اختصاصی- علیرضا رحمانی- تا ۲۴ ساعت دیگر استقلال برای ۷۷ اُمین بار باید مقابل رقیب دیرینه اش صف آرایی کند، یک بازی که برای خودش دنیایی است و حساب آن از حساب کتاب های جدولی کاملا جداست…
در روز جمعه مورخ ۱۵ تیرماه سال ۹۲ ورزشگاه یک صدهزار نفری آزادی میزبان یک صدهزار تماشاگر، صدها عکاس و خبرنگار و از همه مهمتر میلیون ها بیننده تلویزیونی خواهد بود. در واقع هفته هشتم لیگ برتر، مهم ترین بازی یک فصل را در خود جای داده است و آن بازی چیزی نیست جز شهرآورد سرخابی ها.
حریف بهتر از گذشته است…
پرسپولیس که این روزها با فردی به نام محمدرضا خلعتبری صفحه اول روزنامه ها را پر کرده است حال و روز خوبی دارد. علی دایی و شاگردانش نتایج قابل قبولی کسب کرده اند و در هفته گذشته، تیم مدعی و صدرنشین فولاد را با سه گل شکست دادند و از لحاظ روحی وضعیت خوبی پیدا کردند. آن ها با ۱۳ امتیاز در یک قدمی استقلال قرار دارند و با این وضعیت توانسته اند رتبه سوم جدول را از آن خود کنند. اگر چه از لحاظ تاکتیکی و بحث فنی آن چنان نمی توان تیم دایی را تحسین کرد، اما داشتن مهره های خوبی مانند پیام صادقیان و جلال حسینی توانسته این تیم را در هر سه خط بازی تقویت کند و تیمی نسبتا قدرتمند بسازد.
آن ها حال محمدرضا خلعتبری را هم دارند. کسی که با سر و صدای فراوان آمد و ابر و باد و حسین هدایتی و باشگاه عجمان، ارتش شدند تا پول تهیه کنند و تاریخ را به عقب برگردانند تا اینکه آقای مثلا غیرتمند در لیگ جعلی بازی نکند. این را هم خواهیم گذاشت به حساب رانت و گردن کلفتی آقایان… آن قدر بزرگ هستیم که با این اتفاقات بزرگی مان را کوچک نکنیم.
استقلال خوب است… نه عالی
باخت به استقلال خوزستان کمی معادلات را به هم ریخت. استقلالی که چند برد پیاپی داشت و با آن که زیاد دلچسب بازی نمی کرد اما نتیجه مطلوب می گرفت، در بازی آخر کمی بدشانس بود. اشتباهات فردی باعث شد تا هم نام جنوبی ۲ گل را به راحتی در دروازه مهدی رحمتی جای دهد و با آن که هیچ کدام از دو تیم بازی خوبی به نمایش نگذاشتند (هر چند خوزستانی ها کمی بهتر بودند) تهرانی ها بازنده این تقابل باشند و این گونه بود که کمی نگرانی و فشار روانی به اردوی تاجی ها راه پیدا کرد. حال استقلال با کسب ۱۴ امتیاز (۱۵ امتیاز واقعی) در رتبه دوم جدول قرار دارد و برای عقب نماندن از فولادی ها، حداقل نیاز به تساوی دارد. انگیزه استقلال برای برد زیاد است، اما داستان قلعه نویی و دربی کمی خاص است. عمده دربی هایی که قلعه نویی، سرمربی آبی ها بوده به تساوی ختم شده و انگار که تساوی نتیجه مطلوب ژنرال است.
ثابت شده نتیجه دربی در قید و بند رتبه های جدولی و نظر کارشناسان و… نیست. حساسیت بسیار بالای این بازی، جنگ های روانی قبل از بازی، وسواس بیش از حد طرفداران هر دو تیم به برد تیم محبوبشان در دربی و روحیه حاصل از برد در این بازی، همه از عواملی هستند که این بازی را بیش از پیش حساس می کنند . هنوز هم خیلی ها برد در دربی را معادل قهرمانی می دانند و آن قدر برایشان دربی تهران مهم است که کار و زندگی را رها و هزاران کیلومتر را طی می کنند تا بتوانند ۹۰ دقیقه دربی ببینند. آن قدر برایشان مهم است که با باخت تیمشان ساعت ها گریه میکنند و با برد تیمشان سرمست و خوشحال به خیابان ها می ریزند. اصلا دربی به یکی از برگ های دفتر خاطرات ذهن ها تبدیل شده و فرصت خوبی ست برای جوانان جویای نام سرخابی. کم نبوده اند کسانی که با گلزنی و درخشش در داربی، جایی در دل هواداران برای خود باز کرده اند و گه گاه در دل ها جاودانه شدند. علی ۳۰ ثانیه، پیروز قربانی و گل دقیقه ۹۳ او، فرهاد و همان ۴ معروف و هاشمی نسب و آن بی هوشی بعد گل و…، خاطراتی ست که سال ها در ذهن ها خواهد ماند.
چهره ها…
شاید به راحتی بتوان اسم ها را کنار هم چید: رحمتی و نیلسون، منتظری و جلال حسینی، خسرو و ماهینی، نکونام و حقیقی و حتی فرهاد و خلعتبری. به نوعی این بازی معیاری ست برای اثبات ارزش های فنی بازیکنان و هر کدام در پی آن هستند تا ثابت کنند کدام یک بیشتر لیاقت صفرهای قراردادشان را دارند. دوئل هایی که بین مهاجمان و مدافعان شکل می گیرد و جنگ میانه زمین هم از همین نوع تقابل هاست. ولی سرانجام تیم است که برنده بازی را مشخص می کند و باید دید استقلال منطقی موفق تر خواهد بود یا پرسپولیس احساسی. پرسپولیس که عمده نقشه هایش به سید صالحی ختم می شود و استقلالی که دل به فرارهای فرهاد و شوت های قاضی بسته است.
ما استقلالیم…
خوب می دانیم که پرسپولیس کمی از گذشته بهتر شده و استقلال کمی ضعیف تر از سال گذشته. خوب می دانیم در دفاع مشکل داریم، اما ما استقلالیم. می دانیم تاج کبیر آسیا در آمار، هم در بردهای رو در رو و هم در گل های رو در رو ، از حریف پیشی گرفته و اختلاف نسبتا خوبی دارد. البته که پرسپولیس هم در حمله آن چنان پرقدرت نشان نداده و هر چند با خورد ۳ گل آمار خوبی در دفاع از خود به جای گذاشته اند. ما هم در حمله خوب بودیم و مسلما روز سختی را برای جلال حسینی و نیلسون رقم خواهیم زد.
ساعت ۱۸:۵۰ فردا ، سوت آغاز بازی به صدا در خواهد آمد و ۹۰ دقیقه تلاش بی وقفه را شاهد خواهیم بود . ۹۰ دقیقه سعی و کوشش برای رفتن راه هزار شبه در یک شب .
به امید پیروزی در حساس ترین بازی فصل …