به قلم: فرهاد داودوندی- بروجرد:
می گویند یکی نشسته بود لب دریا و یک قاشق ماست ریخت توی دریا و گفت اگر بشود با همین یک قاشق ماست تمام آب دریا دوغ شود، چه شود!!!
حالا شده حکایت ما و همسایه های ما که شب و روز دعا دعا می کنیم یک رئیس شهری اگر شده برای یکی دو هفته در محل ما ساکن شود تا در و دیوار محله مان آسفالت شود، راستی تصورش را بکنید که اگر یک رئیس شهری بیاید محله ما، چه شود!!!
ای خدا، یعنی می شود تا زنده هستیم این نهضت آسفالتی که قرار بود خیابانها و کوچه های بروجرد را گلستان کند، به محل ما هم نظر لطفی کند؟!
البته ظاهرا کوچه ما روی نقشه شهر نیست، اما اهالی محل که در جریان نیستند همه گرفتاری کوچه را از چشم وبلاگ نویس و خبرنگاری می بینند که در کوچه شان زندگی می کند.
جدیدا جواب سلام مرا هم سر سنگین می دهند و با چشم غره به من می فهمانند که برای مردم ” گُله پز هستی” و برای کوچه خودمان ” شُله پز”!
بنده های خدا فکر می کنند حالا مثلا تمام کوچه های شهرمان گلستان شده اند و فقط مانده کوچه ما آسفالت شود!
اصلا در جریان نیستند که برای آسفالت کوچه مان، باید شب و روز دعا کنیم یک رئیس شهری برای چند روز هم که شده در محل ما ساکن شود، تا آنوقت با چشمان خود ببینند که تا سه نشمرده، کوچه مان گلستان خواهد شد!!!
@@@
پی نوشت: قابل توجه همشهریان عزیز
اگر می خواهید جلوبندی ماشین تان خرد و خاکشیر نشود
لطفا برای رفتن به خیابان ۴۵ متری شهرداری از مسیر خیابان سید مصطفی کوچه شهید کامیاب به هیچ وجه تردد نکنید ،
وضعیت آسفالت این کوچه خیلی “شلم در شورباست”!