اخبار استقلال

دوم خرداد شد، روزی بزرگ، انگار همین دیروز بود که یکی از تلخ ترین روزهای زندگی ما رقم خورد. از آن روز سه سال گذشته است و هنوز کسی پرواز اسطوره تا درگاه بهشت را باور ندارد.

به گزارش خبرگزاری ورزش ایران(ایپنا)، سالگرد درگذشت ناصرحجازی است. بزرگ مردی که یک آیین خاص و مکتب منحصر به فردی را در ورزش و به خصوص فوتبال ایران بنیان گذاشت. مکتب خاص حجازی همان آیین جوانمردی است مکتبی که باعث شد ناصرخان محبوبیت خاصی در بین اهالی این سرزمین به دست آورد. حجازی بر پایه اصول خودش زندگی کرد و همین مساله باعث شد در دل‌ها جاودانه شود.
آنها که ناصر حجازی را از نزدیک می‌شناختند و با او در ارتباط بودند خوب می‌دانند که اسطوره غصه ما در مملکت خودش غریب بود و هرگز به آن چیزی که لیاقتش را داشت نرسید یعنی اجازه ندادند که ناصرخان به جایگاهی که می تواند برسد دست یابد اما بزرگترین سرمایه و افتخار حجازی جایگاه مردمی بود که داشت. ناصرخان به شدت در بین مردم محبوب بود و هرگز کسی نمی‌تواند به پایگاه مردمی و محبوبیت خاص او در بین هوادارانش نزدیک شود چراکه حجازی از جنس مردم و متعلق به مردم بود و هرگز حاضر نشد تملق بگوید یا پست بگیرد. حجازی محبوب مردم بود چون از قماش مردم بود.
روزهای زیادی از درگذشت دردآور اسطوره فوتبال ایران گذشته اما هر چه از دوم خردادماه سال ۹۰ دور می شویم جای خالی او را در این فوتبال بی در و پیکر بیشتر حس می کنیم. امروز که تبانی زد و بند تملق دورویی و فساد فوتبال ایران را فرا گرفته کسی مثل ناصرخان که همواره حرف حق را به زبان می‌آورد در بین ما نیست تا واقعیت‌ها را آنگونه که هست به زبان آورد و همگان دنبال چاپلوسی اند تا جایگاهی به دست آورند یا جایگاهی که دارند را حفظ کنند به راستی ناصر حجازی امروز فوتبال ایران کیست؟
۲ سال از پرواز اسطوره تا رسیدن به آسمان گذشت اما در این مدت مسئولان به او خیلی کم لطفی کردند. لطف مردم همیشه بوده و هست و حجازی هم نیازی به لطف مسئولان نداشت چراکه هرگز مقابل آنها سر خم نکرد تا به هر قیمتی باشد بلکه همیشه درد مردم و مشکل فوتبال ایران را گفت تا کنار مردم باشد و به واسطه همین رفتار خاص و منحصر به فردش بود که توانست در دل مردم جایگاهی ابدی به دست آورد اما مسئولانی که آن روزها یعنی دوم خرداد ۹۰ گفته بودند که مجسمه حجازی را خواهند ساخت در این مدت برایش چه کار کرده‌اند. باز هم تاکید می‌کنیم حجازی نیازی به مجسمه و تندیس نداشت اما ای کاش دوستان برای حرف او ارزش قائل بودند و از حجازی آنگونه که شایسته او بود تقدیر می‌کردند.
حجازی غریب بود و در مملکت خودش جایگاهی که شایسته اش بود را به دست نیاورد اما باشکوه هر چه تمام تر توسط مردمی که عاشق او بودند تا در گاه بهشت بدرقه شد تا ما همچنان حسرت از دست دادن مردی بزرگ را بخوریم مردی به نام ناصرخان حجازی.