اخبار استقلال

اختصاصی آبیته- سومین ستاره شاید این روزها از همیشه به استقلال نزدیک تر باشد، ولی این ستاره به کدام استقلال نزدیک است؟ استقلال ۹۱ که با نتایج درخشانش در آسیا (سرگروهی در گروه مرگ و شکستِ الشباب با ۴ گل) توانست به این مرحله (یک چهارم نهایی) راه یابد یا استقلالِ هنوز آماده نشده ی ۹۲؟

استقلال ۹۱ – استقلال۹۲؛ تفاوت در چیست؟

استقلال ۹۲ نه تنها بازیکنان با ارزشی نظیر جباری و حمودی را ندارد که حتی بازیکنانِ اصلیش نیز هنوز به وضعیت ایده آلِ خود نرسیده اند. مهدی رحمتی با ۶ گل خورده آمار ضعیفی را نسبت به مهدی رحمتیِ ۹۱ داشته است، اگر چه باز هم کمک حالِ مدافعان است و همین که آمار گل خورده استقلال، بیش از این نشده به خاطر واکنش های خوبِ رحمتی است!

خط دفاعی استقلال که کابوس حریفانش بود این روزها شاید حتی کابوس تیم خود است! خط دفاعی ای که هر مهاجمی از روبه رو شدن با آن ترس داشت، حالا خیلی راحت اجازه تهدید شدن دروازه اش را به آن ها می دهد. در مرکز زمین هم استقلال هنوز ترکیب مورد نظر کادرفنی را پیدا نکرده است، یک روز وظیفه ی حمله بر دوش خسرو حیدری است و روز دیگر بر عهده ی آندرانیک تیموریان.

تفاوتی که در بین استقلال ۹۱ و استقلال ۹۲ نمایان است، نداشتن یک بازیساز مشخص است؛ بازیسازی که به خوبی مهاجمان را مورد حمایت خود قرار دهد و موقعیت های زیاد گل را ایجاد کند. جباری شاید بازیکنی است که خلا او این روزها بیشتر از همیشه حس می شود. این کمبود در استقلال باعث می شود مثل همیشه وظیفه بازی سازی و ایجاد موقعیت گل بر دوش جناح راست باشد. جایی که خسرو حیدری نیز با کمبود یک زوج مناسب مثل علی حمودی مواجه است. خسرو نیاز به یک همراه برای حمله دارد. وقتی که از پشت سرش اطمینان داشته باشد راحت تر، تمام تمرکزش را روی نفوذ به محوطه جریمه حریف و ایجاد موقعیت گل می گذارد. پژمان منتظری دفاع خیلی خوبی است اما برای هماهنگی با حیدری نیاز به زمان دارد و زمان همان چیزی ست که کافی نبودنش کار را برای استقلال مقابل بوریرام سخت کرده است.

استقلال – بوریرام؛ کمبود مشخص می شود!

در بازی با بوریرام اگر استقلال از فرصتی که در خانه ی خود دارد استفاده نکند، زنگ خطر برای این تیم به صدا در می آید. بازی در تایلند با آب و هوای شرجی اش کار سختی است، مخصوصا اگر استقلال کار را به بازی برگشت بکشاند. پس باید برای این بازی هوشیار بود و از فرصتِ مناسب به خوبی استفاده کرد.

استقلال شاید در این بازی بتواند باز هم با مجیدی، منتظری، صادقی و استفاده از خسرو حیدری به عنوان بازیساز یا با کمک خط حمله ای که در بازی های اخیر، خیلی خوب عمل کرد و آمار قابل قبولی را برای خود ثبت کرد و البته درخشش مهدی رحمتی نتیجه بگیرد، اما تا کِی می تواند به این بازیکنان تکیه می کند؟ مگر این بازیکنان خستگی ناپذیرند که در تمامی بازی ها بتوانند عملکرد ایده آل خود را به نمایش بگذارند؟

نبودِ پاسخ محکمی در مقابل این سوالات نشان دهنده نا مطمئن بودنِ وضعیت استقلال است و کادر فنی باید خیلی زود آن پاسخ محکم را پیدا کند.