آوریل 22, 2017
خورش
چهار سال پیش شهر تحویل
گرفتند حالا روستا تحویل می دهند
فرهاد داودوندی- بروجرد:
چهار سال پیش شهر تحویل گرفتند حالا روستا تحویل می دهند همین یک عکس کافی است تا بالاخره شرافتمندانه استعفا بدهند
ادعای مدیریت شان گوش فلک را کر کرده است! مدعی هستند که طی مسافرت های بی شمارشان در طی چهار سال گذشته به کیش و مشهد و تهران و قشم و ….. در سمینارهای مختلف شرکت کرده اند تا مدیریت نوین شهری را نشان مدیران شهرهای دیگر بدهند!!!
خدا را شکر چهار سال حضورشان در مدیریت این شهر تاریخی رو به پایان است.
در یک جمله اگر بخواهیم جمع بندی کنیم چهار سال قبل شهر تحویل گرفتند، اما آنچه مشهود است اینک که دوران حضور بی رمق شان در شُرف غروب کامل است، روستا تحویل ما خواهند داد! جالب اینکه هنوز هم ادعا دارند که وقت شان کم بوده، اگر نه چنان می کردند و چنین می نمودند!!!
خیابانهای شهری که یک زمانی ” پاریس کوچولو” نامیده می شد اینک در تسخیر رفت و آمد گوسفندان و سگان گله و گاوان عشایر کوچ رو می باشد، از دیوار صدا در می آید، اما دریغ از پیگیری مدیران شهری مربوطه!
شاید همین عکس همراه مطلب که نشان از حضور گله بی شمار گوسفندان در انتهای خیابان تختی بروجرد که محل گردشگری بروجرد نیز می باشد، کافی است تا شاهد استعفای شرافتمندانه مدیران ناکارآمد شهری در بروجرد باشیم، هر چند که هیچگاه چنین اتفاقی در عرصه مدیریتی در شهر ما رخ نداده و نخواهد داد.
سال ۲۰۱۷ است، دست ساخته های بشر از منظومه شمسی هم بیرون رفت، اما….
اما بروجرد و بروجردی های شهرنشین به مانند صد سال قبل!، شاهدحضور حیوانات اهلی و نیمه اهلی مانند گوسفندان و سگان نیمه اهلی گله های گوسفندان عشایر عبوری در سطح شهر هستند.
مدیران شهری هم که کاملا نسبت به سلامتی مردم بی اعتنا هستند و دل شان خوش است سر ماه حقوق و پول حلال برای زن و بچه شان از بیت المال می گیرند!!!!!!
میز ریاست را هم که ارث پدری خودشان می دانند. هیچکس هم جرات نمی کند به این مدیران بگوید بالا چشم تان ابروست! مرد و مردانه اهل استعفا و این “قرطی بازی ها”! هم نیستند!
بعد اگر، شخص یا اشخاصی برای برکناری این “شازده ها” در کارشان نشستند و رد صلاحیت شان کردند، وافریادا سر می دهند که ما مشغول خدمت هستیم!!! یکی جلوی اینها را بگیرد! میز ریاست را از ما نگیرند!
نتیجه گیری اینکه: برای حفظ میز ریاست نالایق آقایان و خانم های مربوطه در مدیریت شهری، همه ما شهروندان گرفتار هزار جور بیماری “جور و اجور” هم که بشویم، مهم نیست، فدای سر بعضی مدیران شهری و حساب های بانکی شان!
