اخبار استقلال

اختصاصی آبیته- مهدی عالیشاه- دربی پایتخت همواره حساسیت های خاص خود را داشته است و فارغ از هر نتیجه ای که برای دو تیم این مسابقه در پایان فصل رقم بخورد، این دیدار مهم ترین بازی فصل استقلال و پرسپولیس خواهد بود چرا که همه چیز این بازی با بازی های دیگر تفاوت دارد. از استرس های قبل، حین و بعد از بازی گرفته تا کری های هواداران! بدون شک دو تیم در این دیدار نقاط ضعف و قوتی دارند که روی آن ها بتوان تجزیه و تحلیل کرد.

دروازه بانان

در درون دروازه ی دو تیم دروازه بانانی قرار دارند که هر کدام بر روی روند نتیجه گیری تیمشان تاثیرگذاری محسوسی داشته اند. نیلسون فصل قبل یکی از عوامل اصلیِ جلوگیری از بحرانی تر شدن موقعیت پرسپولیس در جدول بود و در این فصل نیز در ۷ بازی تنها ۳ گل دریافت کرده و ۴ کلین شیت را در کارنامه این فصل خود دارد. در آن سو مهدی رحمتی در ۷ بازی انجام شده ۹ گل دریافت کرده اما نمی توان همه تقصیرات را به گردن او انداخت، چرا که ضعف های تدافعی و تهاجمی بخش عمده ای از فشار حملات تیم مقابل را بر دوش رحمتی انداخته است و چه بسا اگر رفلکس های فوق العاده او نبود، استقلال شرایط مطلوب کنونی را تجربه نمی کرد. او در بازی های آسیایی نیز درخشان ظاهر شده و در بازی اخیر با بوریرام نیز عصای دست تیم بوده است.

دفاع

از لحاظ داشته های دفاعی برتری تاکتیکی- فنی از آن استقلال است. وجود ساموئل باتجربه، پژمان منتظریِ میدان دیده، امیر حسین صادقی و همینطور حنیف عمران زاده گواه این مدعاست. اما تا بدین جای فصل، پرسپولیس با ۳ گل خورده بهترین خط دفاعی لیگ را داراست. جدال میثم حسینی با خسرو حیدری می تواند جالب توجه باشد، چرا که این دو بازیکن چند فصل با هم همبازی بوده اند و حسینی به جو استقلال کاملا آشنایی دارد. جلال حسینی نیز یکی از مؤثرترین عوامل پرسپولیس تا بدین جای فصل بوده و در کنار محسن بنگر میانه دفاع پرسپولیس را به خوبی پوشش داده است. حسین ماهینی نیز با تجربه ای که در تیم ملی کسب کرده می تواند در سمت راست خط دفاعی تأثیرگذار باشد. اما خط دفاعی استقلال که در سال گذشته بهترین خط دفاعی لیگ بوده، این فصل عملکرد چندان قابل قبولی را از خود ارائه نداده است که عوامل دیگری نیز در این بین دخیل بوده اند.

چرا خط دفاع استقلال تا بدین جای کار ضعیف بوده است؟ نحسی یا مشکلات فنی؟

تمامی مشکلاتِ دفاعیِ این فصل را نمی توان صرفا به خط دفاعی و دروازه بان تعمیم داد. یکی از نکات مشهودی که در تیم دیده می شود عدم وجود پرسینگ مناسب از خطوط هافبک و تهاجمی تیم است که در فصل قبل این پرسینگ رو به جلو به طور متعدد صورت می گرفت. عملکرد ضعیف و عدم بازیسازی و خلق موقعیت هافبک ها برای مهاجمان البته در برخی از بازی ها، مشکل دیگر این فصل بود که به تیم حریف فرصت بیشتری برای تدارک حمله می داد. با توجه به این مشکلات خط دفاعی، فشار مضاعفی را متحمل شد و در این فشار امکان هر اشتباهی وجود دارد.

هافبک

در خط هافبک، استقلال مهره های قابل تر و شاخص تری را به خود می بیند. زوج خسرو حیدری و فردین عابدینی در سمت راست به تدریج شرایط آرمانی به خود می گیرد و این دو زوج باید با میثم حسینی، مدافع چپ پرسپولیس، جدال داشته باشند. حیدری نشان داده که اگر روی فرم باشد، سمت راست استقلال بیمه خواهد بود (البته به گفته قلعه نویی، احتمالا غیبت حیدری در این مسابقه زیاد خواهد بود). در سمت چپ نیز پژمان نوری مدافعی به نام ماهینی را در پیش روی خود می بیند و جدال او با قاسم دهنوی، هافبک تهاجمی سرخ ها دیدنی خواهد بود. نوری سابقه سال ها حضور در تیم رقیب را دارد و از این رو پرسپولیس را به خوبی می شناسد، دهنوی نیز تا بدین جای فصل در ترکیب ثابت بوده و ۱ گل نیز به ثمر رسانده است.

نکونام و تیموریان نیز باید با صادقیان و محمد نوری جدال داشته باشند. قیاس نکو و آندو با صادقیان و محمد نوری قیاس مع الفارق است، چرا که این دو بازیکن لژیونرهای کلاسیک به حساب می آیند و سال ها تجربه حضور در سطح اول اروپا را دارند. آندو علاوه بر بازی در میانه زمین، در کناره ها نیز حضور داشته و از شوت ها و ضربات ایستگاهی خطرناکی بهره می جوید و قدرت عجیبی در تخریب بازی حریف دارد. نکونام نیز وظایف تدافعی را به نحو احسن انجام داده و شم گلزنی بالایی دارد. اما محمد نوری به واسطه تجربه و صادقیان به جهت خلاقیت و تکنیک، مهره های خطرناکی هستند و باید مراقب آنان بود.

حمله

چه در فاز حمله و چه در پست های تهاجمی، استقلال برتری مطلقی نسبت به پرسپولیس دارد. استقلالی ها با اتکا به شم گلزنی خطوط دفاعی، هافبک و تهاجمی با ۱۳ گل تقریبا دو برابر تیم رقیب گل به ثمر رسانده اند. در خط حمله نیز استقلال با دارا بودن فرهاد مجیدی و محمد قاضی که هر کدام ۳ گل به ثمر رسانده اند و همچنین گلزنی برهانی و اکبرپور کاملاً از پرسپولیس که تنها سید صالحی ۲ گله را در ترکیب خود دارد، متمایز شده است. ضمن آن که پرسپولیس مهاجم تکنیکی در حد مجیدی و شوت زن در حد قاضی در ترکیب خود ندارد.

در قیاس آماری نیز از آن جا که استقلال در نیمه اول ۵ گل و در نیمه دوم ۸ گل زده، در نیمه دوم خطرناک تر نشان می دهد. مصداق همین امر برای پرسپولیس نیز صدق می کند، چرا که آن ها نیز در نیمه اول ۲ گل و در نیمه دوم ۵ گل به ثمر رسانده اند.

استقلال ۵ گل در نیمه اول و ۴ گل در نیمه دوم دریافت کرده که نشان می دهد در هر دو نیمه آسیب پذیر است. در آن سو پرسپولیس ۱ گل در نیمه اول و ۲ گل در نیمه دوم دریافت کرده که نشان می دهد که این تیم سخت گل می خورد.

به طور کلی قیاس دو تیم حاکی از آن است که اگر استقلال ساختار دفاعی خود را ترمیم بخشد و هافبک ها و مهاجمان با پرس کردن و کارهای دفاعی به خطوط دفاعی کمک کنند، استقلال با اتکا به خط حمله و هافبک های قدرتمندش می تواند پرسپولیس را زمین گیر کند. ضمن آن که استقلال باید تنوع پذیری در کارهای تهاجمی را نیز در دستور کار خود قرار دهد و از هر یک از جناحین و همچنین با بازیسازی و کارهای عمقی، بر دفاع پرسپولیس چیره شود.