محمد حسین رحمانی


* * پیمان محبت * *

پیمان محبتی که بستیم
                              افسوس ، ز یکدگر گسستیم
آن جام شراب عشق را ، آه !
                              ناگاه به دست هم شکستیم
از طالع خویشتن چه گوییم
                              قربانی مسلخ الستیم
گفتی که تو آرشی و ما تیر
                              ناگشته رها ترا به شستیم
یا حلقه به گوش چون غلامیم
                              بر سینهء خود نهاده دستیم
هر تیغ ستم زدی ، نگارا
                              گفتیم که عاشقیم و مستیم
یک عمر به محبس تو بودیم
                              انصاف بده اگر برستیم
بودیم چو مرغکی به دامت
                              آزار نمودی و بجستیم
خوردیم غم تو روزگاری
                              در پای تو ، حیرتا ! نشستیم
در عرصهء گیر و دار هستی
                              هستیم بلند یا که پستیم
در شک و یقین و کفر و ایمان
                              گر کافر و گر خدا پرستیم
هستی تو اگر که خوب و ما بد
                              بر عشق تو ، چشم دل ببستیم.
             
                                  《 محمد حسین رحمانی  بروجردی 》


دیدگاه خود را بنویسید

دیدگاه شما

گوگل یاهو!