نوامبر 26, 2017
خورش
حالا دیگر کمتر کسی است که نداند مدتهاست مدیریت ورزش بروجرد و استان آب شان در یک جوی پیش نمی رود.
بدون
اینکه بخواهیم موضوع را شخصی کنیم باید مستقیما اشاره کنیم که متاسفانه
سالهاست در زمینه های ورزشی خط و خطوط ورزش قهرمانی بروجرد مورد توجه
بسیاری از مدیران استانی نبوده است.
البته با توجه به وجود
قهرمانان بسیاری از بروجرد در رشته های مختلف ورزشی، ورزشکاران این شهر
آنچنان جایگاه خود را در استان مستحکم کرده اند که نمی توان این ورزشکاران و
بخصوص ورزش بروجرد را نادیده گرفت.
بر تمامی گفته های بالا باید
این مطلب را نیز اضافه نمود که چند سالی است که در رشته های مختلف ورزشی به
مانند دوچرخه سواری، کشتی، بوکس و … ورزشکارانی از بروجرد شناسنامه ورزش
استان در کشور می باشند.
اما دریغ از یک حمایت کامل و لازم از این
ورزشکاران، تا جائیکه بسیاری از این ورزشکاران عطای ماندن در استان را بر
لقای آن بخشیده و دیگر حتی مایل نیستند که بنام لرستان در هیچ مسابقه ای
شرکت کنند!
آمده بین مدیریت ورزش بروجرد و لرستان دیگر قابل انکار نیست و باید بگوئیم
که ورزش بروجرد بر سر دوراهی، “ادامه همین راه” یا “خرج سفره خود را جدا
کردن” رسیده است و دیگر نمی تواند شاهد باشد که حتی برای قهرمانان ملی و
بین المللی اش در سطح استان تره هم خُرد نکنند!
طی این چند سال
گذشته نگارنده بارها نوشت و فریاد بر آورد که مدیران استانی از هیات های
ورزشی استان بصورت شفاف درخواست کنند که اعلام شود هر هیات ورزشی در استان
حداقل طی این چند سال گذشته چه مقدار کمک مالی به هیات زیر مجموعه خود در
بروجرد نموده است؟!
بارها گفتیم و نوشتیم چرا قهرمانان بروجرد
دارای مکان های اختصاصی در حد نیاز در شهر خودشان نیستند؟ بارها پرسیدیم چرا
به قول هایی که به ورزشکاران موفق بروجردی داده می شود عمل نمی گردد؟!
اما هیچگونه پاسخی شنیده نشد.
سطوح ملی و بین المللی دارای مقام های بسیاری هستند کاملا از حمایت مسوولین
استانی دلسرد شده اند، از آنطرف هم اداره ورزش و جوانان بروجرد برای حمایت
از ورزشکاران مطرحش حکایت “از اینجا رانده و از آنجا مانده” شده است.
دو سال قبل جوانی از خیل عظیم دوچرخه سواران رده بالای بروجرد، بخاطر نداشتن یک پیست
ساده دوچرخه سواری در بروجرد در جاده های خطرناک به استقبال مرگ رفت
و خانواده و جامعه ای را در بهت فرو ببرد، بدون اینکه نتیجه ای برای دیگر
دوچرخه سواران دیگر به دست بیاید.
اگر محمد علی
نوروزیان دوچرخه سوار بروجردی بر اثر نبود امکانات جانش را در جاده های غیر
استاندارد از دست داد، می بینیم که حتی این مرگ نابهنگام نیز نتوانست
امتیازی برای ورزش بروجرد از استان بگیرد.
حال این سوال پیش می آید
این چه جاده رفاقت دو طرفه ای بین ورزش بروجرد و استان است که افتخارات
کسب مدال های رنگارنگش توسط ورزشکاران بروجردی در میادین بین المللی بنام
استان ثبت می شود،
مسابقات بازیهای آسیایی و المپیک هنوز که هنوز است جوایز قهرمانی به ورزشکاران مطرحش به
مانند آروین معظمی گودرزی تنها مدال آور لرستانی بازیهای آسیایی داده نمی
شود؟!
پس از گذشت دو سال از جان باختن محمد علی نوروزیان دوچرخه سوار بروجردی، آیا وقتش نرسیده که از دادن وعده ها به ورزشکاران بروجردی کاسته شود؟ راستی تا چه زمانی ورزشکاران بروجردی باید در مکان های غیر استاندارد در حد مصدوم شدن و مرگ تمرین کنند؟
