اخبار استقلال

نشست اعضا جدید هیات دو و میدانی بروجرد

با سید محمد قاضوی، روحانی و تاکسیران برنده نشان لیاقت

عصر یک روز پاییزی، داخل یک تاکسی ون قدیمی و زهوار در
رفته، در شلوغی خیابان‌های اطراف ایستگاه متروی ترمینال جنوب، روبه‌روی
مردی نشستم که دوماه پیش به عنوان یکی از تاکسیران‌های نمونه شهر تهران
برنده نشان لیاقت شد؛ روبه‌روی سیدمحمد قاضوی. روحانی‌ای که از ده سال پیش
با همین تاکسی ون خیابان‌های تهران را بالا وپایین می‌کند و مسافرها را از
مبدا به مقصد می‌رساند. مسافرهایی که حالا دیگر خیلی‌هایشان می‌دانند
راننده‌ای که پشت فرمان تاکسی ای که آنها مسافرش هستند نشسته، امام جماعت
مسجد محله مشیریه هم هست. امام جماعتی که بارها داخل همین تاکسی به سوالات
شرعی و دینی مسافرها جواب داده و معتقد است حتما خیری در این اتفاق بوده که
او راننده تاکسی شود.

حاج آقا قاضوی! اهل کجا هستید؟

اهل شهرستان خور و بیابانک، شهر فرخی در استان اصفهان و حدود ۱۵ سال است به پایتخت آمده‌ام.

شما هم روحانی هستید و هم راننده تاکسی؟ چطور به اینجا رسیدید؟

من
اول روحانی شدم بعد راننده تاکسی. قبل از انقلاب وقتی سیکل گرفتم رفتم
حوزه علمیه قم و طلبه شدم که این آغاز مسیر روحانی شدن من بود.

چطور شد این مسیر را آن موقع انتخاب کردید؟

در
شهر ما طلبه و روحانی زیاد است، هم آن زمان و هم همین حالا. حتی الان با
این که شهر کوچکی است و جمعیت زیادی ندارد، اما حدود ۱۵۰ روحانی دارد. درکل
فضای شهر ما از گذشته تا امروز همیشه یک فضای معنوی و روحانی بوده، این
موضوع در انتخاب راه من تاثیر گذار بود، بجز این خانواده من هم عامل موثری
در این انتخاب بودند، من مادری داشتم که علاقه زیادی داشت که پسرش طلبه
شود. تا جایی که نذر کرده بود اگر پسردار شد، پسرش را نذر دو کار بکند، یکی
اذان گفتن و یکی طلبه شدن. این موضوع هم مزید برعلت شد و چون خودم هم به
طلبه شدن علاقه داشتم بعد از این که تحصیلات کلاسیک را تمام کردم به حوزه
علمیه قم رفتم و تحصیل در علوم دینی را شروع کردم. بیش از ۲۰ سال هم قم
بودم و تحصیلاتم را تا درس خارج ادامه دادم.

آن موقع هنوز سراغ رانندگی تاکسی نیامده بودید؟

نه، در حقیقت این کار را بعد از این که به تهران مهاجرت کردیم، انتخاب کردم.

متن کامل در ادامه مطلب

ما و حقوق حیوانات

پایگاه خبری گُلوَنی، مجید کرامتی‌مقدم:

 چند روزی از روز جهانی حمایت از حقوق حیوانات (۲۰ آذر) گذشته است. پنجاه سال پس از تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر UDHR  در مجمع عمومی سازمان ملل متحد مورخ ۱۹۴۸، حامیان حقوق حیوانات دهم دسامبر۱۹۹۸ را برای اولین بار به‌عنوان روز جهانی حقوق حیوانات اعلام کردند.

ناخودآگاه به سراغ مقایسه فرهنگ خودمان با غربی‌ها می‌روم که حالا کاسه داغ‌تر از آش شده‌اند و حمایت از انسان‌ها را رها کرده و به سراغ حیوانات رفته‌اند. تازه روز و تاریخ و لوگو هم تعیین کردند. بعد از این حتما انتظار دارند که مثل ولنتاین برای حیوانات محل، کادو هم بگیریم و از آنها بابت رفتار غیر دوستانه‌مان دلجویی کنیم.

واقعا نمی‌دانم غربی‌ها پیش خودشان چه فکری کرده‌اند!؟ مگر نه اینکه در طول سال برای حیوانات محل، در کوچه و خیابان از مانده غذای خودمان برایشان می‌ریزیم. حالا یا از پنجره مستقیم پرت می‌کنیم در کوچه یا از شیشه‌ی ماشین در حال حرکت. انقدر غذا هست که حتا جوی آب پر می‌شود از انواع خوراکی برای حیوانات محل. اصلا خود غربی‌ها بیایند مقایسه کنند که اینجا غذاهای بیشتر و بهتری برای حیوانات فراهم است یا آنجا؟ انصاف هم خوب چیزی هست. همه می‌دانند که تعداد موش و گربه‌ها بیشتر از ساکنین شهرند. خب اگر اینجا جای بدی بود یا غذای کافی پیدا نمی‌شد تعدادشان اینقدر زیاد نمی‌شد. پس نتیجه می‌گیریم که ما بیشتر هوای حیوانات رو داریم تا جایی که همه جک و جانورهای ما طبیعت را رها کرده‌اند و در حال کوچ‌کردن به شهرند.

البته طی سال‌های اخیر به لطف همین روش موفق برخی به‌طور خودجوش غذای اضافی خودشان را همراه با ظروف و سفره یکبار مصرف برای حیوانات به جامانده در طبیعت می‌گذارند، که جا دارد از همه آنها به‌خاطر دلسوزی و اهمیت به حقوق حیوانات تشکر کنم. کجای دنیا را می‌شود پیدا کرد که همراه با غذا سرویس کامل را هم برای حیوانات فراهم کرد؟ جز این است که ما عاشق طبیعت و حیوانات هستیم و همه وسایل راحتی و پذیرایی را برایشان فراهم می‌کنیم؟ خلاصه کلام اینکه آقایان غربی ما خودمان حقوق‌دانیم! برایمان دم از روز و حقوق حیوانات نزنید!

در گذشت مرحوم حاج محمد علی اشجع

و

سه شب جمعه مرحوم پرنیان حجتی

برای انتخاب شورای شهر بعدی

 به “لیست” رای بدهیم

جلسه هفتگی هیات ولیعصر (عج) بروجرد