استقلال ۰-۱ داماش/ اهمیت پرسینگ و یارگیری نفر به نفر در فوتبال

estelaghlal-damash-92

اختصاصی آبیته- مهدی عالیشاه- نبرد استقلال تهران و داماش گیلان، اگرچه تحت تاثیر قهرمانی زودهنگام آبی ها قرار داشت اما می توانست محکی جدی برای استقلال در آستانه دیدار با الشباب امارات باشد. استقلالی ها در صورت پیروزی در این بازی علاوه بر رکورد شکنی، با انگیزه و نیرویی مضاعف به مصاف حریف خود در دور یک چهارم نهایی رقابت های لیگ قهرمانان آسیا، پای می گذاشتند.

در ترکیبی که قلعه نویی در این بازی به کار گرفت سیاوش اکبرپور، فرهاد مجیدی و آرش برهانی به طور توامان در زمین حضور داشتند و این امر بیانگر تفکرات هجومی قلعه نویی در این بازی بود. عمده برنامه های استقلال تغذیه این مهاجمان و مخصوصاً فرهاد مجیدی و استفاده از حرکات انفجاری و سریع این بازیکن با استفاده از پاس های بازیکنی نظیر سیاوش اکبرپور بود.

 

 

عدم پویایی جناح راست

 

در مسابقات این فصل یکی از عمده مشکلاتی که استقلال با آن روبرو بود عدم پویایی کناره های سمت چپ تیم بود که در چند بازی گذشته این مشکل به میزان زیادی رفع شد. اما در این بازی این جناح راست بود که آن پویایی همیشگی را نداشت. خلاء نبود خسرو حیدری در این جناح کاملاً به چشم آمد و علی حمودی نتوانست انتظارات را در آن جناح برآورده سازد. از این جناح در نیمه اول سانتر خطرناکی صورت نگرفت و حرکاتی هم که از این سمت انجام شد بیشتر از این که به جناح راست گرایش داشته باشد به وسط میدان مربوط می شد.

اما جناح چپ در این بازی همان روند رو به رشد بازی های قبل را ادامه داد و این بار حضور عباس محمدضایی، حسن اشجاری و سیاوش اکبرپور (به عنوان مکمل جناح چپ) باعث شد که عمده حرکات خطرناک از این جناح پایه ریزی شود. عباس محمدرضایی هر قدر که در سمت چپ در این بازی مؤثر واقع شد در محوطه جریمه و در زدن ضربات آخر ناکام بود و اگر این بازیکن در محوطه جریمه و در هنگام زدن ضربات آخر دقت به خرج دهد یکی از موثرترین بازیکنان در درون زمین خواهد بود.

سیاوش اکبرپور یکی از بهترین بازیکنان استقلال در این نیمه و در نیمه دوم بود. دادن پاس های راهگشا و تغذیه فرهاد مجیدی، شعاع حرکتی و پویایی خوب در درون زمین و حضور موثر در جناح چپ همه آن چیزی بود که اکبرپور در این بازی از خود به نمایش گذاشت.

حضور بازیکنانی مانند حسن اشجاری که از پای چپ خود می توانند به خوبی بهره ببرند برای هر تیمی یک نعمت محسوب می شود و باید گفت در ایران خلاء بازیکنان چپ پای کلاسیک را شاهد هستیم. در گل اول بازی نیز که مجیدی پایه گذار آن بود اشجاری نشان داد که یک شوت زنِ چپ پا تا به چه اندازه می تواند برای یک تیم تأثیرگذار باشد.

اما آرش برهانی مهاجمی بود که در نیمه اول به خوبی تغذیه نشد و به جز دو مورد که هر دوی آن ها خطرناک بودند (یکی سانتر برای علی حمودی و دیگری پاس به محمدرضایی) برهانی در نیمه اول به چشم نیامد و نتوانست آن تأثیرگذاری مورد انتظار را داشته باشد.

به طور کلی استقلال نیمه اول بازی خوبی را از خود به نمایش گذاشت و ماحصل آن برتری در این نیمه بود.

 

 

نیمه دوم: عدم پرسینگ مناسب

 

در نیمه دوم قلعه نویی می دانست که داماش چیزی برای از دست دادن ندارد و برای جبران نتیجه به همه کاری روی خواهد آورد. از این رو ایمان موسوی به جای عباس محمدرضایی وارد زمین بازی شد تا با حرکات سریع موسوی در کناره های زمین و مشغول کردن مدافعان در محوطه جریمه اندکی از بار هجومی احتمالی داماش کاسته شود.

اما بعد از دقیقه ۶۰ استقلال به یک باره فشار بر روی هاقبک ها و مهاجمان داماش را از یاد برد و با عدم پوشش مناسب این بازیکنان برای هافبک های داماش، بستر و فضای مناسبی فراهم شد تا با افزایش شعاع حرکتی خود، راه های مختلفی را برای تغذیه مهاجمان و هم چنین هجوم به سمت دروازه استقلال، امتحان کنند.

این عدم پوشش آن قدر ادامه یافت که در یکی از صحنه ها در حالی که بازیکنان متعددی در خط دفاعی، حضور داشتند با عدم پوشش فضای حرکتی و بازیکنان داماش، محمدرضا مهدوی فرصت شوت زنی پیدا کرد و گل تساوی داماش را به ثمر رساند. نکته جالب در گل اول داماش این بود که در زمان حمل توپ محمدرضا مهدوی ۸ بازیکن استقلال در محوطه تدافعی حضور داشتند و این خود گواه پوشش فضاهای خنثی توسط این مدافعان بود.

در گل دوم داماش هم نظیر همین سناریو تکرار شد و این بار ۲۰ پاس سالم در بین بازیکنان داماش و در کناره ی زمین رد و بدل شد و مشهود ترین نکته در این ۲۰ پاس عدم تلاش بازیکنان استقلال برای انقطاع آن ها و دادن فضا برای پاس کاری بود و این ابراهیمی مهاجم داماش بود که بیستمین پاس سالم را تبدیل به گل کرد.

همچنین این نکته را نیز نباید از یاد برد که در نیمه دوم به هیچ عنوان در سمت راست حرکت موثری ندیدیم.

استقلال بازی خوبی را در نیمه دوم به نمایش گذاشت اما افسوس که فوتبال جایی برای اشتباه نیست و بزرگترین اشتباه استقلال در این بازی دست کم گرفتن بازیکنان داماش و عدم پوشش مناسب فضای حرکتی بازیکنان بود.

استقلال بازی با الشباب را پیش روی خود دارد و این بازی جای اشتباه نیست و باید بر روی این نقاط ضعف کار شود تا شاهد درخشش هرچه بیشتر این تیم در این رقابت ها باشیم.


دیدگاه خود را بنویسید

دیدگاه شما

گوگل یاهو!