اختصاصی آبیته- علی رضا حاتم وند- آن روزی را که به استقلال پیوست کاملا به یاد دارم. در نقل و انتقالات نیم فصل به تیم ملحق شد. نمی دانستم چه طور بازیکنی است. گفتم شاید مانند اکثر خارجی های باشد که به تیم می آیند. حدس می زدم بازیکن ضعیفی باشد و بعد از همین نیم فصل از استقلال جدا شود. آنقدر در این چند سال خارجی کم کیفیت دیده ایم که به همه ی شان بدبین هستیم.
خبرگزاری ها می نوشتند در لیگ انگلیس بازی می کرده. در فلان تیم فیکس بوده در جای دیگر ذخیره. خلاصه همه جا پر شده بود از این حرف ها. هواداران استقلال هم مطمئنم گوششان از این حرف ها پر است. تا بازیکنی را نبینند درموردش نظر نمی دهند. آن ها منتظر بودند بازی این ترینداد و توباگویی را نظاره کنند، بعد در موردش نظر دهند.
بازی اول برای ساموئل فرا رسید… استقلال تهران – داماش گیلان، در شهر رشت. پیدا کردن یک بازیکن سیه چرده در تیم کار سختی نبود. در همان نگاه اول پیدایش کردم. شماره دوازده را به تن کرده بود. البته متوجه شدم که یک علامت به اضافه (+) بین یک و دو وجود دارد. گویا به عدد سه ارادت خاصی دارد! با دقت تمام بازیش را نگاه می کردم. در بازی اول که بد نبود. متوسط بازی کرد. در حمله و دفاع خوب بود. به موقع در نقاط مختلف زمین حاضر می شد. خلاصه بد به نظر نمی رسید.
هفته ها سپری شد. بازی ها به انجام رسید. کم کم از سبک بازی ساموئل خوشمان آمده بود. ولی همان موقع که تازه داشتیم به او و سبک بازیش علاقه مند می شدیم، فصل تمام شد. فصل هم که تمام می شود طبق عادت، اکثر خارجی ها به مرخصی می روند و دیگر نمی آیند. تعداد زیادی از هواداران نگران تمدید قراردادش بودند. از آن جایی که پرویز مظلومی هم جای خود را به قلعه نویی داده بود، تمدید ساموئل در هاله ای از ابهام قرار داشت. اما ژنرال هم باهوش تر از این حرف هاست که از چنین بازیکن خوبی به راحتی بگذرد. خود امیر قلعه نویی به تمدید قرارداد این بازیکن اصرار ورزید تا در نهایت ساموئل هم قرارداد خود را به مدت یک سال با استقلال تمدید کرد.
این فصل دیگر آن ساموئل پارسال نبود. دو برابر بهتر بازی می کرد! در حمله بیشتر حضور پیدا می کرد و وظایف دفاعی اش کمتر شده بود. دیگر به جرات می توانستیم او را از بهترین خارجی های چند سال گذشته ی استقلال به شمار آوریم.
دیگر همه او را مهره ای با ارزش قلمداد می کردند. مهره ای به ارزش مروارید! اصلا بهتر است بگوییم یک «مروارید سیاه»! در لیگ برتر بازیکن بسیار موثری بود و موثرتر از لیگ برتر، در لیگ قهرمانان آسیا ظاهر شد. در لیگ قهرمانان، سه گل برای استقلال به ثمر رساند و به قدری درخشش داشت که بعضی از باشگاه های حاشیه ی خلیج فارس هم خواهان به خدمت گرفتن او شدند.
ساموئل از داخل و خارج پیشنهاد داشت. یک روز می شنیدیم که به استقلال نزدیک شده و یک روز می شنیدم از تیم دور. اما او منتظر استقلال ماند. مانند بعضی از نمونه های داخلی نبود که شرایط باشگاه را به سخره گیرد. او صبر کرد و به دلار های عربی، تراول های رحیمی و پورشه های سرداری «نه» ی محکمی گفت. در نهایت هم خبری منتشر شد که ساموئل باز هم با استقلال تمدید کرده. استقلالی ها مروارید شان را از دست نداند.
روسفید شوی ساموئل که ما را این چنین خوشحال کردی!