اختصاصی آبیته- مهدی عالیشاه- اگر چه استقلال در کوران مسابقات لیگ با مشکلات عدیده ی اصلی و جنبی دست و پنجه نرم می کرد، اما برای بازیکنان و کادر فنی حساب کار آسیا از دیگر مسابقات جدا بود. استقلال در حالی به مصاف بوریرام می رفت که در چند بازی متوالی لیگ، ایده آل هواداران را برآورده نکرده بود و تمامی نگرانی ها نیز معطوف به همین عدم نتیجه گیری در لیگ می شد. حواشی پیرامون آبی پوشان در تایلند و کارشکنی های بوریرامی ها نیز بر مشکلات تیم افزوده بود. اما قلعه نویی و شاگردانش کاری کردند کارستان!
در ترکیبی که قلعه نویی در نیمه اول به بازی فرستاد مشخصاً میل به دفاع دیده می شد. البته معقول به نظر می رسید که کارهای تدافعی در نیمه اول در دستور کار اصلی قرار گیرد، چراکه استقلال بازی رفت را با برد پشت سر گذاشته بود و با کنترل نیمه اول و هجوم در نیمه دوم می توانست به آنچه مد نظر قلعه نویی بود دست پیدا کند.
بوریرام به مانند بازی قبل به هیچ عنوان تیم دست و پا شکسته ای نشان نداد و بارها به سوی دروازه استقلال حمله ور شد. اگرچه پرسینگ از جلو به خوبی انجام می گرفت، اما حملات خطرناک این تیم از جناحین و به خصوص جناح راست آن ها (جناح چپ استقلال) موجی از نگرانی را در دل هواداران استقلالی به وجود آورد.
دلیل حملات مطلق بوریرام از جناحین چه بود؟
اما شاید برای برخی ها سوال پیش آمده باشد که دلیل حملات پردامنه و مطلق بوریرامی ها از جناحین و اصرار آن ها بر حمله در این نقطه چه بود؟ می توان این گونه تصور کرد که چون جی لوید ساموئل، جواد نکونام و آندرانیک تیموریان هر سه از عناصر میانی بازی در نیمه اول بودند و همگی در معتبرترین لیگ های جهانی حضور داشتند، کادر فنی این تیم هیچ تدبیری برای نفوذ به عمق دفاع استقلال در نظر نگرفته بود و تمامی توجهات کادر فنی و بازیکنان به جناحین معطوف می شد.
در جناح چپ نوری پا به سن گذاشته نمی توانست مانع از حرکات سریع و حملات برق آسای تایلندی ها شود و موقعیت های فراوانی از این جناح نصیب بازیکنان بوریرام شد که خوشبختانه با سهل انگاری بازیکنان حریف یکی پس از دیگری از دست رفت و کمتر موقعیت خطرناکی از حرکات این جناح شکل گرفت.
بالاخره در یکی از حملاتی که از جناحین انجام شد بوریرام از کرنر به دست آمده از جناح چپ نهایت استفاده را برد و اُسمار باربا بازیکنی که پیش از این با ۳ گل زده بهترین گلزن این تیم لقب گرفته بود با ضربه سر چکشی گل اول این تیم را به ثمر رساند و بوریرام با همین برتری به رختکن رفت.
در این نیمه اگرچه معدود حرکاتی از سمت چپ توسط بیک زاده و نوری انجام شد اما جناح راست به هیچ عنوان در حمله تأثیرگذار نبود و حرکتی را از این سمت شاهد نبودیم.
نیمه دوم: نقطه اوج گیری آندو!
استقلال در زمین حریف بازی می کرد و فشار روانی حمایت تماشاگران از بوریرام و همچنین فشار روانی گل دریافتی در نیمه اول، قلعه نویی و شاگردانش را مجاب کرد تا در نیمه دوم رویکردی تهاجمی را در پیش گیرند.
از این رو مجیدی به جای پژمان نوری به بازی وارد شد. با ورود مجیدی میل به حمله در استقلال به مراتب بیشتر شد. به علاوه محمد قاضی نیز علاوه بر اینکه در خط حمله حضور داشت گهگاه به کناره چپ می رفت و جای خالی نوری را در آن جناح پوشش می داد. آندو تیموریان نیز که در نیمه اول اغلب در میانه زمین حضور داشت، به سمت راست متمایل شد و در کنار خسرو حیدری بازی کرد. نظیر این برنامه در چند بازی لیگ هم مشاهده شد و در این بازی ها این برنامه مثمرثمر واقع شد. پاسکاری ظریف آندو و نکونام با یکدیگر، تعامل آندو با حیدری و تغییراتی که در خط تهاجمی ایجاد شد دفاع بوریرام را به صرافت ایستادگی در مقابل حرکات استقلال انداخت و بوریرام که نیمه اول شانس های زیادی برای حمله داشت عملاً بخت چندانی را در نیمه دوم برای طرح ریزی حملات پیدا نکرد.
بازی آندو در کنار خسرو حیدری اتفاقاً موجب پایه ریزی گل اول استقلال شد و از روی کرنر ارسالی و ریباند توپ، تیموریان سانتر دقیقی به روی دروازه انجام داد و حنیف عمران زاده با پرشی فوق العاده گل اول و تساوی استقلال را به ثمر رساند.
اما با افزایش شعاع حرکتی بازیکنان استقلال، بوریرام فرصت را غنیمت شمرد و از فضایی که در میانه زمین ایجاد شد برای نفوذ به عمق دفاع استقلال سود برد. در جناحین سمت راست و چپ نیز، نکونام به جناح چپ دفاعی کمک کرد و بیک زاده نیز بیشتر به کارهای تدافعی پرداخت. در سمت راست نیز آندو و حیدری در کنار هم با کمک پژمان منتظری دفاعی به مراتب بهتر از نیمه اول انجام دادند و اگرچه بوریرام موقعیت هایی ایجاد کرد اما دیگر از آن گَپ های بسیار آشکار در کناره های زمین استقلال که بستر را برای خلق موقعیت های خطرناک ایجاد می کرد، خبری نشد.
استقلال بعد از گل اول عقب نشینی نکرد و حتی قلعه نویی نظری را نیز وارد زمین کرد تا از تحرک این بازیکن در خط حمله برای جلوگیری و به تأخیر انداختن حرکات تهاجمی از سوی بوریرامی ها جلوگیری کند. در نهایت گل دوم استقلال نیز به زیبایی هر چه تمامتر توسط ضربه فوق العاده عالی و استثنایی تیموریان به ثمر رسید. این گل از پاس رحمتی شروع شد که با ۶ پاس سالم به آندرانیک تیموریان رسید. تیموریان را به واسطه پاس گل و گل زیبایی که به ثمر رساند باید ستود.
اگر به آن چه برای استقلال در لیگ آسیا رخ داده است، نگاهی بیاندازیم متوجه خواهیم شد که این تیم تا بدین جای آن قدر مشکلات و سختی های ریز و درشت به خود دیده که از هر فولادی مستحکم تر شده است. مشکلات کمترین چیزی بوده که در قاموس بازی ستارگان استقلال در آسیا تأثیر داشته و ستاره های استقلال با قدرت هر چه بیشتر خیز خود را برای کسب ستاره سوم برداشته اند…