می 23, 2013
خورش
اختصاصی آبیته- فاطمه حسینی- ثانیه ها، دقیقه ها، ساعت ها، روزها، هفته ها و ماه ها باز هم می رسند به نام تو! باز هم همه چیز در ۲ خرداد متوقف خواهد شد! سالگرد پرواز ابدی ات به آسمان! آسمان آبی که تو اسطوره اش لقب گرفته ای!
باز هم دروازه در انتظار توست! باز هم ما در انتظار توییم تا در میعادگاهمان قرار بگیری! آنجا درون دروازه ای که بهتر از تو را به خود ندیده است! آنجا دوباره منتظر پروازهایت هستیم! پروازهای عقاب وارت بر فراز آسمان! باز هم ما به دنبال شکار خنده هایت هستیم! باز هم به دنبال آن آرامشی که فقط مخصوص خودِ توست! باز هم به دنبال آن مرد باوقار و خوشتیپ فوتبال و ورزش ایران هستیم! مردی که از جنس آسمان بود و هست!
این جا را می گردم! آنجا را هم! تو کجایی که نمی توانم پیدایت کنم؟! کجایی؟ کجا؟! من بی تو سرگردان همه جا را گشته ام اما گویی تو خود را پنهان میکنی از دیدگانمان! شاید هم… شاید هم وسعت دید ما آنقدر نیست که وسعت تو را ببیند و اسطوره را جستجو کند! شاید هم… شاید هم تو دیگر اینجا نیستی! زمین را زیر و رو کرده ام! نبودی! شاید…! آسمان! آسمان را نگشته ام! باید سر به آسمان بلند کنم برای پیدا کردنت! هر چه باشد، ستاره در آسمان تاریک، به راحتی به چشم می آید! آری!
سر به آسمان بلند کردم! تو را دیدم! یادم رفته بود تو، سفر کرده ای! یادم رفته بود تو، پرواز کرده ای! یادم رفته بود جایت دیگر در زمین نیست! یادم رفته بود تو که از جنس آسمان بودی، به آسمان بازگشته ای! تو همان ستاره ی پرنور و راهنمایی! تو همان ستاره ی شمالی که هر جا باشیم، کافی ست فقط سر به آسمان بلند کنیم تا تو را ببینیم!
دیدمت آن بالاها! بین هزاران فرشته ی دیگر! تو از جنس زمین نبودی! همین بود که خدا به خانه ات بازگرداندت!
صفای صمیمت، صداقت، راستی، وقار، وفا و همه ی صفت های خوبت، هنوز هم ما را شگفت زده می کند! هنوز هم تو بر سر زبان هایی! هنوز هم می توان فریادهای «ناصر خان حجازی» را شنید! هنوز هم می توان محبوبیت بی حد و اندازه ات را در بین مردم دید و هنوز هم می توان با به یاد آوردن تو، اشک را روی گونه جاری کرد!
۲ خرداد! ۲ خرداد تقویم هایمان، به اسم تو رقم خورده است! بعد از آن دوشنبه ی کذایی! بعد از آن روز وهم برانگیز! بعد از آن اشک و آه و ماتم های ما! بعد از آن لبخند آخر تو! بعد از اینکه همه چیز تمام شد و تازه داستان دیگری آغاز شد!
۲ خردادی که روز پایانت رقم خورد، روز آغاز توست! روز آغاز رسیدنت به بهشت! رسیدنت به خوبی هایی که از آن ها سخن میگفتی! روز رسیدنت به خدا!
تو به میعادگاه اصلی ات رسیدی! به دروازه ی بهشت! به دروازه ی قلب مردم! تو گل شدی! تو اجازه ی ورود یافتی! تو تازه آغاز شدی! آری! برای تویی که از جنس آسمانی، خاک سرد نقطه ی پایان نیست! نقطه ی آغاز است ! پس مرگ نیز برای تو معنایی ندارد! تو پرواز کردی به سوی بلندی ها!
و اینگونه بود که تو آغاز شدی!
اسطوره ام، آغازت مبارک!
