دسامبر 14, 2016
خورش
چند روزی از روز جهانی حمایت از حقوق حیوانات (۲۰ آذر) گذشته است. پنجاه سال پس از تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر UDHR در مجمع عمومی سازمان ملل متحد مورخ ۱۹۴۸، حامیان حقوق حیوانات دهم دسامبر۱۹۹۸ را برای اولین بار به‌عنوان روز جهانی حقوق حیوانات اعلام کردند.
ناخودآگاه به سراغ مقایسه فرهنگ خودمان با غربی‌ها می‌روم که حالا کاسه داغ‌تر از آش شده‌اند و حمایت از انسان‌ها را رها کرده و به سراغ حیوانات رفته‌اند. تازه روز و تاریخ و لوگو هم تعیین کردند. بعد از این حتما انتظار دارند که مثل ولنتاین برای حیوانات محل، کادو هم بگیریم و از آنها بابت رفتار غیر دوستانه‌مان دلجویی کنیم.
واقعا نمی‌دانم غربی‌ها پیش خودشان چه فکری کرده‌اند!؟ مگر نه اینکه در طول سال برای حیوانات محل، در کوچه و خیابان از مانده غذای خودمان برایشان می‌ریزیم. حالا یا از پنجره مستقیم پرت می‌کنیم در کوچه یا از شیشه‌ی ماشین در حال حرکت. انقدر غذا هست که حتا جوی آب پر می‌شود از انواع خوراکی برای حیوانات محل. اصلا خود غربی‌ها بیایند مقایسه کنند که اینجا غذاهای بیشتر و بهتری برای حیوانات فراهم است یا آنجا؟ انصاف هم خوب چیزی هست. همه می‌دانند که تعداد موش و گربه‌ها بیشتر از ساکنین شهرند. خب اگر اینجا جای بدی بود یا غذای کافی پیدا نمی‌شد تعدادشان اینقدر زیاد نمی‌شد. پس نتیجه می‌گیریم که ما بیشتر هوای حیوانات رو داریم تا جایی که همه جک و جانورهای ما طبیعت را رها کرده‌اند و در حال کوچ‌کردن به شهرند.
البته طی سال‌های اخیر به لطف همین روش موفق برخی به‌طور خودجوش غذای اضافی خودشان را همراه با ظروف و سفره یکبار مصرف برای حیوانات به جامانده در طبیعت می‌گذارند، که جا دارد از همه آنها به‌خاطر دلسوزی و اهمیت به حقوق حیوانات تشکر کنم. کجای دنیا را می‌شود پیدا کرد که همراه با غذا سرویس کامل را هم برای حیوانات فراهم کرد؟ جز این است که ما عاشق طبیعت و حیوانات هستیم و همه وسایل راحتی و پذیرایی را برایشان فراهم می‌کنیم؟ خلاصه کلام اینکه آقایان غربی ما خودمان حقوق‌دانیم! برایمان دم از روز و حقوق حیوانات نزنید!
