من اگر عضو شورای شهر می شدم…

من اگر عضو شورای شهر می شدم…


فرهاد داودوندی- بروجرد:

من اگر عضو شورای شهر می شدم: با خدای خود عهد می بستم که سر سوزنی به فکر خودم نباشم.

من اگر عضو شورای شهر می شدم: برای خود و اطرافیانم هیچ حقی قائل نمی شدم.

من اگر عضو شورای شهر می شدم: آینده را در گذشته بسیاری از اعضای شورای شهرهای قبلی می دیدم که بخاطر عدم درک شان از هوش و دقت نظر ویژه مردم ، اینک در بین شهروندان هیچ پایگاهی ندارند.

من اگر عضو شورای شهر می شدم: برای تک تک آراء مردم که به نام من در صندوق ریخته شده، نماز شکر می خواندم و تمام وجودم را ترس می گرفت از اینکه نکند کفران نعمت کنم و در آینده نزدیک بخاطر حق و حقوقی که خودم برای خودم تعریف کرده ام، حق حتی یک شهروند صغیر یا کبیر را پایمال کنم.

من اگر عضو شورای شهر می شدم: ۴ سال تمام دست به سینه و تمام قد خودم را خادم مردم می نامیدم و  شب و روز کمک می کردم شهرم ساخته شود، نه اینکه فقط به فکر آبادانی خانه خود و اطرافیانم باشم.

من اگر عضو شورای شهر می شدم: هر گاه می دیدم نمی توانم صد در صد برای شهر و شهروندان کار کنم، استعفا می دادم که نه دنیای خودم را بسوزانم و نه آخرتم را.

من اگر عضو شورای شهر می شدم: هیچگاه به دنبال کسب قدرت برای خودم در شورا نمی رفتم، از “چشم مردم افتادن” را دقیقا از زاویه همین “خود بزرگ بینی” نگاه می کردم.

و ختم کلام اینکه: من اگر عضو شورای شهر می شدم، برای اینکه شهروندان را از انتخاب شان ” شاد پشیمان” نکنم، مخفیانه به دنبال یار کشی نمی رفتم، زیرا حدس می زدم که در عصر ارتباطات هیچ چیز از مردم پنهان نیست، چه برسد به اینکه بخواهم با ظاهر سازی برای خودم وجهه درست کنم و به اشتباه احساس کنم که شهروندان نخواهند فهمید…


دیدگاه خود را بنویسید

دیدگاه شما

گوگل یاهو!