اخبار استقلال

اختصاصی آبیته- علیرضا تاجی- مطمئنا بازی های تیم استقلال در این فصل، برای همه ما هواداران بسیار خوشایند است. قهرمانی لیگ و صعود به دور یک هشتم نهایی رقابت های لیگ قهرمانان، شیرین ترین لحظات را در این فصل برای ما رقم زده است. بدون شک حفظ اسکلت اصلی تیم باید در زمره اهم برنامه های باشگاه باشد، اما باید گریزی بر آینده تیم استقلال نیز داشت. اگر حفظ اسکلت اصلی تیم با جوان گرایی همراه نباشد در بلند مدت برای استقلال ضربه ای مهلک خواهد بود.

باید در نظر داشت که استقلال ما در عین اینکه به بلوغ و سر حد تاکتیکی خودش رسیده به آغازِ یک پایان نیز نزدیک شده است. میانگین سنی تیم تقریباً ۳۰ سال است. اگر خیلی خوشبینانه به این قضیه بنگریم، این مجموعه تا ۲ سال دیگر در این سطح باقی می ماند و بعد از آن افول بازیکنان فعلی با توجه به شرایط سنی آن ها شروع می شود و ناچار به وداع یک به یک با نسل طلایی استقلال هستیم (نسلی که خودمون ساختیم).

شاید با افت بازیکنان فعلی، خیلی راحت بتوانیم درِ خروجیِ باشگاه را به آن ها نشان دهیم و به سراغ دیگران برویم، اما این دیگران که قرار است جایگزین نسل طلایی استقلال بشوند کسانی جز ستاره های تیم های درجه ۲ کشور نیستند که خرید هر کدام با پرداخت میلیاردها تومان ممکن هست. در واقع ما چیز جدیدی برای ارائه و عرضه کردن از خود بعد از گذر این نسل نداریم و به تیمی شدیدا وابسته به ستاره های تیم های دیگر تبدیل می شویم که ناچاریم چون پرسپولیس ۱۰ ستاره بخریم و امید داشته باشیم که ۱ نفر از این جمع با شرایط استقلال اُنس بگیرد و شکوفا شود.

بازیکنان فعلی استقلال تنها به این خاطر که خودمان آن ها را ساختیم و پرورش دادیم و خلاصه از جنس خودمان هستند، چیزی هایی هستند که با خرید سوپر بازیکنان سایر تیم ها قابل جایگزینی نیستند.

این ترس و هشدار باید جدی گرفته شود که ما ناخواسته و با بی توجهی به بازیکن سازی به سمت سیاست باشگاه پرسپولیس که تکمیل ۱۰۰ درصدِ خود با ستاره های دیگران هست، کشیده نشویم. باید این سوال از هم اکنون مطرح شود که ما بعد از گذشت نسل فعلی بازیکنان تیم و جمع شدن این سفره پربرکت که ۱۰ سال برای ما افتخار آفرید، چه ساخته ایم که جایگزین این نسل کنیم؟

آیا به راستی برای پژمان، فرهاد، صادقی و سایر بازیکنانی که از دل باشگاه بیرون آمدند می شود جایگزینی پیدا کرد؟(چشمه ای که مدتهاست خشک شده)

ما امسال و سال های پیش به خاطر فشار زیاد لیگ به هیچ وجه نتوانستیم بازیکن سازی کنیم، فصل بعد نیز تحت تاثیر آسیا هستیم و احتمالا جایی برای بازی دادن به جوانان نداریم!

با این کم کاری و بی توجهی به ساخت نسل بعد شاید تا زمانی که نسل فعلی تیم توان بازی دارند مشکل ساز نباشد، اما ۲، ۳ یا چند سال دیگر که بازیکنان خانگی ما (صادقی، جباری، حیدری و …) به پایان دوران بازی خودشان رسیدند چه اتفاقی خواهد افتاد؟

در این ۱۰ سال، زحمت زیادی برای نسل طلایی خودمان کشیدیم تا به اینجا برسیم و ستاره سوم را به دست بیاوریم، اما نباید فراموش کرد که قهرمانی آسیا آخر کار ما نیست؛ لازم است در عین اینکه تمام توان خود را برای کسب سومین ستاره در سال بعد می گذاریم نگاه بسیار جدی به ساخت تیم جدید، متشکل از بازیکنان با تجربه و جوانان مستعد داشته باشیم.

قهرمانی استقلال باعث شد فشار چند سال ناکامی از روی مجموعه تیم برداشته شود و اکنون وقت آن رسیده است که به مقوله بازیکن سازی نگاهی جدی داشته باشیم.