اخبار استقلال

تره و گل ونی سرپوش ابریشمی مخصوصی است که زنان لر به سر می بندند و به لری آنرا ساوه می گویند.
تره
را در حالت عادی و در روزهای معمولی می بندند ولی زنان لرستانی برای شرکت
در مراسم جشن و سور، نوعی از آنرا به نام گل ونی که رنگین است روی تره می
بندند.
در طرح این روسریها که به طور معمول از جنس ابریشم هستند نقش ها و
رنگهای مختلف به کار رفته که با گره خاصی به دور سر پیچیده شده و گوشه های
آن هم به صورت آویزان بر پشت سر قرار می گیرد.
پیراهن زنان لر دارای
برشی ساده، بلند و گشاد با طرحهای گلدار و رنگهای متنوع است و دارای قسمت
های مختلفی چون کلنجه ، سرداری یا کمرچین و جلیقه است.
کلنجه کت مخملی است که بر روی پیراهن زنان لر پوشیده می شود و یقه و لبه های دم آستین و دور شکاف آن یراقدوزی و نواردوزی شده است.
سرداری
که پوششی است بلند تا به پشت پا، جلوی آن بدون دکمه است با آستینی تا آرنج
که اغلب از مخمل با رنگهای مشکی، سبز و قرمز تهیه می شود و
دوره های آستین و دامن آن به پهنای دو تا سه انگشت یراقدوزی و نواردوزی شده است.
شلوار
یا به زبان محلی لرستان شاوال عبارت است از زیر جامه ای لیفه دار یا کمری
دار به مدل شلوارهای کردی از پارچه های الوان رنگی که زیر پیراهن می پوشند.

شلوار
زنان لر از لحاظ ترکیب و جنس پارچه دو قسمتی و دو رنگی است به طوری که از
دمپا تا حدود بالای زانو، پارچه ساده با نقشبندی و نواردوزی شده است و قسمت
بالاتر به رنگ دیگر و گلدار است.
مردان لرستانی نیز دارای پوشش ساده ای هستند که جنبه های تزئین آن کمتر است و در عرف معمول این دیار به شال و ستره معروف می باشد.
شلوار مردان لر به طرح و هیبت شلوارهای کردی است و پیراهن آنان با برش ساده و اغلب به رنگ سفید و گاه رنگی است.
پیراهن
مردان لر که در گویش محلی به آن جومه یا کراس می گویند دارای آستین های
بلند و یقه گرد بوده و از جنس کرباس و به رنگ سفید تهیه می شود.
شال
پارچه بلند و سفیدی است به عرض ۹۰-۶۰ سانتی متر و به طول ۹-۶ متر از جنس
چلوار که آنرا چند دور به کمر می پیچانند و علاوه بر آن در مواقع ضروری از
آن به عنوان کفن، پیچاندن محل زخم یا طناب استفاده می کردند.
ستره نیز
قبای مخصوصی است که اندازه آن تا زیر زانو بوده و بیشتر در مواقع رسمی از
آن استفاده می شود و از قدیمی ترین انواع پوشاک در ایران است که در طرح های
گلدار و شاد برای مراسم شادی و جشن و در طرحهای ساده با رنگهای کم مایه در
انجام مراسم تشریفاتی و عزا به کار می آید.
کلاه نمدی و گیوه نیز از خصوصیات ویژه لباس مردان لر است.
گیوه نوعی کفش دست ساز محلی می باشد، که کف آن چرم و یا پلاستیک ضخیم ومحکمی است که رویه آن به صورت نخ تابیده بافته می شود.
کپنک یا فرجی و همچنین چوغا از دیگر لباس های اصیل لر زبانان به شمار می رود.
کپنک
یک نوع قبای نمدی پشمی محکم است که معمولا مورد استفاده چوپانان می باشد و
در مواقع جنگ از آن به عنوان لباس رزم استفاده می شود زیرا ترکیب بسیار
فشرده ای در ساخت آن بکار رفته است.
چوغا نیز نوعی بالاپوش مردانه به
شمار می رود که بیشتر در منطقه بختیاری لرستان و چهارمحال و بختیاری مورد
استفاده قرار گرفته و جنس آن از پشم گوسفند بوده و توسط زنان بختیاری بافته
می شود.
احیا لباس های محلی و به روز کردن این لباس ها برای استفاده
زنان و مردان در جوامع مختلف با سنت های بومی و اصیل ضروری به نظر می رسد.

معاون
صنایع دستی،میراث فرهنگی ،صنایع دستی و گردشگری لرستان در این باره می
گوید : در حال حاضر ۵۰ کارگاه تولید البسه محلی در لرستان وجود دارد.
فرزانه عادلی افزود :تولید لباس محلی در این استان ظرفیت قابل توجهی در راستای اشتغالزایی به شمار می رود.
وی
با بیان اینکه در سطح کارگاه های استان لباس های محلی با سبک قدیم و یا
تغییر در دوخت با حفظ اصالت تولید می شود ، ادامه داد : با ایجاد تغییراتی
در نحوه دوخت و برش با حفظ اصالت لباس های محلی به روز تهیه می شود که با
استقبال بیشتری مواجه هستند.
به گفته وی لباس های محلی با استفاده از نقوش گلونی نیز در طراحی های جدید در سطح کارگاه های لباس های محلی استان نیز تهیه می شود.
وی
اضافه کرد:تاکنون تسهیلاتی تا سقف یک میلیون ریال نیز از طریق صندوق کار
آفرینی امید به صنعتگران حوزه تولید لباس های محلی استان نیز پرداخت شده
است.
عادلی با اشاره به برگزاری کلاس های شاغلین صنایع دستی در حوزه های
مختلف اظهار کرد:در سال گذشته این کلاس ها در شهرستان خرم آباد و امسال در
بروجرد برگزار خواهد شد.
یک تولید کننده لباس محلی در شهرستان خرم آباد
نیز گفت : این رشته ظرفیت قابل توجهی در راستای ایجاد اشتغال و رونق کسب و
کار در زمینه لباس های محلی دارد.
معصومه کریمیان با بیان اینکه احیا و
رونق این رشته نیازمند حمایت مسئولان میراث فرهنگی استان است،افزود:این
رشته با کمترین سرمایه توانمندی ایجاد اشتغالزایی بسیاری دارد.
وی اظهار کرد:رشته صنایع دستی لباس های محلی علاوه بر تولید بر حفظ فرهنگ و اصلت نیز می پردازد.
وی
بیان کرد: صنعتگران این رشته در راستای شرکت در نمایشگاه ها مورد حمایت
قرار نمی گیرند و هزینه رفت و آمد و حمل و نقل صنایع دستی نیز توسط
صنعتگران تقبل می شود.
به گفته وی علاوه بر این در راستای بیمه صنعتگران
بسیاری از این افراد به دلیل سنگین بودن میزان بیمه کارفرمایی قادر به
پرداخت این حق بیمه نیستند.
وی با اشاره به اینکه سال گذشته نشان ملی را
در شهر اصفهان کسب کرده است بیان کرد:امکان کسب سه نشان در یک سال برای
صنعتگران استان وجود دارد اما صنعتگران استان نیازمند حمایت هستند.
وی
یکی از اصلی ترین دغدغه های صنعتگران استان را نداشتن مکان ثابت جهت تولید و
عرضه صنایع دستی برشمرد و گفت : دغدغه اجاره مکان جهت تولید و عرضه صنایع
دستی مشکل بزرگی برای صنعتگران استان به وجود آورده است.