وقت چلو مرغ خوردن! بذاریدخبرنگارا بِخفتند
وقت “دعوا و زاری” برید خبرنگارا را بیارید
فرهاد داودوندی- بروجرد:
متاسفانه بعضی روسا در یک شهری در کره مریخ! وقتی “جیک جیک مستان شان” است اسم خبرنگار و وبلاگ نویس که می آید اخم های شان را در هم می ریزند و برای اینکه کسی سر سفره روزانه، موقع نوش جان کردن چلو مرغ و کباب سلطانی مزاحم شان نشود، در حالیکه دو لپه مشغول خدمت! هستند با اشاره دست می فهمانند که وبلاگ نویس و خبرنگار کیلویی چند؟!!!
اما….
اما همین روسا در کره مریخ! وقتی به مشکل بر می خورند، “کاسه چکنم چکنم” در دست می گیرند و با التماسی که در چشمانشان دیده می شود، ندا می دهند که این خبرنگاران و وبلاگ نویسان “عزیز دل” مان کجا هستند، تا بیایند وسط دعوا بین ما و طرف روبروی مان بنفع ما!!! قضاوت کنند؟!
صد البته وقتی هم با “لابی گری” های پشت صحنه، بعدا فیلم هندی می شود و همه دست در گردن هم عکس یادگاری می گیرند، بازی “کی بود کی بود من نبودم” شروع می شود و طبق معمول، تمام کاسه کوزه ها سر خبرنگاران و وبلاگ نویسان بی نوا شکسته می شود! و دوباره آنکه غریبه به حساب می آید اصحاب رسانه هستند و بس!
به همین خاطر باید گفت: خدا پدر و مادر قدیمی ها را بیامرزد که در ضرب المثل های مختلف با ظرافت می گفتند:
« وقت گریه و زاری، برین خاله رو بیارین / وقتی خاگینه کلفته، بزارین خاله بِخُسبِه.»
« وقت گریه و ناله، برین دنبال خاله / وقت نقل و نواله، حالا نیست جای خاله.»
« وقت سیب وستاره خاله خبر نداره / وقت گریه زاری برید خاله رو بیارید.»
حالا شده حکایت درگیری های بین بعضی روسای شهر در کره مریخ!
بعضی های شان وقت خوش خوشان! می گویند خبرنگار نامحرم است و به هیچ وجه نبایددر جلسات مان حضور داشته باشد.
اما وقتی که به مشکل بر می خورند و جنگ مغلوبه می شود و طرف روبرو هم دیگر کوتاه بیا نیست، می فرمایند: پس این خبرنگاران نور چشم مان! کجا هستند؟!
البته در این موقع باید به طریقی دیگر و متناسب با شرایط موجود در آن شهر در کره مریخ! ضرب المثل جدیدی ساخت که:
“”وقت چلو مرغ خوردن، بذارید خبرنگارا بخفتند
وقت “دعوا و زاری” برید خبرنگارا را بیارید””