نقد اجتماعی
بروجرد به مسوولین صد در صد بومی شجاع،
مومن، نترس، مدیر و مُدبر احتیاج دارد
فرهاد داودوندی- بروجرد:
تاریخ چند هزار ساله شهر نشینی، درصد هوشی بسیار بالا، ارتفاع مناسب از سطح دریا، عوامل ژنتیکی، حضور بزرگانی به مانند حضرت آیت الله العظمی حاج آقا حسین امام(ره) ( آیت الله بروجردی)، آیت الله بحرالعلوم، علامه شهیدی، استاد آیتی، استاد زرینکوب، استاد مهرداد اوستا،استاد لوریس چکناواریان، استاد صامت بروجردی، شهید قلم محمود صارمی، شهید محمد بروجردی و هزاران هزار مورد مشابه، از بروجرد و بروجردی ها شهری ساخته که در فرهنگ و ادب و ورزش و هنر و حتی پرورش عالمان دینی و هنری زبانزد خاص و عام است تا جائیکه به فرموده رهبر معظم انقلاب: بروجرد شهر فرزانگان و شهر استعداد های درخشان است.
متاسفانه مدتهاست بروجرد برخلاف دیگر شهرهای کشور عزیزمان که هر روز شاهد رشد و پیشرفت می باشند دچار عقب گرد شدید شده است تا جائیکه بسیاری از مردم شهر با دیدن مشکلات روز افزون شهرشان و بی تفاوتی مرکز استان به این وضعیت، نسبت به سرنوشت خود و شهرشان کاملا بی تفاوت شده و دیگر حاضر نیستند حتی برای رفع مشکلات شهر زادگاه شان یک نظر ساده هم بدهند!( نمونه اش رای ندادن ۱۶۵۰۰۰ نفر از واجدین شرایط رای دادن در بروجرد!)
شنیده می شود که قرار است بزودی شاهد حضور افراد غیر بومی جدید در سطح کلان مدیریت بروجرد باشیم.
اگر چنین اتفاقی بیفتد دیگر نمی توان به آینده این شهر حداقل در کوتاه مدت امیدی بست!
از اینکه بروجرد بیمارستان ندارد، امکانات رفاهی ندارد، ورزشکاران نخبه اش مورد حمایت استان نیستند، بودجه قابل توجهی به آن تعلق نمی گیرد،کارخانه هایش که در دست غیر بومی ها می باشد، یکی پس از دیگری بسته می شوند، مردمش برای رفع هر مشکل ساده اداری و درمانی باید راهی شهرهای دیگر شوند، روسای بسیار ضعیفی بر بعضی از ادارات آن مدیریت می کنند و در یک جمله این شهر بسیار بسیار مظلوم واقع شده است تا جائیکه حتی برای اتمام یک پل روگذر ساده نصفه و نیمه که ۴ سال قبل کلنگش بر زمین زده شده هم، در این شهر نمی توانند اقدام قابل توجهی کنند، هیچ شکی نیست!
بنابر این نگارنده معتقد است در این برهه از زمان که کشور عزیزمان در حال رشد و توسعه در همه زمینه ها می باشد، دور از انصاف است که بروجرد و بروجردی ها به حق و حقوق خودشان نرسند، بنابر این بروجرد را باید مدیران بومی اداره کنند که دل شیر داشته باشند و حق و حقوق بروجرد در همه زمینه ها را بدون ترس بخاطر از دست دادن میز ریاست، از دل سنگ بیرون بکشند.
مدیرانی صد در صد بومی که باید مومن، شجاع، نترس، مدیر و مدبر باشند. این است یکی از راه های اساسی پیشرفت بروجرد.
والسلام!