استاد عیدی عالی تبار



بنشین گوشه ای وگریه ی پنهانی کن

بنشین گوشه ای وگریه ی پنهانی کن
گریه برفاجعه ی عالم انسانی کن

دست بردار،از اندیشه وکردارپلید
یاد اندیشه ی پیغمبر ایرانی کن


هان بهارا همه محتاج نفس های توایم
یاد آبادی دلهای زمستانی کن

ایکه بر ناصیه ات داغ را مانده بجا
آدمیت کن ویکروز مسلمانی کن


همه ی حوصله هاتنگ وپریشان شده است
فکر پیداشدن مصرع پایانی کن

استاد “عیدی عالی تبار”



از راست: استاد عیدی عالی تبار و استاد مرتضی ذاکر

دیدگاه خود را بنویسید

دیدگاه شما

گوگل یاهو!