اخبار استقلال

حاج محمد خسروی:

علی نصیریان: پاره‌ای از تن ما جدا شد. این اتفاق بسیار مرا ناراحت کرده است.
پرویز
پرستویی: یکی از پنج تن سینمای ایران دار فانی را وداع گفت. تسلیت مخصوص
به استاد انتظامی، نصیریان، مشایخی، و محمدعلی کشاورز؛ نسل تکرارناشدنی.
برزو ارجمند: خداحافظ عمو داوود.
باران کوثری: استاد سفر بخیر! غم از دست دادن شما باورنکردنی‌ست.
بهنام تشکر: استاد خداحافظ.
رامبد جوان: خیلی متاسفم. نمی‌دونم چی بنویسم.
حمید فرخ‌نژاد: سفرت بخیر استاد!

 نام
مرحوم سید داود فهمی ( بنیانگذار و اولین رئیس دانشگاه آزاد بروجرد)،
مهندس محمد علی دوایی فر ( شهردار سابق بروجرد) و سرهنگ علیرضا دلیری(
فرمانده نیروی انتظامی بروجرد) در تاریخ همیشه زنده و پویای بروجرد ماندگار
خواهد شد.

 این سه نفر زاده بروجرد نبودند، اما چرا اینگونه نام شان زبانزد خرد و کلان شده است؟

۱ – مرحوم حجت الاسلام والمسلمین سید داود فهمی برای بروجرد کاری کرد کارستان.

 وی روزی که در اوایل دهه 60 یک مدرسه قدیمی را تحت عنوان دانشگاه آزاد بروجرد تحویل گرفت فقط دو معاون نیمه وقت داشت.

ششم
مهر ۱۳۶۲ دانشگاه آزاد بروجرد با ریاست مرحوم فهمی و داشتن دو معاون نیمه
وقت و فقط با ۲۴ دانشجو کار خود را آغاز نمود. دانشگاهی که در روز افتتاح
در مدرسه ای اجاره ای  در خیابان سعدی بروجرد کار خود را آغاز نمود اینک
هزاران هزار  متر مربع زمین در اختیار دارد( بیش از 300 هکتار) . همین
دانشگاه بر طبق آخرین اسناد معتبر هم اینک از خود دارای بیش از ۱۲۰ هزار مترمربع زیر بنای آموزشی، اداری، فرهنگی، خدماتی و رفاهی است.

هزاران
هزار دانشجو ( حدود ۱۵٫۰۰۰ دانشجو) از سراسر کشور در دانشگاه آزاد بروجرد
مشغول کسب علم هستند. ۴۶ رشته ارشد و ۱۰ رشته دکتری با داشتن ۴۵۰ استاد و
مدعو  و در مجموع 153 رشته تحصیلی، هم اینک چراغ این دانشگاه را روشن تر از
قبل نگه داشته اند.

 بروجردی ها بخوبی می دانند که در راه رشد این
دانشگاه فرد جسور و ریسک پذیری بنام مرحوم زنده یاد  سید داود فهمی  حضور
داشت که نقش برجسته و صادقانه اش در ساختن دانشگاهی معتبر در بروجرد به هیچ
وجه قابل کتمان نیست.

  خوشبختانه بعد از آن مرحوم، روسای بعدی نیز راه آن زنده یاد را ادامه دادند.

۲ – مهندس محمد علی دوایی فر دیگر
برای بروجردی ها صرفا یک نام نیست که روزی شهردار شهرشان بوده، بلکه نام
نیکی است که از خود آبادانی های بسیاری بر جای گذاشته است.

مهندس
دوایی فر در یک برهه از زمان با حضور خود در این شهرستان تاریخی آنچنان
فعالیت های عمرانی را برای بروجرد آغاز نمود که کمتر کسی حدس می زد وی
بتواند در این راه موفق بشود.

دوایی فر در واقع با هر فعالیت عمرانی
و بنیادی که در بروجرد انجام می داد نام خود را نیز جاودانه تر می ساخت.
وی همیشه جلوی چشم مردم بود. دسترسی به شهردار سابق بروجرد برای مردم شهر
به راحتی انجام می پذیرفت، چرا که وی همیشه بر سر فعالیت های عمرانی حی و
حاضر بود.

مردی که صادقانه در آمد های شهرداری را در جلوی چشمان مردم برای رشد شهر خرج می کرد تحسین همگان را برانگیخته بود.

 هنوز
هم مردم بروجرد از وی با احترام بسیار نام می برند و با دیدن یادگارهای
بزرگی که با توجه به  داشتن شهامت ریسک پذیری اش از خود بر جای گذاشت نام
وی را بعنوان یک ایرانی بروجرد دوست که سایه سنگین نامش بر سر مسوولین بعد از خودش  نیز بوده  را جاوادنه ساخته است.

۳ – سرهنگ علیرضا دلیری در
تاریخ بروجرد ره صد ساله را یک شبه طی کرد. مردی که شهامت و جسارت و ریسک
پذیری اش به یکباره وی را مورد توجه بروجردی ها قرار داد در حالیکه هنوز
مدت زمان زیادی نیست که به بروجرد آمده است. ( این متن در تاریخ ۲۱ شهریور
۱۳۹۴ نوشته شده است).

کشتی
گیر سابق تهرانی که بزرگ شده کرمانشاه است وقتی در رابطه با آوردن امنیت
برای شهر صحبت می کند با همان ته لهجه زیبای کرمانشاهی خود، مخاطب را تحت
تاثیر قرار می دهد و تاکید دارد که فرمانده در مقابله با حوادث باید همیشه
یک قدم جلوتر از پرسنل زیر مجموعه خود حرکت کند.

سخنان وی وقتی
مصداق واقعی پیدا می کند که از فاصله ۴ متری هدف تیراندازی سارقان مسلح
قرار گرفت، خودروی فرماندهی اش سوراخ سوراخ شد اما به خود وی آسیب جدی
نرسید.

علیرضا دلیری نمود کامل یک فرد کاربلد است که در شرایط
بحرانی تصمیم های به موقعی می گیرد. در برخورد با مردم شهر بسیار انعطاف
پذیر و صادقانه عمل می کند و تا کنون نیز نشان داده که در مواقع حساس و
احیانا بحرانی احساسی عمل نمی کند و با توجه به روحیه و فرهنگ غنی مردم
شهر، تصمیم گیری هایش مثبت بوده است.

در داستان سه ایرانی بروجرد
دوست ما، ماجرای سرهنگ علیرضا دلیری هنوز با این شهر و مردمش پایان نیافته
است. وی  هنوز هم مسوولیت نیروی جان بر کف انتظامی بروجرد را بعهده دارد.

در اوصاف سه ایرانی که نام شان در بروجرد جاوادنه شده، دو مورد مشترک وجود دارد. اول ریسک پذیری و دوم داشتن صداقت.

مردم
بروجرد مردمی فرزانه هستند، مردمی که از درصد هوشی بالایی برخوردارند.
خادمان واقعی خود را بخوبی می شناسند. تاریخ شهرشان اگر حتی  مکتوب و مستند
بصورت کامل نوشته نشده باشد، اما در حافظه بسیاری از مردمش نقش بسته و
سینه به سینه برای فرزندان خود آن را نقل می کنند.

نوشته بالا در حد
آشنایی مختصری با سه ایرانی در زمان معاصر بود که در زمان حضورشان در
بروجرد تاثیر خود را بر شهر بصورت کاملا محسوس ثبت نمودند.

مردم
بروجرد قدردان زحمات این مسوولین غیر بروجردی بوده و هستند و سینه به سینه
به فرزندان خود خواهند گفت: روزی روزگاری در این شهر سه ایرانی هموطن مان
مسوولیت پذیرفتند و برای رشد شهرمان از هیچ کوششی دریغ نورزیدند.

بروجردی
ها به فرزندان خود خواهند گفت که زنده یاد حجت الاسلام والمسلمین سید داود
فهمی، مهندس محمد علی دوایی فر و سرهنگ علیرضا دلیری به بروجرد و بروجردی
ها عشق می ورزیدند و عاشقانه این شهر و مردمش را دوست داشتند.

ناگفته نماند که به این لیست، اسامی بسیار دیگری را نیز می توان اضافه نمود که در آینده به امید خدا این کار انجام خواهد گرفت و اسامی بزرگان دیگری که زاده بروجرد نبوده اند اما عاشقانه این شهر و مردمش را دوست داشته اند نیز، افزوده خواهد شد.