پُوش و پَشی برف، وُوریردِ مُورَه دِه کُما!
پُوش و پَشی ” برف بیایه، وُوریرد مِره دِه کُما
خیاوونا مِوَنَه، بَرقا مِرَه، درختا مِشکَه، خُونانِه اُو وُرمَلَه،
را شَهرَک قَطع مِشَه، جادا وُوریرد وِ شَهرا دور و وَر بَسَه ما،
دَس و پائه که رو سَنگا سُر پیاده روا مِشکه و ………
“فرهاد داودوندی”