دسامبر 28, 2017
خورش
نامه یک بیننده گرامی بنام آقا رضا
به سایت فرهاد داودوندی
سلام
جناب آقای داودوندی بزرگوار
با دیدن عکسهای کمک رسانی تان به نیازمندان واقعی شهر دو حس به من دست میده :
یک حالت غصه واندوه که آنهم بادیدن وضعیت جسمانی این بیماران است.و غمی که در چهره معصوم این عزیزان موج میزنه.
ودیگر حس غرور وافتخار به این جهت که در روزگاری که حتی متمکنین مالی ومعنوی فقط وفقط به فکر خود وخانواده شان هستند؛ ما دراین شهر ودراین برهه از زمان در شهرمان بزرگ مردی را درکنار خود داریم که نگذاشته مرام ومردانگی بمیرد.
مردی از جنس اخلاص و از خود گذشتگی، حتی از خانواده خود گذشته .بزرگی که با تمام توان _شب و روز _در پی زدودن غم واندوه از دل همشهریان وهموطنانش است.
کسی که بدون هیچ چشم داشتی در خدمت مردم و مخصوصاً نیازمندان است.
آری شما آقای داودوندی عزیزی که باداشتن شغل آزاد همه جوره در خدمت شهر بروجرد و مردمانش هستید؛ که اگر شغلتان دولتی وکارمندی بوداین شبهه پیش می آمد که این اموررا جهت کسب کرسی ریاست انجام میدهید.
بنده گاهی شاهد بوده ام که برای انجام کاری که مربوط به رفع مشکل نیازمندی بوده حتی ناهار هم نخورده ویا…..
آن هم باشرایط امروز که هرکس به فکر خویش است.
صد البته دعای این بیماران ونیارمندان شما وخانواده محترم تان را بس است.
بنده به عنوان یک همشهری دستان پر محبت تان را می بوسم وتمام قد در برابر وجود نازنین تان سر تعظیم فرود می آورم.
شما را سپاس
یک همشهری
