اخبار استقلال

حتما حکایت “نه خانی آمده و نه خانی رفته است” را شنیده اید! دقیقا حکایت روسایی است که بازنشسته می شوند! از همان روز کنار رفتن شان! مردم دیگر به خاطر نمی آورند که چنین آدمی مدتی در این دیار  کبکش خروس می خوانده است!

آقای رئیس، بنده خدا از فردا صبح بازنشستگی! باید یک عمر با تنهایی خود بسازد و بسوزد، آنهم چه سوختنی!

اما در مقابل، آنکه در قبال خدا و مردم این شهر مسوول بوده، پس از رسیدن به کسب افتخار بازنشستگی، در واقع جایگاهش در بین مردم و دوست و رفیق نه اینکه متزلزل نخواهد شد ، بلکه به پاس یک عمر خدمت به این مردم، زحماتش هدر نخواهد رفت و در نزد مردم همچنان به نیکی فراوان از وی یاد خواهد شد.

موارد بسیار فراوانی کنار رفتن روسا در زمان فرا رسیدن بازنشستگی در ذهن تاریخی این شهر حک شده است که نه نامی از آنها به یاد مانده و نه نشانی!

در عوض موارد زیادی هم از مسوولینی دیده می شوند که  همچنان توانسته اند بعد از دوران کار و فعالیت های دولتی با مردم و در کنار همشهریان شان بخوبی و خوشی زندگی کنند و در بسیاری از موارد نیز اینگونه روساء، پس از بازنشستگی باز هم گره گشای مشکلات مردم بوده اند.

به هر حال قطار زندگی در حال حرکت است و مردم خیلی سریعتر از آنچه بتوان فکرش را کرد، روسایی را که در دوران ریاست به مردم فخر می فروخته اند را از قطار ذهن شان پیاده خواهند کرد! تا جائیکه اگر روزی از آنها در رابطه با اینگونه روساء سوال شود، خواهند گفت: “نه خانی آمده و نه خانی رفته است”!

در این شهر و دیار ما بعضی وقت ها اتفاقاتی می افتد که اگر به جای یک جفت شاخ روی سرمان، دو تا درخت کاج هم سبز کند نباید زیاد تعجب کرد!

به چند دیالوگ گفته شده به نگارنده در روزهای قبل توجه بفرمائید:

– کاش قبل از اینکه مطلبی علیه ما بنویسی با ما هماهنگ می کردی!!!

– شما قبل از اینکه مطلبی بر خلاف میل ما روی سایتت بگذاری، حتما باید به ما یک زنگی می زدی!!!

– اصلا هدفت از این همه مته به خشخاش گذاشتن چیه؟! چرا قبل از اینکه مطلبی بر خلاف میل ما  بنویسی با ما هماهنگ نکردی؟!!!

حالا متوجه شدید چه اتفاق جالبی رخ می دهد؟!

 دوستانی که مورد نقد اینجانب در نشریات و سایت های تحلیلی خبری، مختلف شهر و استان قرار گرفته اند توقع دارند قبل از انتقاد از زیر مجموعه اداری و فعالیت های شان، تلفنی از آنها کسب اجازه کنم!

احیانا یک دیدار داشته باشیم و گل بگوئیم و گل بخندیم و و اگر اجازه دادند، یکی دو خط نقد، طوری که باب میل آنها باشد بنویسیم!!!

البته احتمالا در اینگونه موارد بیشتر باب میل شان هم خواهد بود که اگر بشود خودشان هم مطلبی مثلا تحت عنوان نقد علیه خودشان بنویسند و در اختیار ما قرار دهند تا فقط وظیفه روی سایت قرار دادنش با ما باشد که دیگر فکر می کنم به این طریق وبلاگ نویسی از دید دوستان ” نور علی نور خواهد شد”!!!

البته یک موضوعی را هم نباید از یاد برد اینکه ظاهر بعضی افراد در عصر ارتباطات، هنوز فرق خبرنگار و وبلاگ نویس مستقل را که حتی یک حبه قند هم از آنها دریافت نکرده را با “پادو”، “نوچه” و “فرمانبر” نمی دانند!