یاران چه غریبانه رفتند از این خانه
هم سوخته شمع ما، هم سوخته پروانه
قبرستان “گوشه” غریب آشنای بروجردی ها
امروز صبح زود عازم این مکان شدم و از اینکه این قبرستان که در خود بزرگانی را جا داده است چنین غریبانه در گوشه ای از شهر مان در سکوت و بی توجهی به بوته فراموشی سپرده شده است یکه خوردم!
آرامگاه بسیاری از شهدای دوران انقلاب و جنگ تحمیلی نیز در این آرامستان است و اینگونه که گرد بی توجهی به بسیاری از قبور انجام گرفته، دور از ذهن نیست که تا چند سال آینده بکلی مزارهای این تاریخ سازان معاصر که جان خود را برای دفاع از تمامیت مرزهای میهن عزیزمان تقدیم نمودند، نیز برای همیشه از بین برود.
به هر حال بسیاری از سنگ های قبور مطهر شهدای انقلاب و دوران اوایل جنگ تحمیلی بخاطر گذشت زمان و نوشته های خاص آن دوران در حال تبدیل شدن به آثاری تاریخی هستند و لازم است در حفظ آن سنگ هایی که سالم مانده اند بدون تغییر ات فیزیکی تدابیری اندیشیده شود.
در ضمن دیوارهای این قبرستان که با سیمان سفید ترمیم شده اند، بسیار سرد و بی روح هستند و با توجه به اینکه این قبرستان هم اکنون در وسط محل و مکان زندگی مردم قرار گرفته است، لازم است با رنگ آمیزی و نقاشی های مربوطه شکل و شمایل مناسبی به خود بگیرد.
البته از آنجایی که در اینگونه موارد ادارات و ارگانهایی که باید پای کار بیایند طبق معمول! بسیاری شان سکوت پیشه می کنند تا به نوعی کاری انجام ندهند، لذا فقط در بروجرد می توان به یکی دو اداره و ارگان مردمی دل بست که به این درخواست سایت ما پاسخ داده و آستین همت را برای زیبا سازی این محل بالا بزنند. والسلام.