سپتامبر 24, 2019
خورش
بروجرد شهر مربیان ورزشی بدون تیم
به قلم: فرهاد داودوندی- بروجرد
۱ – زن زیبا مقابل مرد نابینا ۲ – علم در سینه مرد حسود ۳ – نور چراغ مقابل تابش آفتاب ۴ – غذای لذیذ پیش انسان سیر ۵ – باران در شورستان
قدیمی ها پنج مورد بالا را بی اثر دانسته اند.
ظاهرا در عصر حاضر و در ورزش ما، باید داشتن مدرک مربیگری بدون وجود تیم در این شهر را نیز به عنوان ششمین مورد به پنج مورد بالا افزود
در حالیکه در این شهر به اندازه انگشتان یک دست، تیم ورزشی در بعضی هیات ها وجود ندارد
اما برگزاری کلاس های مربیگری و اهدا مدارک مربیگری با مبالغ فوق العاده بالا
این سوال را در ذهن جا می اندازد که: در حالیکه اصلا تیمی برای هدایت از روی نیمکت وجود ندارد به چه دلیل اینقدر اصرار برای برگزاری کلاس هایی است که خروجی از آنها دیده نمی شود و تعدادی از شرکت کنندگان برای تهیه مبلغ باید حتی دست به دامان وام گرفتن از بانک ها شوند
به راستی کسی سراغی از مربیان دوره دیده در کلاس های قبلی طی چند سال گذشته گرفته است تا بدانیم در حال حاضر چگونه از مدارک مربیگری شان استفاده می کنند؟
آیا تجربه غلط جذب بی رویه دانشجو در دانشگاه های ریز و درشت طی چند سال گذشته که اینک منجر به وجود میلیونها جوان تحصیل کرده بدون کار منجر شده را نمی توان در یک قالب کوچکتر به کلاس های مربیگری پیاپی که در این شهر برگزار می شود مشابه دانست؟!
ایکاش متولیان ورزش و هیات های ورزشی که اینقدر اصرار به برگزاری کلاس های مربیگری آنهم با صرف هزینه های بسیار بالا و کمر شکن برای شرکت کنندگان دارند، توضیح می دادند که هدف شان از برگزاری چنین کلاس هایی چیست؟
اگر رواج علم روز ورزش مد نظر است که به سادگی می توان با برگزاری کلاس های گاها بدون هزینه ” دانش افزایی ” به همین نتیجه رسید
به هر حال امیدواریم به جای دادن مدارک مربیگری که معتبر بودن بعضی از آنها هم در زمینه های داخلی یا بین المللی جای پرسش دارد، به بالا بردن کیفیت ورزش بهای لازم داده شود
اینکه با برگزاری پیاپی کلاس های مربیگری کیفیت ورزش را فدای کمیت کنیم در دراز مدت هزار گرفتاری برای این ورزش نیمه جان! پدید خواهد آورد. والسلام
توضیح ضروری: سایت فرهاد داودوندی آمادگی دارد پاسخ تمامی هیات های ورزشی به نقد ورزشی فوق را رسانه ای کند
