اختصاصی آبیته- مهدی عالیشاه- پس از باخت مقابل استقلال اهواز و بازی کسل کننده دربی، هواداران انتظار داشتند که استقلال در آستانه بازی های مرحله حذفی آسیا با غلبه بر ذوب آهن بر بار منفیِ روانیِ ناشی از عدم نتیجه گیری در دو مسابقه قبل فائق آمده و با قوای روحی و روانیِ هر چه بیشتری به مصاف نماینده تایلند در لیگ قهرمانان آسیا برود.
در نیمه اول بازی اگر چه ذوب آهن مالکیت توپ را در اختیار داشت، اما موقعیت هایی که استقلال ایجاد کرد به مراتب بیشتر از حریف بود و ذوب آهن از تک موقعیت به دست آمده در این نیمه نهایت استفاده را برد. نکته مشهود در این نیمه مشکلی بود که در چند بازی قبلی نیز وجود داشت. در فاز تهاجمی، جناحین استقلال در این نیمه به شدت خنثی بودند و هیچ حرکت مثبتی از سوی نیکبخت و فردین عابدینی صورت نگرفت. بازی نا امیدکننده نیکبخت نیز بر شدت این عدم پویایی می افزود که اگر به جای او از بازیکنان امید تیم استفاده کنیم نتیجه بهتری حاصل می شود.
در فاز تدافعی، پژمان نوری در جناح چپ بسیار موفق ظاهر شد و اگر تکل های تاثیرگذار و بازی تخریبی نوری نبود، چه بسا ذوب آهن موقعیت های خطرناک بی شماری را از این سمت پی ریزی می کرد. نوری دوندگی خوبی داشت و ارتباط خوبی نیز میان خطوط دفاعی و هافبک برقرار کرده بود و از این رو می توان او را یکی از بهترین بازیکنان میدان لقب داد.
بخشی از عدم پویایی جناحین نیز به دلیل غیبت خسرو حیدری و مصدومیت هاشم بیک زاده در این بازی بود، اما در مسابقاتی که با حضور این دو بازیکن انجام شد باز هم این مشکل در نیمه اول نمود داشت.
نکته دیگر عدم پرسینگ مناسب و وجود پرسینگ های مقطعی و غیر مستمر در این بازی بود. حال آن که ذوبی ها پرسینگ را به خوبی به اجرا گذاشتند. در صحنه گل اول نیز بازیکن ذوب آهن بدون هیچ فشاری و با فراغ بال جناح بازی را از سمت راست به سمت چپ عوض می کند و در نتیجه سانتر، مهدی رجب زاده با اشتباه مهدی رحمتی گل اول را به ثمر می رساند.
نیمه دوم: موثر در روند بازی، بی اثر در نتیجه
قلعه نویی تمایل نداشت که قبل از بازی های آسیایی، استقلال شکست دیگری را در لیگ متحمل شود و از این رو باید بستری را برای حملات مداوم و پردامنه در این نیمه فراهم می کرد. او در اولین گام نیکبخت را بیرون کشید و مجیدی را وارد زمین بازی کرد.
اشتباه مرگ بار مجیدی و گل دوم ذوب آهن
هنوز چند دقیقه ای از نیمه دوم نگذشته بود که بازیکنان ذوب آهن روی اشتباه مجیدی در زمین استقلال توپ ربایی کردند و با ۵ پاس گل سالم گل دوم ذوب آهن به گونه ای کلاسیک به ثمر رسید. سوال اینجاست که آیا مجیدی با آن همه تجربه نمی دانست که در آن موقعیت حساس نباید در جهت موافق بازیکن دریبل زد؟ اما رجب زاده درست عکس مجیدی عمل کرد و در جهت مخالف نکونام را پشت سر گذاشت و پایه گذار گل دوم تیم شد.
در این نیمه تیموریان در کنار فردین عابدینی بازی کرد و این امر پویاییِ خاصی به سمت راست استقلال بخشید. عابدینی در این نیمه بسیار موفق ظاهر شد و علاوه بر حرکات خطرناک از سمت راست، گه گاه به کمک خط دفاعی نیز می آمد. با خروج نوری و ورود بیک زاده سمت چپ نیز از آن خنثی بودن صرف در کارهای تهاجمی درآمد و بیک زاده نشان داد که تا چه اندازه بهتر از نیکبخت واحدی ظاهر می شود.
اما حمله – دفاع خوب ذوب آهن باعث شد تا این تیم در کنار کارهای تدافعی از گسستگی بازیکنان استقلال که ناشی از تلاش برای جبران نتیجه بود، نهایت استفاده را ببرد و با چند ضد حمله، موقعیت های خطرناکی را بر روی دروازه استقلال ایجاد کند.
در روزی که قاضی و برهانی به هیچ عنوان خوب نبودند و فرهاد نیز آن فرهاد همیشگی نبود، مهدی نظری با وجود سرماخوردگی بازی موثری را از خود به نمایش گذاشت و چه در محوطه جریمه و چه در فرار از کناره ها به روند تهاجمی تیم کمک کرد.
مشکل داوری هم که جای خود دارد و نمونه اش سرنگونی نظری در محوطه جریمه و عدم اعلام پنالتی و چند خطای آشکاری بود که از دید داور دور ماند! اما به مانند کسر امتیاز مشکوک به این مشکلات نیز باید عادت کنیم!
به طور کلی عدم پویایی جناحین در نیمه اول، عدم پرسینگ مناسب، مشکلات داوری و اشتباهات بازیکنان در روند بازی و همچنین مصدومیت خسرو حیدری، احمد جمشیدیان و هاشم بیک زاده (اگر چه به اجبار وارد زمین شد) و عدم تامین مالی بازیکنی مانند گوران لاوره، رنج هایی بود که در این بازی متحمل شدیم و سخت است که بتوان تیمی را با این همه مشکل آماده بازی با بوریرام ساخت.
اما قلعه نویی و بازیکنان نشان داده اند که با اتخاذ تصمیمات مناسب می توان در سخت ترین شرایط بهترین خروجی ها را به دست آورد و امیدواریم در بازی با بوریرام نیز تیم با انسجام و هماهنگی و با برطرف کردن نقاط ضعف و همچنین حذف حواشی پیرامون باشگاه بار دیگر برای هواداران و کشورمان افتخار آفرینی کند.