اخبار استقلال

به قلم: استاد محمد حسین رحمانی

در همین اثنا ، یکی از کارمندان خانه ی شاعران که متوجه حضورم در محوطه شده بود خود را به بنده رساند و بالحنی معترضانه گفت : کاری دارید ؟ و بنده که حسابی عصبانی شده بودم بعد از معرفی خودم از او سوال کردم : این تندیس مسخره چه شباهتی با استاد اوستا دارد ؟! و او در موضعی کاملا انفعالی پاسخ داد : این سردیس ها با همکاری خانه ی شاعران ایران و سازمان زیبا سازی شهرداری تهران ساخته و در اینجا نصب شده اند .

این حوزه در پاسداشت جایگاه فرهتگی استاد اوستا دو سه سال پیش از این اقدام به ساخت مجسمه تمام قد ایشان و نصب آن در کنار مجسمه امیر کبیر در محوطه این مجموعه هنری کرد که جای سپاس فراوان دارد . اما افزون بر هیکل تنومند این مجسمه که با هیکل ظریف استاد اوستا همخوانی ندارد ؛ سازنده آن ، رندانه و با کپی برداری از سردیس مجسمه ساز آذربایجانی به عنوان مشکل ترین بخش کار ، سر و ته قضیه را به هم آورده است .

تا جائی که حافظه ام یاری می دهد علاوه بر شاعرانی که به آنان اشاره شد سردیس شاعران دیگری نظیر مهدی اخوان ثالث ،سردیس سهراب سپهری، منوچهر آتشی ، حسین منزوی ، استاد مشفق کاشانی ، حمید سبزواری ، طاهره صفار زاده ، حسن حسینی ، سلمان هراتی ، قیصر امین پور ، محمود شرف آزاد تهرانی و شفق دیده می شد .  شاید اشتباه کنم که سردیسی از استاد محمود شاهرخی در میان آن شاعران وجود نداشته است . اما  شک ندارم که سردیس شاعره نامدار سپیده کاشانی در میان آنان به چشم نمی خورد . آنچه مسلم است برنامه ریزی و ساخت این سردیس ها به صورت گزینشی بوده است واگر جز این بود سردیس شاعر بزرگ و بی حاشیه ای مانند فریدون مشیری و یا شاعرانی چون  نادر نادر پور  و … که چه در داخل و چه در خارج از کشور دار فانی را وداع گفته اند و هر یک نامی ماندگار و نقشی تاثیر گذار در ادبیات معاصر ایران داشته اند می باید دیده می شد .

به قلم: استاد محمد حسین رحمانی