جولای 21, 2014
خورش
خداحافظی همیشه تلخ و ناگوار است.
علی کریمی یک روز پیش از پایان مهلت نقل و انتقالات لیگ ایران با انتشار نامه‌ای رسما خداحافظی‌اش از فوتبال را اعلام کرد. این بازیکن ۳۵ساله در شرایطی از فوتبال کناره‌گیری کرد که در روزهای گذشته شایعه شده بود که «جادوگر» فصل آینده با پیراهن راه‌آهن به میدان می‌رود. به نظر می‌رسد دعوت‌نشدن به تیم‌ملی و برنگشتن به پرسپولیس انگیزه‌های بازیکن فصل گذشته تراکتورسازی را برای ادامه فوتبال از بین برده بود. به هر ترتیب کریمی یکی از پرافتخارترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایران به شمار می‌رود. این بازیکن سابقه بازی در تیم‌های فتح تهران، پرسپولیس، الاهلی قطر، بایرن‌مونیخ آلمان، القطر قطر، السیلیه قطر، استیل‌آذین، شالکه آلمان و تراکتورسازی را در کارنامه دارد. کریمی بارها عنوان کرده بود که دوست دارد با پیراهن پرسپولیس خداحافظی کند، اما اختلافات قدیمی او با دایی مانع بازگشتش به تیم محبوبش شد. مرد سال آسیا در سال ۲۰۰۴ که سال گذشته پس از جام حذفی از فوتبال خداحافظی کرد و چند روز دیگر منصرف شد، در بخش اول این نامه خداحافظی‌اش تاکید کرده این بار برگشتی در کار نخواهد بود:
«میخی بر دیوار کوبیدم و کفش‌ها را آویختم. خداحافظی همیشه تلخ و ناگوار است. جدایی از عشقی که تاروپود وجودت را در تصرف دارد، کار آسانی نیست. یک‌بار صرفا تحت‌تاثیر خداحافظی غریبانه مهدوی‌کیا تصمیمی احساسی گرفتم و فضای اندوه‌بار آن همه بی‌اعتنایی مرا از فوتبال بیزار کرد و خود را در پایان دیدم. هرچند همین تصمیم احساسی و عجولانه باعث شد تا برخی‌ها همه‌چیز را تمام‌شده بدانند و مرا با دست خود به مسلخ ببرند. با توجه به شرایطی که در آن قرار دارم راهی جز ترک صحنه برایم نمانده. این تصمیم را در حالی که تمام وجودم را شک، تردید و اندوهی ناشناخته گرفته با مردم خوب و مهربان وطنم به اشتراک می‌گذارم… تصمیمی قطعی و برگشت‌ناپذیر.» هافبک پیشین بایرن‌مونیخ در ادامه ضمن تشکر از تمامی کسانی که در این سال‌ها در پیشرفت او نقش داشتند و عذرخواهی از بابت برخی خطاها به صورت ویژه از مردم تشکر کرده است: «من علی کریمی هرچه دارم بعد از خدا از فوتبال و محبت مردم است که البته هرگز خود را شایسته این همه محبت و لطف نمی‌دانم چراکه در حقیقت قهرمان واقعی این مرز و بوم آنهایی هستند که به‌خاطر آرامش من و امثال من از آسایش و جان خود گذشتند تا این آرامش و آسایش نصیب ما شود. از همین‌رو درود و سپاس به شهدا و جانبازان راه وطن و آزادی. این عزیزان را شایسته و لایق بالاترین ستایش‌ها می‌دانم.» ستاره سابق پرسپولیس، به برنگشتنش به پرسپولیس هم اشاره و عنوان کرده از این بابت اصلا ناراحت نیست: «اما از اینکه نتوانستم با پیراهن تیم محبوبم پرسپولیس فوتبال را ترک کنم اصلا ناراحت نیستم زیرا این اتفاق عجیبی نیست. هرگز تن به بازی خداحافظی که متاسفانه در فوتبال ما نوعی حرکت تشریفاتی، تبلیغاتی و بعضا ریاکارانه است، نخواهم داد. بسیاری از بزرگان فوتبال ما بی‌سروصدا خاموش شدند و به گورستان فراموشی رهسپار گردیدند.»
بازی در چهار کشور
علی کریمی پس از چهره‌شدن در تیم فتح در سال ۱۳۷۷ در سن ۲۰سالگی به پرسپولیس پیوست. درخشش او با پیراهن قرمز باعث شد تا در همان سال پیراهن تیم‌ملی را هم بر تن کند و به همراه تیم‌ملی قهرمان بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ بانکوک شود. در اواخر همان سال درگیری او با داور ژاپنی در یکی از بازی‌های تیم امید محرومیتی یک‌ساله برایش به همراه داشت. کریمی پس از پایان محرومیتش دوباره با پیراهن تیم‌ملی و پرسپولیس به میدان رفت تا اینکه در سال ۱۳۸۰ راهی الاهلی امارات شد. او نتوانست به همراه تیم‌ملی به جام‌جهانی ۲۰۰۲ صعود کند اما درخشش خیره‌کننده‌ای در جام ملت‌های ۲۰۰۴ داشت و آقای گل آن رقابت‌ها شد. بایرن‌مونیخ تیم بعدی کریمی بود، این بازیکن پس از شروع فوق‌العاده در بایرن در سال دوم نتوانست درخشش سال اول را تکرار کند، در این میان مصدومیت قبل از جام‌جهانی ۲۰۰۶ موجب شد تا کریمی در آلمان هم درخشان ظاهر نشود. علی کریمی پس از یک سال بازی در قطر در سال ۱۳۸۷ به لیگ ایران بازگشت. او پس از یک سال بازی برای پرسپولیس راهی استیل‌آذین شد در ادامه در یک انتقال غیرقابل انتظار به بوندس‌لیگا بازگشت و یک نیم‌فصل برای شالکه بازی کرد. کریمی پس از بازگشت به ایران دوباره پیراهن پرسپولیس را برتن کرد و سال گذشته در پی اختلافاتش با محمد رویانیان و علی دایی از پرسپولیس جدا شد و در تراکتورسازی توپ زد. او تا سال گذشته برای تیم‌ملی به میدان می‌رفت ولی برای جام‌جهانی به تیم‌ملی دعوت نشد. «جادوگر» در مجموع ۱۲۷بازی ملی در کارنامه دارد و ۳۸ گل زده است. او از نظر تعداد بازی ملی و تعداد گل ملی سومین بازیکن تاریخ فوتبال ایران است.
واکنش‌ها
پس از منتشرشدن خبر خداحافظی، بسیاری از اهالی فوتبال در این‌باره اظهارنظر و با تمجید از این ستاره تکنیکی عنوان کردند کریمی توانایی ادامه بازی را داشت، هم بازی‌های کریمی هم در صفحات اجتماعی‌شان با اشاره به‌محبوبیت شماره ۸ با او خداحافظی کردند. در زیر چند اظهارنظر آورده شده است:
مهدی رحمتی (دروازه‌بان پیکان): علی کریمی ستاره فوتبال ایران بود و شاید در خیلی از مواقع به حق خود نرسید اما محبوبیت او بین همه فوتبالدوستان زبانزد است؛ او یک اسطوره بود و هرگز از یادها نخواهد رفت.
حمید استیلی (سرمربی راه‌آهن): امیدوارم علی از تصمیم خود برگردد چون ما همچنان منتظر پیوستن وی به باشگاه راه‌آهن هستیم و در باشگاه راه‌آهن همیشه بر روی او باز است.
علی پروین (پیشکسوت فوتبال): علی بچه بااستعداد و واقعا جادوگر بود. او در مربیگری هم به نظر من می‌تواند جادوگر باشد چون این پتانسیل را به‌خاطر فکر خوب و خلاقش می‌بینم. شاید اگر می‌خواست در بارسلونا هم بازی می‌کرد، اما ای‌کاش ما هیچ‌وقت بدبدرقه نباشیم.
کریم انصاری‌فرد (مهاجم تیم‌ملی): سه الی چهارسال بهترین دوره فوتبالی‌ام را کنار کریمی گذرانده‌ام و از هر لحظه‌ای که کنار او می‌دویدم یا توپ‌هایش را می‌گرفتم. بهترین استفاده را می‌کردم. خدا می‌داند از کریمی خیلی چیزها یاد گرفتم اما واقعا دلم برایش سوخت.
—————-
مهم‌ترین افتخارات علی کریمی
مرد سال فوتبال آسیا در سال ۲۰۰۴ ، آقای گل جام ملت‌های آسیا ۲۰۰۴ چین با ۵ گل زده، قهرمانی با تیم‌ملی در بازی‌های آسیایی ۱۹۹۸ بانکوک
قهرمانی با پرسپولیس در لیگ هشتم (۷۸- ۷۷) و نهم لیگ آزادگان (۷۹-۷۸) ، قهرمانی جام حذفی به همراه پرسپولیس در سال ۱۳۷۹، قهرمانی با تراکتورسازی در جام حذفی کشور (۹۳-۹۲) ، قهرمانی در بوندس‌لیگا به همراه بایرن‌مونیخ در فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۵، قهرمانی در جام حذفی آلمان به همراه بایرن‌مونیخ در فصل ۲۰۰۶-۲۰۰۵، قهرمانی در جام حذفی آلمان به همراه شالکه در فصل ۲۰۱۱-۲۰۱۰، قهرمانی در جام حذفی امارات به همراه الاهلی در فصول ۲۰۰۲-۲۰۰۱ و ۲۰۰۴-۲۰۰۳
منبع:روزنامه شرق
