نهمین سالگرد درگذشت استاد علّامه دکتر سیّد جعفر شهیدی

نهمین سالگرد درگذشت

استاد علّامه دکتر سیّد جعفر شهیدی

ارسال از استاد محمد رضا شماعی

۲۳ دی ١٣٩۵ برابر با نهمین سالگرد درگذشت ادیب، مترجم، مصحّح، شارح، لغوی، مجتهد نامی و استاد تمام و از پژوهشگران برجسته زبان و ادبیّات فارسی “استاد علّامه دکتر سیّد جعفر شهیدی” گرامی باد.

استاد علّامه، ادیبى فرزانه و مورّخى ژرف نگر و انسانى والا و باکرامت و در شمار مفاخر علمی این زمان، مرحوم دکتر سیّد جعفر شهیدی (۱۲۹۷ بروجرد) رئیس مؤسّسه لغت‌ نامه دهخدا و مرکز بین‌المللی آموزش زبان فارسی، استاد تمام دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و از پژوهشگران برجسته زبان و ادبیات فارسی، فقه و تاریخ اسلام بود. شهیدی از شاگردان برجستهٔ علی‌اکبر دهخدا و بدیع‌الزمان فروزانفر در دانشگاه تهران بود و در سال ۱۳۴۰ دکترای خود را در رشته ادبیات فارسی و تاریخ دریافت کرد.

 او همچنین در حوزه علمیه قم و حوزه علمیه نجف زیر نظر سید حسین طباطبائی بروجردی، سید ابوالقاسم خویی تحصیل کرد و درجه اجتهاد داشت. وی از همکاران و نخستین اعضای گروه مولّفان لغت نامه دهخدا بود، که پس از درگذشت دکتر محمّد معین، به سرپرستی گروه مولّفان و ریاست گروه تالیف و موسسه لغت نامه دهخدا گُمارده شد. او به جز خدمات متعدّد علمی، ادبی، فرهنگی، ۴ عنوان ترجمه، ۳ عنوان تصحیح و تعداد زیادی تألیف دارد که شماری از کتاب‌های وی به زبان‌های بیگانه ترجمه شدند و جایزه دریافت کردند.

از جمله آثار مهمّ این علامه زمانه ما می توان به کتاب هایی چون: شرح لغات و مشکلات دیوان انوری، شرح لغات و مشکلات دیوان انوری، زندگانی حضرت فاطمه(س)، شرح مثنوی شریف{از جزو دوم دفتر اول تا پایان دفتر ششم در ۷ مجلّد (دنبالهٔ کار مرحوم فروزانفر)}، تصحیح براهین العجم، و نیز کتاب “درّه نادره”، علی از زبان علی، جنایات تاریخ(در ۳جلد){اواین اثر تالیفی استاد در ردِّ نظریات مرحوم احمدِ کسروی}، ترجمه نهج البلاغه و … اشاره کرد.

در سال ۱۳۲۰ برای تحصیل علوم دینی و فقه و اصول راهی نجف شد و تحصیلات حوزوی‌اش را در شهر نجف که شهر علم نام داشت، تا حد رسیدن به درجه اجتهاد که درجهٔ بسیار بالایی در حوزهٔ علمیه محسوب می‌شود، بالا برد. وی پس از آن چند سالی را در عوالم طلبگی در قم سپری و از محضر آیت‌الله بروجردی و بسیاری از مراجع و بزرگان دینی استفاده کرد، اما بعد از هشت سال، بیماری او را به ایران بازگرداند.

هر هفته باید خود را به پزشک نشان می‌داد و در نتیجه از رفتن به حوزه بازمی‌ماند. برای گذران زندگی و به‌منظور ترجمهٔ متون عربی، نزد دکتر سنجابی (وزیر فرهنگ وقت) می‌رفت اما به او اشتغال به تدریس پیشنهاد شد. سپس در دبیرستان ابومسلم مشغول به تدریس شد و با توجه به اهمیت مدرک تحصیلی در میزان حقوق، بدون شرکت در کلاس‌ها، لیسانس الهیات را با بهترین نمره‌ها می‌گیرد.

ایشان داماد استادِ علّامه سید غلام رضا سعیدی(اسلام شناس و متفکر برجسته) از نویسندگان معاصر بیرجندی بود


دیدگاه خود را بنویسید

دیدگاه شما

گوگل یاهو!