اختصاصی آبیته- مهدی عالیشاه- گمان می رفت از آنجایی که استقلال بازی سخت و طاقت فرسایی را با بوریرام تایلند انجام داده بود، ضعف جسمانی گریبان گیر بازیکنان استقلال در بازی مقابل راه آهن شود. اما استقلال یکی از بهترین عملکردهای این فصل خود را در این بازی ارائه داد و بار دیگر اثبات شد قلعه نویی و دستیارانش در کار آماده سازی و بدن سازی ابتدای فصل موفق عمل می کنند.
نیمه اول: استقلالِ تاکتیک پذیر
در نیمه اول، تنها در ۵ دقیقه ابتدایی، راه آهن سوار بر بازی بود و پس از آن شاهد انبوهی از موفقیت در اجرای تاکتیک های تیمی از سوی استقلال بودیم. نکته مشهود این بازی در نیمه اول پویایی سمت چپ استقلال بود که نوری و بیک زاده در آن حضور داشتند و ساموئل نیز گهگاه به عنوان مکمل به آنان اضافه می شد. توازن میان سمت راست و چپ استقلال را حداقل در این بازی می شد به وضوح مشاهده کرد. حضور بیک زاده در کنار نوری و همچنین عابدینی در کنار حیدری جناحین استقلال را تا حد زیادی قابل قبول، فعال و موقعیت ساز کرده بود.
پزمان نوری علیرغم اینکه به جز بازی ابتدایی استقلال در بازی های قبلی فروغ چندانی نداشت، در نیمه اول این بازی به خوبی وظایف یک هافبک را به معرض اجزا گذاشت و این خوب بودن در کنار بازی قابل قبول هاشم بیک زاده، نیروی محرکی برای سمت چپ استقلال در این بازی بود. بیک زاده به چنان اعتماد به نفسی رسیده که در زمان هایی از بازی در سمت راست نیز مشاهده می شد.
گل اول استقلال نیز از سمت چپ پایه گذاری شد. پرتاب اوت نوری، سماجت قاضی در رساندن توپ به ساموئل و حرکت ساموئل در کناره و سانتر توپ، رسیدن توپ به حیدری و نگاه تیزبینانه او به دستان قاضی، ارسال سانتری فوق العاده و گل اول بازی با ضربه سر قاضی!
فردین عابدینی نیز به تدریج به ایده آل های قلعه نویی نزدیک می شود. او پیشرفت قابل ملاحظه ای نسبت به ابتدای فصل داشته و اکنون علاوه بر حضور در کنار حیدری در کارهای تدافعی نیز مشارکت فعالی دارد. یعنی به خوبی از هافبک به حمله و دفاع اضافه می شود.
نیمه دوم: فوقِ تعویض ها
در ابتدای نیمه دوم، قلعه نویی با بیرون کشیدن نظری و به زمین آوردن فرهاد مجیدی به دنبال افزایش اختلاف با راه آهن بود و عمق خط دفاعی را نشانه رفته بود. ۱۵ دقیقه ابتدایی نیمه دوم در اختیار راه آهن بود و در همین زمان گل اول این تیم به ثمر رسید.
گلِ تساوی راه آهن حاصل وجود گَپ و عدم ریسک پذیری
گل تساوی راه آهن در شرایطی به ثمر رسید که استقلال در فاز حمله قرار داشت. سماجت مدافع راه آهن و گرفتن توپ از پزمان نوری باعث شد راه آهن ضد جمله ای تدارک ببیند. وجود گپ ناشی از حضور مدافعان در فاز تهاجمی، این فرصت را به راه آهنی ها داد تا از این موضوع نهایت استفاده را ببرند. اما هافبک های استقلال دو بار این فرصت را داشتند با ریسکِ انجام یک خطای ساده، کما اینکه کارت هم داشته باشد، مانعی بر سر راه این حرکت باشند اما این کار نیز انجام نگرفت تا بازی مساوی شود.
نوری با اکبرپور تعویض شد و حنیف نیز جای عابدینیِ مصدوم را پر کرد که تعویض حنیف را می توان توفیق اجباری این بازی قلمداد کرد. بعد از دقیقه ۶۰ این استقلال بود که بار دیگر سوار بر بازی شد و با کارهای ترکیبی بارها مدافعان راه آهن را آزرد.
گل دوم بازی با تاثیر مستقیم دو یار تعویضی همراه بود. پاس بیک زاده به اکبرپور، سانتر او، ضربه سر عمران زاده و ضربه تمام کننده ساموئل، استقلال را بار دیگر پیش انداخت.
گل سوم نیز از پاس کاری از مهدی رحمتی شروع شد و حاصل ۷ پاس سالم بود و فرهاد مجیدی مانند همیشه با حرکتی انفجاری یک پنالتی برای تیم گرفت و نکونام آن را تبدیل به گل کرد.
استقلال با حوصله بازی می کند و این بر زیبایی کار می افزاید. بارها در طول بازی شاهد بودیم توپ در زمین تعویض شد و این کار به هافبک ها و مهاجمان این امکان را می دهد که مناسب ترین جای گیری را در زمین داشته باشند.
اما از حواشی قبل از بازی این بود که کسر امتیاز از استقلال قطعی شد. بگذارید هرچه می خواهند امتیاز کسر کنند، هیچ لشکری یارای ایستادگی در مقابل این تیم را ندارد. این استقلال دیدن دارد…