اجرای نمایش “منم باید برم” از بروجرد
نویسنده و کارگردان پژمان شاهوردی
۱ آذر۹۵ ساعت ۴ محوطه تاتر شهر تهران
داوران.جعفر دهقان.جلیل فرجاد
اجرای نمایش “منم باید برم” از بروجرد
نویسنده و کارگردان پژمان شاهوردی
۱ آذر۹۵ ساعت ۴ محوطه تاتر شهر تهران
داوران.جعفر دهقان.جلیل فرجاد
به
گزارش عصرایران، سیدمحمدعلی شهیدی رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران ایران
در مرکز فرهنگی سیدالشهدا در تهران گفت: اکنون تعداد شهدای مدافع حرم در
کشورمان از یک هزار شهید فراتر رفته است که ما مدیون همه آنها هستیم.
به نوشته خبرگزاری تسنیم، وی افزود: تاکنون بیش از ۲۱۰ هزار شهید تقدیم انقلاب شده است.
مدافع
حرم به افرادی گفته می شود که برای عملیات های نظامی از ایران به عراق یا
سوریه می روند. اکثر این افراد شهروندان ایران هستند و در مرتبه بعدی
افغانستانی اند. علاوه بر این برخی از شهروندان پاکستانی نیز در میان آنها
دیده می شوند.
اکثر مطلق شهدای مدافع حرم مربوط به عملیات های نظامی در سوریه است.
مدافعان حرم شامل اعضای سپاه، بسیج، داوطلبان مردمی و ارتش ایران است.
در برگزاری کنسرت ها را دارد
به گزارش ایرنا، حبیب الله خجسته پور در اولین جلسه ستاد ساماندهی امور
جوانان شهرستان خرم آباد گفت: اگر جوان شغل ندارد، به این معنا نیست که شور
و شوق هم نداشته باشد.
@@@@@
توضیح فرهاد ۹۰ : ما هم اینجا توی گوشی های همراه مان، خوشبختانه بدون اینکه برای خرید بلیط کنسرت، هزینه الکی! بپردازیم، هنوز هم آهنگ ” اندک اندک جمع مستان می رسند” شهرام ناظری را گوش می دهیم!
پاییز آمد در میان درختان؛ لانه کرده کبوتر
از تراوش باران میگریزد!
خورشید از غم با تمام غرورش
پشت ابر سیاهی عاشقانه به گریه می نشیند!
من با قلبی به سپیدی صبح
با امید بهاران می روم به گلستان؛
همچو عطر اقاقی؛ لابلای درختان می نشینم!
باشد روزی، به امید بهاران؛ روی دامن صحرا لاله روید!
شعر هستی بر لبانم جاری؛ پُرتوانم آری!
می روم در کوه و دشت و صحرا!
رهپیمای قلهها هستم من
راه خود در طوفان؛ در کنار یاران، مینوردم!
دارم امید که نهد روزی؛ صحنهی کوهستان
بر روان و جانم
پاکی این کوه و دشت و صحرا
باشد روزی برسد به جهان؛
شعر هستی بر لب
جان نهاده برکف؛ جان انسانها را؛ در نوردم!
رهپیمای قلهها هستم من
راه خود در طوفان؛ در کنار یاران، مینوردم!
در کوهستان یا کویر تشنه، یا که در جنگلها
رهنوردی شاد و پراُمیدم
شعر هستی بودن و کوشیدن؛ رفتن و پیوستن، از کژی بگسستن…
«جان فدا کردن در راه حق است».
تقدیم به روح معلم ناکام مرحوم محسن خشخاشی
آقا معلم دوست داشتنی،
این بار
” قضیه بسیار ساده نبود”
عادت داشت قبل از حل هر مسئله ای برای دانش آموزانش روی تخته سبز می نوشت” قضیه بسیار ساده است”.
خودش
هم باورش شده بود که ” قضیه بسیار ساده است” و اینقدر این جمله را تکرار
کرده بود که هیچگاه به ذهنش خطور نمی کرد روزی دانش آموزی که باید در جیبش
قلم و خودکار و در دستانش دفتر و کتاب باشد، قضیه را ساده نگیرد و سخت
ترین راه را برای ساده ترین حل مشکلات زندگی اش انتخاب کند.
در
یکصدمین سال تاسیس اداره آموزش و پرورش بروجرد، دانش آموزی از کوره در می
رود، بخاطر مشکلات زندگی شخصی اش، کارد سلاخی بر معلم، این واژه مقدس بر می
کشد و به مانند یک قاتل حرفه ای، معلمی را تکه تکه می کند که جرمش آگاهی
دادن بود.
اینک گمانه زنی ها شروع شده و هر کسی بنا به سلیقه خود از این قتل تفسیر می کند.
انگشت
ها تمام به سمت و سوی دیگران نشانه رفته است. در این میان هیچ انگشتی برای
به گردن گرفتن این قتل فجیع به سمت خود نشانه گرفته نشده است.
جامعه آموزش و پرورش ما چه به معلم و محصل داده که انتظار بهترین ها را از آنها داشته باشد؟
سالهاست که آنقدر در قبال آموزش و بخصوص پرورش عقب عقب رفته ایم که اینک از آن طرف بام بر زمین سقوط کرده ایم.
دانش
آموزی که در زندگی شعری از حافظ نخوانده، معلمی که از صبح زود تا پاسی از
شب باید به دنبال نان بدود، جامعه ای که فرزند را به امان خدا رها کرده،
مسوولین فرهنگی که اصلا با نام گسترش کارهای فرهنگی بیگانه هستند، صدا و
سیمایی که تمامی برنامه هایش کشت و کشتار و درگیری های خانوادگی شده است،
مسوولینی که بر سر تقسیم و تصاحب میزهای ریاست با هم رقابت ناسالم می کنند،
نشریاتی که حتی نام فرهنگ را به درستی نمی توانند بنویسند.
و
هزاران هزار مورد دیگر، جامعه شتابزده ای را بنیان گذاشته است که فرزندان
مان کارد در قلب آموزگاران مان می کنند و با کارد شاهرگ معلم را قطع می
کند.
امروز در بروجرد فقط شاهرگ آموزگاری زحمتکش قطع نشده، با فرود
آمدن های پیاپی چاقو بر پیکر نحیف آموزگاری که جرمش حضور در کلاس درس بود،
گذشته فرهنگی این شهر با حال حاضرش برای همیشه قطع شد.
امروز آن
کارد که از جیب یک دانش آموز ۱۵ ساله به در آمد نشان داد که فرهنگ و آموزش و
پرورش در این شهر فقط یک سایه بی رمق چسبیده بر دیوار است.
امروز همه ما بدون استثناء با رفتار خودمان که انعکاسش را دیدیم با دستان خودمان بطور دستجمعی علم را مورد هجوم قرار دادیم.
برای آن مرحوم که خوشبینانه تمام فرمول ها را بسیار ساده می پنداشت، از خداوند مهربان آمرزش و برای مرگ فرهنگ خودمان فاتحه بخوانیم.
|
|
|