شهرداری که با ۱۳ آمد و با ۱۳ رفت

شهرداری که با ۱۳ آمد و با ۱۳ رفت

فرهاد داودوندی- بروجرد:

امروز از میان تمامی خیل عظیم “لشکر سلم و توری” که همیشه به ظاهر با شهردار “رفیق گرمابه و گلستان” بودند، فقط یک زن، جانانه پای هیچ کاغذی را برای برکناری مهندس منوچهر یوسفی امضا نکرد.

بروجرد و بروجردی ها به مرحله ای رسیده اند که خواهان گذر سریع از شرایط فعلی بغرنج زادگاه شان می باشند.

طی سالیان اخیر بسیاری از شهرهای کشور در حال رشد روز افزون بوده و عجیب اینکه مسوولین آن شهرها همچنان به وضعیت شان راضی نبوده و خواهان امکانات بیشتر برای رشد بیشتر شهرهای شان هستند

در این شرایط که دیگران در حال پیشرفت هستند،  چند سالی است که تعدادی از روسای شهری بروجرد نمی خواهند شرایط پیشرفت کشورمان را در نظر بگیرند و حداقل تکانی به خود بدهند

از عجایب اینکه، اینگونه روسای شهری حضور دلسوزان واقعی شهر را نیز بر نمی تابند و قصد دارند با حفظ شرایط نامناسب وضعیت فعلی شهری در بروجرد، به هر ترفندی که شده برای حفظ موقعیت میز ریاست خود، پیشرفت بروجرد قربانی کنند.

امروز پس از استیضاح و برکناری شهردار، عده زیادی  از فرط شادی سر به آسمان سائیدند و برای همدیگر پیام تبریک فرستادند و تعدادی نیز از فرط  اندوه  برکناری شهردار شان زانوی غم به بغل گرفتند.

شهردار در دفاعیه اش به نکته ای اشاره کرد که کاش از روز اول، فعالیتهای عمرانی اش در سطح شهر را پوشش رسانه ای در دنیای مجازی می داد، وی غیر مستقیم اعتراف کرد که نتوانسته تیم قوی مطبوعاتی در کنار خود داشته باشد.

 شهردار سابق بروجرد ناخواسته به قدرت سایت های مستقل اعتراف کرد، هر چند که طی دو سه سال اخیر ارتباط خودش را با شبکه های مستقل دنیای مجازی در بروجرد با مشورت تعدادی از اطرافیان نا آگاه، کاملا قطع کرده بود.

سرنوشت مدیریتی شهردار سابق بروجرد مطمئنا  در آینده نیز برای تمامی روسای شهری که ارتباط خود را با مردم قطع می کنند رخ خواهد داد.

روسایی که  دلخوش به ” به به و چه چه ” عده ای از لشکریان همیشه  جان نثار! خود می باشند، غافل از اینکه در روز حساس و موعود، همان  اطرافیان به ظاهر دوست، زیر پای طرف را خالی خواهند کرد، اتفاقی که امروز رخ داد و از آن همه اطرافیان به ظاهر دوست! تنها یک زن، تمام قد و جانانه  از وی دفاع کرد.

ایرانیان در باور عمومی خود، عدد ۱۳ را نحس می دانند و عجیب اینکه شهردار سابق بروجرد ۱۳ شهریور ۱۳۹۲ آمد و ۱۳ خرداد ۱۳۹۶ برای همیشه از صحنه مدیریت شهری خداحافظی کرد.

آیا  بدهی بیش از ۸۰ میلیاردی شهرداری باعث شد که این شهردار بومی از مدیریت شهری بروجرد خداحافظی کند؟ آیا آنانکه طی چند ماه اخیر در نشست های شان در تاریکی شب، قول داده بودند رای بر ماندن وی بدهند، در روز روشن خلف وعده کردند؟ و یا اینکه بر باور عمومی مردم، این عدد ۱۳ و گره خوردنش بر تاریخ آمدن و رفتن شهردار سابق بود که روی ناخوش خود را به شهردار نشان داد؟

هر چه که بود، مطمئنا تاریخ عادلانه قضاوت خواهد کرد که کجای کار ایراد داشت که، شهرداری که در روزهای نخستین مسوولیتش وقتی شنید تعدادی از فوتبالیست های نوجوان بروجردی هزینه حضور در مسابقات ورزشی کشوری را ندارند، علاوه بر تهیه توپ و لباس و هزینه های جانبی، با چشمان اشکبار سوئیچ خودرویش را نیز برای فروش و صرف هزینه بیشتر آن تیم، با رغبت کامل در اختیار آنها قرار داد، اما طی همین مدت کوتاه ۴ ساله چه اتفاقی افتاد که همین شهردار در پایان دوران مدیریتی اش هیچکس را بعنوان حامی در کنار خود ندید؟!


دیدگاه خود را بنویسید

دیدگاه شما

گوگل یاهو!