اخبار استقلال

اختصاصی آبیته- مهدی عالیشاه- اگرچه با برد ۴ بر ۲ استقلال در مقابل الشباب در بازی رفت استقلالی ها با خیالی آسوده به بازی برگشت می اندیشیدند اما کادر فنی و بازیکنان استقلال در اندیشه این بودند که صعود به دور بعد را با قاطعیت بیشتری جشن گرفته و ثابت می کردند که برد در خانه الشباب به طور اتفاقی به دست نیامده است. همچنین این آخرین بازی استقلال در فصل فوتبالی این تیم بود و مجموعه باشگاه بر آن بود تا هواداران با خاطره ای خوش پایان این فصل فوتبالی را به نظاره بنشینند.
قلعه نویی می دانست که الشباب چیزی برای از دست دادن ندارد و از این رو در ترکیبی که در نیمه اول بازی به زمین فرستاد حنیف عمران زاده، جواد نکونام، منتظری و امیرحسین صادقی به صورت توأمان در زمین حضور داشتند و این نشان از این داشت که قلعه نویی ابتدا به دنبال اداره بازی است و سپس با استفاده از فرصت هایی که خط هافبک برای سیاوش اکبرپور و فرهاد مجیدی به وجود می آورد در پی تثبیت برد است.
از آن جا که علی حمودی در بازی رفت انتظارات قلعه نویی را در جناح راست بازی برآورده نکرد، امیر ترجیح داد تا پژمان منتظری را به عنوان مکمل خسرو حیدری در کنار این هافبک خلاق قرار دهد. پژمان منتظری نیز به خوبی توانست این مهم را به انجام برساند و شعاع حرکتی خود را از جناح راست خط دفاعی تا جناح راست خط تهاجمی امتداد بخشد.
عمده برنامه استقلال در بازی حرکات از سمت راست و چپ و تکیه بر سانترهای خسرو حیدری از راست و هاشم بیک زاده از سمت چپ بازی بود. حرکات عمقی به هیچ عنوان در نیمه اول مشاهده نشد و یکی از عواملی را که برای این امر می توان در نظر گرفت عدم هماهنگی در پشت محوط جریمه بود. هافبک های استقلال توپ را تا پشت محوطه حریف می رساندند اما نه اینکه با تمرکز دفاعی الشباب موقعیت از بین می رفت بلکه این بازیکنان بودند که دقت کافی را در ارسال پاس های عمقی در این محوطه از خود نشان نمی دادند و برآیند آن هم تضعیف حرکات عمقی در طول بازی بود.
اما هر چه استقلال در حرکات عمقی ضعیف کار کرد در حرکت از جناحین و انجام سانتر موفق بود. ارتباط میان خطوط دفاعی و هافبک به خوبی برقرار می شد و پاسکاری ها در این قسمت از زمین بسیار هوشمندانه و دقیق بود و تعویض زمین هم به خوبی انجام می شد و همانطور که گفته شد قسمت اصلی کار که تغذیه مهاجمان بود به خوبی انجام نمی شد.
اما فرهاد مجیدی و سیاوش اکبرپور نیز علاوه بر کارهای تهاجمی مانند همیشه به کمک خطوط دفاعی آمدند و بخشی از پرسینگ بازیکنان الشباب بر عهده این دو بازیکن فعال بود.
شاید تنها واژه هایی که برای نیمه دوم می توان در نظر گرفت «درگیری و توقف» است!
در این نیمه بارها بازیکن الشباب ساق پای بازیکنان استقلال را هدف قرار دادند و اگر داور بازی کمی هوشیار بود برآیند این تکل های خشن حداقل یک کارت قرمز می توانست باشد. همین توقف های پی در پی باعث شد تا بازی کاملاً از ریتم طبیعی خود خارج شود و بخش عمده ای از برنامه ریزی استقلال در نیمه دوم فدای این درگیری ها شد.
اما با این حال در یکی از همین خطاها بود که روی سانتر جباری حنیف عمران زاده گل سالمی زد که مردود اعلام شد. به طور کلی استقلال در این بازی نیز نشان داد که تیم برتر زمین است و الشباب به جز تک موقعیتی که در نیمه اول نصیبش شد حرکت خاص دیگری را ازخود نشان نداد.
سخن آخر
فصل برای استقلال به بهترین نحو ممکن پایان یافت و قهرمانی و بالا آمدن از گروه مرگ آسیا و پس از آن صعود به جمع هشت تیم برتر آسیا خود گواه موفقیت تحسین برانگیز قلعه نویی و شاگردانش در این فصل فوتبالی استقلال بود. حال وقت آن رسیده است که مسئولین این تلاش را ارج نهند و نه برای استقلال بلکه برای ایران قدر این تیم را بدانند و حمایت های همه جانبه ی خود را نسبت به این باشگاه ابراز دارند. هر چند که هر آن چه تا به حال گفته ایم سر سوزنی اثر نداشته است اما به خاطر دل این هواداران هم که شده به داد این تیم برسید…