اختصاصی آبیته- فاطمه حسینی- فصل نقل و انتقالات! مثل همیشه سر و صدا و جنجال زیادی، برای انتقال بازیکنان و مربیان بزرگ از این تیم به آن تیم، بلند می شود! اما اگر بهترین بازیکن و مربی باشی همه چیز فرق می کند! سیبل می شوی برای حاشیه هایی که مطبوعات و خبرگزاری ها به تو می چسبانند و این است که می شوی تیتر یک! تیتر یک همه ی مطبوعات و خبرگزاری ها!
اوایل نقل و انتقالات بود. همه ی صحبت ها خبر از بازگشت بزرگ مرد و بزرگ مربی ایران به خانه را می داد! وقت آن شده بود که بعد از سال های دوری، به خانه بازگردد!
او آمد! با همان پرستیژ خاص خودش! با همان عینک آفتابی های مخصوص به خودش و با همان بازیکنان مورد نظرش!
و بالاخره آمد! آمد تا تیم را برای قهرمانی ببندد! وقتی که مدیر عامل تیم با دست خالی ستاره ها را از آسمان می چید! ستاره های مورد نظر مربی!
باز هم حواشی شدت گرفت و حرف ها آغاز شد! اما حرفه ای که باشی، با وجود حاشیه هم، تیمت را جلو می بری! این بود که با وجود حواشی، آسمان لیگ آبی شد! آسمان آسیا نیز! گروهی که مرگ لقب گرفته بود!
با همه ی تلخ و شیرینی ها، اما او به مقصودش رسید! مقصودی که فقط مقصودِ او نبود! مقصودی که مقصود همه ی ما بود. مقصود قهرمانی بود که او به مقصودش رسید! تیم را قهرمان کرد و حالا با خیالی آسوده تر به مصاف حریفان و هم نبردان آسیایی اش می رود.
این مرد جزء محدود مربیان موفق ایران است. او رکوردار قهرمانی ست! آیا نباید به این مرد بیشتر توجه کرد و او را کم تر آزرد؟ آیا نباید این نوع فوتبال را که او به بازیکنانش دیکته می کند ستود؟ آیا نباید این مرد را حفظ کرد؟ آیا نباید…؟
این مرد نیازمند توجه بیشتری ست! نباید او را آزرد. او جزء بهترین هاست پس بیایید به او ببشتر توجه کنیم و برای فوتبال ناب، تیم ها و افتخاراتش احترام بگزاریم!
مربی اول فوتبال ایران! قهرمانی دوباره ات از جنس آسمان! برای ما از آسمان آبی ات دست تکان بده!