با نزدیک شدن به پایان فصل تابستان بوی ماه مهر در کوچه پس
کوچه های شهر پیچیده شده است؛ باز هم کودکانی در سر راه می بینیم که دست
مادران را به سمت و سوی بازار می کشند تا قلمی و دفتری برای نوشتن آرزوهای
خود تهیه کنند.

مدرسه، چه واژه آشنا و خاطره انگیزی برای
آنهاست که کودکی را کودکی کردند تا در جوانی بوی عطر کتاب نو در هر فصل و
زمانی آنها را در سفر کوتاهی به گذشته و خاطرات ببرد.

دانش آموزی که مدرسه می سازد

مهر عجب مهری دارد تا مادرانه ای دیگر را به
نمایش بگذارد؛ آنجا که مدرسه چشم به در دوخته و به انتظار نشسته تا دانش
آموزی با همه کودکانه هایش را به آغوش بکشد.

اما این بار پیش از ماه مهر همه آن کودکانی
که گرد پیری بر سر دارند و روزگار خود را در اولین دبیرستان تاریخی غرب
ایران گذرانده اند می خواهند در کنار هم جمع شوند.

کودکانی آنقدر بزرگ شده اند که همچون «محمد
رضا حافظی» با ساخت هزاران مدرسه عنوان پدر مدرسه ساز ایران را کسب کرده
است، کسانیکه زمانه آنها را گلچین روزگار کرد، همچون «عبدالحسین زرینکوب»
که در دل این مدرسه پرورش یافت و ناگفته های تاریخ و ادب ایران را به سهم
خود بازگو کرد.

خاطرات پشت خاطرات در دل آجر های دبیرستان
تاریخی امام بروجرد چیده شده و گویی باید به حرفهایشان گوش داد تا تاریخ
دوباره در دل جان گیرد و در ذهن زنده شود.

«زرین کوب» و ثبت تاریخ زرین ایران

به بازار می رویم درمیان قدیمی هایش هنوز
آنهایی هستند که زرینکوب و پدرش را بشناسند و بتوانند آنچه دیده اند یا
شنیده اند را برایمان نقل کنند.

پدرش جواهرساز بود؛ عبدالحسین اغلب روزها در
گوشه ای از کارگاه جواهر سازی که عصر ها تعطیل می شد می نشست و کتابی را
در دست می گرفت و چنان عمیق در نوشته هایش خیره می شد گویی او هم بخشی از
داستان است.

آن روز عبدالحسین از دبیرستان تعطیل شده بود و بی سرو صدا در کارگاه پدر که همچون کتابخانه ای بود نشست و مثنوی خود در آغوش کشید

می گویند او هرگاه کتاب در دست می گرفت نه
چیزی می شنید و نه غیر کتاب می دید، آن روز هم حسین از دبیرستان تعطیل شده
بود و بی سرو صدا در کارگاه پدر که همچون کتابخانه ای بود نشست و مثنوی در
دست گرفت و چنان در عمق کتاب بود که شاگرد مغازه فارغ از هستی و یا نیستی
عبدالحسین حجره را بست و زرینکوب تنها درون حجره ماند.

آن شب پدر در بروجرد نبود و مادر و همسایه ها نگران حسین بودند همه جای شهر را زیر پا گذاشتند و خبری از حسین نبود.

فردایش اگر چه حسین پیدا شد و دیر به
دبیرستان رسید و مورد سرزنش قرار گرفت اما هیچ کس نمی دانست او صاحب آثار
بزرگی می شود همچون «سرّ نی»، «بحر در کوزه» و آثار ارزشمند دیگری که نتیجه
تدریس وی در دانشگاه های تهران، آکسفورد، سوربن هند و پاکستان است و امروز
آثار او مهم ترین منابع دانشگاهی برای ادیبان و تاریخ شناسان است.

«عبدالحسین زرین کوب» روزی پشت نیمکت های
مدرسه تاریخی امام خمینی(ره) درس خواند و امروز به عنوان یک تاریخ نگار
برجسته درس پس می دهد.

هر گوشه این دبیرستان زیبا ساخته شده به دست
فرانسوی ها حرفهایی در دل خود دارد که با گردهمایی همه آنها که در این
مکان روزگاری درس خوانده اند قرار است بازگو شود؛ آنها امروز در کنار هم
جمع شده اند تا پس از بارها مطالبه از استاندار لرستان برای مرمت این مدرسه
تاریخی و به دربسته خوردن، از جیب خود این مدرسه را با همه خاطراتش زنده
کنند.

شهاب روزبهانی مدیر کل آموزش و پرورش بروجرد
در گردهمایی دانش آموزان مدرسه تاریخی امام خمینی(ره) بروجرد با اشاره به
اینکه بروجرد شهر علم و دانش است و همه باید دست به دست هم دهیم تا هویت
خود را حفظ کنیم، اظهار داشت: انسان ها به میزان آگاهی شان مسئولیت دارند،
اگر می خواهیم ایرانی آباد داشته باشیم باید همه مناطق ایران را پویا و
آباد ببینیم.

نماد های فرهنگی و هنری حفظ شود

وی با تاکید بر اینکه باید در بروجرد و همه
نقاط کشور نماد های فرهنگی و هنری حفظ شود، افزود: همه باید تلاش کنیم تا
موجبات شکوفایی را برای نسل امروز و آینده فراهم کنیم.

محمدرضا حافظی رئیس انجمن خیرین مدرسه ساز
ایران نیز در این مراسم با اشاره به اینکه امروز قدرت اصلی کشورها، کسب علم
و دانش است و هر کشوری علم و دانش داشته باشد قدرتمند خواهد بود، اظهار
داشت: اولین خیر مدرسه ساز ما امام راحل بود که فرمودند ایران باید مدرسه
شود.

وی با بیان اینکه امروز این حرکت با عشق و
شور هر روز عظیم تر می شود، تصریح کرد: در تحریم ها ما نگران کاهش مشارکت
خیرین بودیم که متوجه شدیم، ملت ایران ارتقاع کشور را در ارتقا دانش می
داند.

رئیس انجمن خیرین مدرسه ساز ایران یادآور شد: هم اکنون ۶۵۰ هزار خیر مدرسه ساز در ایران فعالیت می کنند.

بر اساس این گزارش، دبیرستان پهلوی که امروزه آن را با عنوان دبیرستان امام خمینی(ره) می شناسند یکی از مدارس قدیمی شهر بروجرد است.

این بنا در دوره پهلوی اول و حکومت رضاشاه
ساخته شده است. تاریخ بنای این دبیرستان ۱۳۱۵ خورشیدی است و در تاریخ ۲۹
تیر ۱۳۷۷ با شمارهٔ ثبت ۲۰۷۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده
است.

علی رغم همه زیبایی های این بنا، متاسفانه
این روزها دبیرستان امام خمینی(ره) بروجرد که پایگاه تربیت مفاخر ایران
اسلامی بوده است، در حال تخریب است که همت مسئولین را می طلبد تا در راستای
مرمت و مقاوم سازی آن هرچه سریعتر اقدام کنند.