آنالیز تصویری- تحلیلی «استقلال – پرسپولیس»

اختصاصی آبیته- مهیار اسعد- در هفته ی هشتم از سری رقابت هایِ لیگ برتر ایران، عصرِ روزِ جمعه دو تیمِ استقلال و پرسپولیس دربی هفتاد و هفتمِ شهرِ تهران را برگزار کردند.

با توجه به عملکردِ تاکتیکی ضعیفِ این بازی نکاتِ تاکتیکی چندانی برای بازگو کردن وجود نداشت و با این شرایط متنِ زیر را فراهم آورده ایم تا بیشتر در جریانِ جزئیاتِ این بازی شویم.
__________________________________________________


· ۴-۲-۳-۱ در مقابلِ ۱-۳-۲-۴:

سیستمِ اتخاذ شده از سویِ دو مربی، ۱-۳-۲-۴ بود و برتری عددی را در هیچ یک از نقاطِ زمین و برای هیچ تیم مشاهده نکردیم.

با نگاهی گذرا به وظایفِ کلیِ بازیکنان پی به شباهت های زیادی در دو تیم می بریم.
در خطِ دفاعی دو تیم از بک های چپ و راستِ نسبتا ایستا استفاده کردند؛ در خطِ هافبک دو تیم از دو هافبکِ دفاعی استفاده کردند که یکی از آن ها رو به عقب تر (نکونام و حقیقی) و دیگری کمی آزادتر (تیموریان و دهنوی) و همچنین از دو بالِ چپ و راست و تک سانتر فوروارد استفاده کردند و تنها نکته ای که تفاوت را از لحاظِ وظیفه ای ایجاد کرده بود، استفاده از ساموئل در استقلال و محمد نوری در پرسپولیس بود که به طورِ کلی سبک و روش بازیِ این دو بازیکن با هم تفاوت دارد.

_________________________________________________


· تجمعِ دو تیم در خطِ دفاعی :

دو تیم برای پس گرفتنِ توپ تنها به دنبالِ جمع شدن در یک سومِ دفاعیِ خود بودند و کمتر دیده شد که تیمی پرس کند و ایجاد فشار برای توپ ربایی انجام دهد.
با این کار خلاقیت از دو تیم گرفته شد و به نوعی ابتکارِ عمل را در حملات از دست دادند که نتیجه ی آن بازیِ کم موقعیت و ملال آور بود.
__________________________________________________


· شماتیکِ ضرباتِ نهایی:

– شماتیکِ استقلال:

– شماتیکِ پرسپولیس:

راهنما:

علامتِ ضرب در = شوت

علامتِ دایره = سانتر

__________________________________________________

· گزیده ای از مکالمه ی بینِ اریکسون و ریلو در بابِ مسائلِ روانی:

اریکسونمن بازیکنانی را دیده ام که در وضعیت های دشوار و سخت هزاران بار ذهنشان قفل کرده است. می توانید بگویید دقیقا چه اتفاقی برای آنها می افتد؟

ریلوچندین دلیل می تواند داشته باشد. ممکن است تنش ذهنی خیلی بالا باشد، که باعث قفل کردن ذهن بازیکن می شود. ممکن است بازیکنان رفتار فرار را از خود بروز داده و یا از اعتماد به نفس پایین رنج ببرند. قفل کننده های اکتسابی در وضعیت های مشابه می تواند در مواقع و وضعیت های دیگر بر روی بازیکن تاثیر منفی بگذارد. می توانیم همه این موانع را از طریق تمرین ذهنی برطرف کنیم.

در وضعیتی که بازیکن به جای این که شوت کند، پاس می دهد در حقیقت یک قفل کننده ذهنی را کسب کرده است. این بازیکن قبلا در وضعیت های مشابه چنین موقعیتی را از دست داده و بنابراین تکرار چنین وضعیتی همراه با ایجاد اضطراب و تکنیک ضعیف در این بازیکن است، به عبارت دیگر مغزش آموخته که چنین وضعیتی دشوار بوده و آن را به اضطراب مربوط کرده است.

زمانی که یک قفل کننده ذهنی، همانند این در بازیکنی ایجاد می شود، چون بازیکن افکارش را روی مشکلاتی مانند زیر متمرکز می کند، به سرعت در وی تقویت و تثبیت خواهد شد:

· «انجام این کار خیلی سخت است.»

· «اگر موفق نشوم چه اتفاقی خواهد افتاد
· «ین ویژگی بارز من است.»
· «الان نباید موقعیت را خراب کنم

این نمونه از قفل کننده ی اکتسابی می تواند در بازیکن طولانی و با دوام شده و هم از لحاظ عقلانی و هم هیجانی به یک مسیر مارپیچ مانند و منفی در وی تبدیل شود.

اریکسون:آیا یک فکر یا اندیشه می تواند به طور مستقیم بر هیجانات ما تاثیر بگذارد؟

ریلوبله. افکار ما احساسات و تصورات ذهنی ما را هدایت کرده و پس از آن بر اجرای ما تاثیر می گذارند. در نتیجه اکثر ورزشکاران مشکلات بی اهمیت و موانع را به خودشان تلقین کرده و این موضوع از پیشرفت آن ها جلوگیری می کند. از طرف دیگر می توانیم با انجام تمرین ذهنی و ایجاد یک تفکر نو، منفی را به مثبت تغییر دهیم.

با آموزش و به کار گیری روش صحیح، می توان با ایجاد یک چشم انداز جدید همه مشکلات بنیادی را رفع کرده و شروعی دوباره داشت.

تمامِ مشکلِ بازی در عدمِ زیباییِ آن در مکالمه ی بالا خلاصه می شود، قفل کردن!

__________________________________________________

· شوت های از راهِ دور:

شوت های از راهِ دور عمده ترین توپ های رسیده به خطِ عرضیِ زمین بودند.
وقتی دو تیم در یک سومِ دفاعیِ خود جمع می شوند، شوتِ از راهِ دور می تواند گره گشا باشد که در این بازی ۳ شوتِ از راهِ دور برایِ دو تیم در ۹۰ دقیقه دیده شد که آمارِ ناچیزی است، ولی در قیاس با شوت های درون ۱۸ قدم در این بازی بیشتر بود.

_________________________________________________


· تنها صحنه ای که خلاقیتِ موثر در آن دیده شد:

در طولِ نود دقیقه بازی، تنها صحنه ای که در آن خلاقیتِ موثر (خلاقیتی که موجبِ ایجادِ موقعیتِ گل زنی شود) دیده شد، این صحنه بود:

ابتدا در تصویرِ زیر خلاقیت در دریبل زنی را مشاهده می کنیم:

و در ادامه خلاقیت در پاس دادن و همینطور به موقع پاس دادن را مشاهده می کنیم، به طوری که با کمی مکث ۴ بازیکنِ پرسپولیس عملا از بازی خارج شدند.


دیدگاه خود را بنویسید

دیدگاه شما

گوگل یاهو!