اخبار استقلال

امیرحسین صادقی مدافع سال های گذشته استقلال و کنونی پیکان روز گذشته ۳۵ ساله شد و بازیکنان این تیم نیز برای او جشن تولد برگزار کردند. او با این حال هنوز از انگیزه برای بازگشت به استقلال و تیم ملی می گوید و اعتقاد دارد تا ۴۰ سالگی می تواند به بازی ادامه دهد. در ادامه گفت و گوی امیرحسین صادقی را به بهانه تولد ۳۵ سالگی اش می خوانید: 

من فکر می کنم با این شرایط ۴ سال دیگر نیز بازی کنم. یعنی حدوداً  تا 40 سالگی در میادین فوتبال حاضر خواهم شد.

همه امکانات تیم پیکان خوب است، فقط راهم دور است و ساعت های زیادی را در مسیر رفت و برگشت به تمرین هدر می دهم. یعنی چیزی حدود ۲۴ ساعت (با خنده) در راه هستم! تیم ما از نظر امکانات خیلی خوب است. زمین تمرین خوبی داریم. سالن بدنسازی خوبی داریم، استخر، سونا و در کل امکانات خوبی داریم.

دوست دارم با قهرمانی در استقلال از فوتبال خداحافظی کنم نه با برگشتم به آن تیم. دوست دارم در آخرین سال حضورم در فوتبال با پیراهن استقلال قهرمان شوم و دور افتخار بزنم.

فعلا تلاش می کنم  تا این اتفاق بیفتد. زمانش مهم نیست فدای سر بچه هایم اما خیلی دوست دارم این غیرممکن ممکن شود.

مگر می شود به تیم ملی فکر نکرد؟ انسان به امید زنده است. من تلاشم را بیشتر می کنم و منتظر یک فرصت هستم تا بار دیگر در تیم ملی حضور پیدا کنم.

تمام سال هایی که با پیراهن استقلال به میدان رفتم بهترین فصل های فوتبالی ام بود چون دوست داشتم همیشه بهترین بازی ها را برای تیم محبوبم ارائه دهم.

در یک خانواده هم دعوا به وجود می آید، آن سال هم من خیلی خوب بودم اما در آن سال اتفاقاتی افتاد که آن ذهنیتها به وجود آمد.

دوست دارم بعد از فوتبال مربی شوم. البته فکر می کنم مربیگری هم مانند فوتبال بازی کردن سخت است. در زمان بازیگری باید تلاش کنیم که با ده نفر داخل زمین هم بسازیم و نقاط ضعف همدیگر را داخل زمین پوشش دهیم. مربیگری هم سخت است باید بجنگی که ۱۱ نفری که به میدان می فرستی در بهترین شرایط باشد.

من پائولو مالدینی را خیلی دوست داشتم و سال هایی که در استقلال حضور داشتم مرا با این نام صدا می زدند البته که لقب های بجز این هم داشتم.

الان شرایط جدول طوری نیست که بتوان پیش بینی کرد. فکر می کنم در هفته های ۱۸ و ۱۹ بتوان گفت تیم ها در چه شرایطی هستند.

روح ورزش روح جوانمردی است. امیدوارم در پایان بازی کام هوادارن تلخ نشود. تراکتورسازی با ان همه هواداران خونگرم و استقلال با آن همه ستاره های خوب؛ فکر می کنم بازی قشنگی است. امیدوارم یک روز خوبی برای فوتبال ایران باشد و همه در پایان بگویند چه فوتبال قشنگی بود.

نمی دانم این جزء قواعد کدام فوتبال است اما فکر می کنم با این قواعد و قانون ها کل بازیکنان باید محروم شوند. در خارج از کشور نمی توانیم به هوادار خانم بگویی خواهر من خواهش می کنم حجاب خودت را رعایت کن. همچنین چیزی امکان ندارد. ما که الگوهای ورزشی هستیم و همه دنیا ما را می شناسند و دوست دارند عکس بگیرند، نمی توانیم جواب منفی بدهیم. جالب است در همین عکس چند نفر دیگر هم حضور دارند. فکر می کنم با این تفاسیر هر کدام از این بازیکنان را نفری ۲۲ دقیقه محروم کنند! فکر نمی کنم این اتفاق اگر بیفتد صورت خوبی داشته باشد.

من با آقای توفیقی صحبت کردم و قرار است با ایشان جلسه ای بگذاریم اما بعد از گذشت یکی دو هفته خبری نشده است.

تمرین تیم فوتبال استقلال از ساعت ۱۲ امروز در کمپ زنده یاد حجازی آغاز شد. 

* پیش از شروع تمرین بازیکنان حدود نیم ساعت در رختکن مشغول تماشای فیلم بازیهای تراکتور در هفته های اخیر شدند.

* لئوناردو پادوانی مدافع برزیلی استقلال که در تمرین روز گذشته دچار آسیب دیدگی شده بود امروز با انجام تمرینات نرم دوی پرداخت. به احتمال فراوان این بازیکن می تواند استقلال را مقابل تراکتورسازی همراهی کند.

* استیو جونز بدنساز استقلال به همراه میثم مجیدی و روزبه چشمی از غایبان تمرین امروز استقلال بودند.

* محسن کریمی همانند روز گذشته به تمرینات اختصاصی پرداخت.

* بازیکنان ابتدا زیر نظر چینی به گرم کردن پرداختند سپس در سه گروه به تمرین آقا وسط و حفظ توپ مشغول شدند. 

* دروازبانهای تیم استقلال همانند روزهای گذشته به تمرینات اختصاصی زیر نظر بابازاده و نامداری پرداختند.

* مهدی رحمتی که از  اتفاقات روز گذشته ناراحت است امروز در تمرین با جدیت کار کرد. او دقایقی را نیز با منصوریان به صحبت پرداخت.

* بهتاش فریبا، نصراله عبداللهی و دکتر نوروزی از حاضرین امروز تمرین استقلال بودند.

*فرشید اسماعیلی از امروز در تمرینات گروهی حضور پیدا کرد تا شانس حضور وی برای دیدار مقابل تراکتورسازی قوت بگیرد.

*بازیکنان در تمرین امروز با انجام فوتبال دستگرمی و سانتر از جناحین پرداختند که خود منصوریان هم در انی بخش حضور ویژه ای داشت. 

مسابقه عکس “ڪربلایے شدم”

براى شركت در بزرگترین مسابقه شهر ڪربلا به لینك زیر وارد شوید و به عکسهای آقای احمد ارجمندی هنرمند بروجردی به کدهای: ۲۶۰، ۲۶۱، ۲۶۲   رای بدهید

http://telegram.me/joinchat/AhRInDvux1U2Q1n0HhVh6g

علی پورحیدری در غیاب خواهرش تا آخرین لحظات زندگی مرحوم پورحیدری کنار او بود. علی به گفته مادرش وابستگی زیادی به پدر داشته و الان هم با این‌که یک ماه از مرگ او گذشته اما علی هنوز نتوانسته با این واقعیت تلخ کنار بیاید.

 

 به نظر من این‌که می‌گویند خاک سرد است و غم عزیزان بعد از مدتی عادی می‌شود، اصلاً درست نیست. شخصاً هنوز نتوانسته‌ام این مسأله را بپذیرم که پدرم را از دست داده‌ام و دیگر او را نمی‌بینم. با این‌که از شدت بیماری پدرم با خبر بودم اما همیشه فکر می‌کردم او این بیماری مهلک را شکست می‌دهد و به خانه برمی‌گردد. متاسفانه تقدیر جور دیگری رقم خورد و دیدن پدرم در خانه شد بزرگترین حسرت زندگی من.

 

 بله دلم می‌خواست حتی یک لحظه کوتاه را هم برای بودن با او از دست ندهم. برایم خیلی سخت بود که بخواهم نبودن پدرم را تصور کنم و همیشه فکر می‌کردم او دوباره سالم و سرحال خواهد شد.

 

 بله دقیقاً همین‌طور است. پدرم ستون زندگی ما بود و همه ما به نوعی به او وابسته بودیم. حتی خواهرم به‌رغم این‌که در خارج از کشور تحصیل می‌کرد اما همیشه می‌گفت دلش به بودن بابا قرص است. الان مسئولیت من از قبل سنگین‌تر شده و باید بیشتر مراقب مادرم باشم چون تنها شده است. این روزها باید بیشتر از گذشته کنار خانواده‌ام باشم تا آنها بیشتر از این احساس دلتنگی و تنهایی نکنند.

 

 دوست دارم پدرم را با ابهت و صلابت همیشگی‌اش به یاد بیاورم. او واقعاً نجیب و محجوب بود و به هیچ‌کس بدی نکرد. همین که مردم هم به نیکی از پدرم یاد می‌کنند برای من ارزش زیادی دارد. فکر می‌کنم مهم‌ترین ارثی که پدرم به جا گذاشته همین نام نیک و خاطرات خوبی است که بین مردم باقی گذاشته است.

 

 همین‌طور است. نه‌تنها استقلالی‌ها بلکه همه مردم برای پدرم سنگ تمام گذاشتند. از همه هواداران استقلال هم بابت لطفی که به پدرم و ما داشتند و دارند ممنونم. همه می‌دانند که پدرم تا چه اندازه عاشق استقلال و هوادارانش بود. استقلالی‌ها هم هیچ‌گاه او را در بیمارستان و ما را بعد از فوتش تنها نگذاشتند و نشان دادند قدرشناس فداکاری‌های پدرم برای استقلال هستند. اطمینان دارم پدرم هرگز از یاد مردم نمی‌رود و این قوت قلب بزرگی برای من و خانواده‌ام است.