رضا امیر یاراحمدی پیشکسوت مجسمه‌ساز بروجردی درگذشت


رضا امیر یاراحمدی

پیشکسوت مجسمه‌ساز بروجردی


بر اثر ایست قلبی در تهران درگذشت

پیشکسوت مجسمه‌ساز بر اثر ایست قلبی در تهران درگذشت.

به گزارش یافته، رضا امیر یاراحمدی
متولد شهرستان بروجرد، مجسمه‌ساز مطرح کشور عضو مؤسسین و هیئت‌مدیره انجمن
مجسمه‌سازان هنرمندان شامگاه ۲۵ مهرماه بر اثر ایست قلبی به دیدار حق
شتافت.

قرار است پیکر این هنرمند در این هنرمند در قطعه هنرمندان یا در قطعه نام آوران بهشت زهرا تهران  به خاک سپرده شود.

گذری بر زندگی رضا امیر یاراحمدی از زبان خودش
نام من رضا و کنیه‌ام امیر یاراحمدی
است. در یک روز زمستان در بروجرد به دنیا آمدم. هیجده بهار بعد، از هنرستان
هنرهای زیبا (تهران) فارغ‌التحصیل و به دانشکدۀ هنرهای تزئینی راه یافتم.
دل‌مشغولی سه‌ساله هنرستان، طراحی، نقاشی، مینیاتور … و در ادامه در
دانشکده طراحی و مجسمه بود.

زمستان ۱۳۶۸ اولین فیگورها: نوازنده،
رقصنده (مراقبه)، سوارکار، اسب و گاو را در کالبد برنزی در گالری سیحون به
تماشا گذاشتم. «اسب، گاو، انسان، سه عنصر پایدار همان ناپایدار» نامی بود
که مدیا کاشیگر بر این مجموعه نهاد. پس از آن با اندک فاصله‌ای مجسمه‌ای از
مولانا را در کارگاهی در خیابان قوام‌السلطنه در دست گرفتم که پس از تأیید
دکتر «شفیعی کدکنی» مدل بزرگ اثر در میدان مقابل دانشگاه جندی‌شاپور بر
صخره سنگی نصب شد.

پس از آن در جستجوی دگرباره، بی آن که مقصود یا طرح از
پیش آماده‌ای داشته باشم، پیکره‌هایی از درختانی بی‌برگ پدیدار شدند؛
درختانی از مفتول و بریده کناره‌های ورق. مجسمه از سه بُعد به دو بعد گرایش
یافته و طرح روی کاغذ دو بُعدی به بعد سوم «این مجموعه کیمیایی» این دوره و
راه گشای مجموعه کارهایی بود که بَعدتر رخ داد (خط سه‌بعدی و حجم دو بعدی
پدیده‌ای بود که تصورش را نمی‌کردم). پس دوره اول مجسمه‌های اسب، گاو،
انسان و دورۀ دوم درختان و سومین دوره، درختان برگ گرفته از ورق با اندکی
خم و تاب در لابه‌لای خط‌های بازیگوش. چهارمین دوره، کتیبه‌هایی است از گچ و
قالب گود و مسطح با خط‌هایی که برای خوانده شدن نبودند، اما این حس را بر
می‌انگیختند، به نوعی شبیه پوستۀ درختان کاج سوزنی. این¬ها ترکیبی بود از
گچ راف و کاملاً صاف و صیقلی که در آن سنگ به مثابه نگین انگشتری خودنمایی
می‌کرد. نامی که بر این دوره نهادم «خط خدا» یا تماس «Touch» بود.

پنجمین
دوره، تابلوهایی است مرکب از نقاشی، چاپ، کولاژ، عکس، آیینه و مهره‌های
رنگی است. ششمین دوره، مجسمه با عنوان «سرو آویز»، سرو آویز حدیث نفس است،
در این روزگار و پاییز نیز که رنگش «زردی طلاگونه اش» را از قطعه پاییز
اخوان ثالث وام گرفتم. نو شدن برایم یک ضرورت است، نه یک آرایه … افکار،
احساسات اگر در مسیر و روندِ شدن «نوشدن» نباشند فاسد شده، می‌پوسند.
پیکاسو می‌گوید: «هیچ‌چیز فاجعه بارتر از این نیست که خودت را کپی کنی»، در
ادامه می‌گوید:

«اگر از دیگران کپی کنی به مراتب بهتر از کپی از خود است».
اگر التزام به «عنوان مشخصی» داشته باشم، خواهم گفت مجسمه‌ساز نقاش، اما
این نمی‌تواند گستره‌ام را در این محدوده بازشناسی کند، زیرا آنچه که تا به
حال به وجود آمده بر پایۀ مقدورات من در اینجا و این زمان است و اما آنچه
که روی داد «سرعت» ساخت مجسمه، چیزی به سرعت طراحی بود. آدم عجولی هستم و
به همین دلیل از خیلی دورتر آرزویم این بود که مجسمه به سرعت «نقاشی-
طراحی» به نتیجه برسد و شد. «ورق برنز و آهن تخت» در پیچ‌وخم‌ها به هیأت
گاو و سرو درآمدند (جاندار شدند)، اصل کار هنرمند در جان‌بخشی به ماده است.
دیدن، برگزیدن و آفریدن یک قطعه فلز یا سنگ یا هر ماده دیگر. سرعت مجموعه
سرو و گاو، آمیزه‌ای است از: «خرد، سرعت، ورق فلز و اندکی مدارا». این
مجموعه در اردیبهشت ۱۳۸۹ در گالری موزۀ «آرت سنتر» به تماشا گذاشته شد.
 
 سوابق هنری

– تحصیلات: دیپلم هنرستان هنرهای تجسمی، دانشکدۀ هنرهای تزئینی
– عضو مؤسسین و هیئت‌مدیره انجمن مجسمه‌سازان هنرمندان
– تعداد نمایشگاه‌ها و گالری‌ها: بیش از
پنجاه نمایشگاه گروهی در تهران ـ اصفهان ـ بابل ـ زوریخ ـ ژنو ـ دهلی ـ
پکن ـ مونت‌کارلو ـ دبی ـ آنکارا ـ تویومورائی ژاپن ـ کالاف اسپانیا ـ
مکزیکو سیتی: دانشگاه ملی هنر (کاناکولتا، ۲۰۰۶، اخذ تقدیرنامه)، دوازده
نمایشگاه انفرادی و تعداد کثیری نمایشگاه گروهی از ۱۳۵۶ تاکنون: تهران ـ
بابل ـ زوریخ ـ کویت ـ باکو ـ ۱۴ نمایشگاه مجسمه ـ کتیبه ـ نقاشی
 
– گالری‌ها: کلاسیک اصفهان ـ کلاسیک بابل ـ سیحون ـ آرت سنتر
– جوایز بین‌المللی: به مناسبت روز جهانی ارتباطات مقام اول «یونسکو» پاریس ۱۹۷۶
مسابقه بین‌المللی یادبود فاجعه حلبچه ـ تهران مقام اول، ۱۹۸۶
بنیان اول مجسمه‌سازان، تهران مقام اول، ۱۹۸۵
منتخب هیأت داوران، تشویق شده کالاف اسپانیا، ۱۹۹۶
– پروژه‌ها: شرکت در پروژه‌های وزارت
مسکن (مجسمه، کتیبه، نقش برجسته): بیمارستان شهید بقایی اهواز ـ بیمارستان
آیت‌الله طالقانی آبادان ـ بیمارستان زنان فداییان خرمشهر ـ میدان مولانای
اهواز ـ ساختمان جدید کتابخانه ملی تهران ـ مجلس شورای اسلامی تهران ـ موزه
قرآن تهران ـ بازسازی مجلس شورای ملی قدیم در میدان بهارستان تهران، مجسمه
ابن‌سینا ـ فارابی ـ مولانا ـ فردوسی ـ (مرتفع‌ترین مجسمه ایران) از
سال‌های ۱۹۹۴ تا ۲۰۱۰

– مقالات: مجلات مجسمه ـ همشهری ـ بوتیقا ـ ایران ـ رودکی ـ تندیس …

نقاشی

دیدگاه خود را بنویسید

دیدگاه شما

گوگل یاهو!