به گزارش “ورزش سه”، ترکیب اصلی تیم ملی کشورمان به یک اندازه استقلال و پرسپولیسی داشت و این بازیکنان در حساس ترین پست های زمین بودند. علیرضا بیرانوند پس از دو فصل خوب با پرسپولیس گلر تیم ملی کشورمان بود؛ در ماه های اخیر کادرفنی تیم ملی و پرسپولیس حمایت ویژه ای از او کرده بودند اما برخی از فوتبال دوستان، باتوجه به حضور ایران در گروه مرگ، نگرانی زیادی بابت خط دروازه داشتند. در خط دفاع، کی روش روزبه چشمی را به سیدجلال حسینی ترجیح داده بود و این انتخاب محل مناقشه و بحث های فراوانی بود. همچنین کی روش در روز محرومیت سعید عزت اللهی، امید ابراهیمی را در ترکیب قرار داد و وحید امیری نیز در پست هافبک میانی و متمایل به چپ، به میدان رفت. تنها چیزی که می توانست کی روش و حامیان او را رو سفید و منتقدان را وادار به سکوت کند، ۹۰ دقیقه درخشش این ۴ بازیکن داخلی و تعویضی های احتمالی بود.

بازی با حملات همه جانبه مراکشی ها آغاز شد. در دقیقه ۳ کرنر به قوس محوطه جریمه ارسال شد اما حارث، سایه توپ را زد. همان جا بود که در ایران همه می پرسیدند «هافبک دفاعی چرا آن منطقه را پوشش نداد؟» اما درست لحظاتی بعد، امید ابراهیمی مانع از رسیدن سانتر حریف به ایوب الکعبی شد و دروازه تیم را نجات داد.

یک ربع بعد، نوبت علیرضا بیرانوند بود که اشتباه سردار آزمون را با سیوی دیدنی جبران کند و ایران را در بازی نگه دارد. سپس روزبه چشمی با ایستادگی جانانه برابر شوت بازیکنان مراکش، اجازه نداد توپ به دروازه ایران برسد.

اما هرچه بازی پیش می رفت، از فشار حملات تیم مراکش کاسته می شد و شاگردان کی روش خود را در زمین پیدا می کردند. امید ابراهیمی و وحید امیری با چند توپ گیری، موقعیت های ایران در نیمه اول را ساختند که هریک به دلیلی وارد دروازه نشد. در این بین، علیرضا بیرانوند با خروج های ماهرانه اش، اطمینان و قوت قلب را به تیم و البته میلیون ها ایرانی تزریق می کرد.

وحید امیری هم که نامش در ذهنمان با تلاش و کوشش عجین شده، در پست هافبک یک روز فوق العاده را سپری کرد و در پایان مسابقه، بیشترین میزان دوندگی را داشت. روزبه چشمی، بیش از هر مدافع دیگری پاس صحیح ارسال کرد و تحت فشار، به اشتباه نیفتاد. امید ابراهیمی به خوبی وظایف یک هافبک دفاعی را اجرا کرد و مجید حسینی نیز یک تعویضی بسیار خوب بود و به عنوان جوان ترین بازیکن تاریخ ایران در جام جهانی، عالی عمل کرد.

۹۰ دقیقه دوندگی، جنگندگی، تلاش و فداکاری، ماحصل عملکرد تمام بازیکنان و مشخصا ۴+۱ بازیکن داخلی بود. آن ها که در خصوص آمادگی شان صحبت های زیادی مطرح شده بود، نشان دادند مهره های با کیفیتی برای تیم ملی هستند و می توانند در میدان جهانی، تاثیرگذار ظاهر شوند.