جولای 27, 2016
خورش
آقا رضا فهیمی رفت،
بعضی ها هم در آینده خواهند رفت
اما
میان ماه من تا ماه گردون، تفاوت از زمین تا آسمان است
خبر برای جامعه ورزش بروجرد، لرستان و ایران بسیار دردناک بود.
آقا رضا فهیمی از بزرگان واقعی ورزش ایران که خدمات بسیار ارزنده ای به تاریخ ورزش ایران کرده بود پس از مدتها دست و پنجه نرم کردن با بیماری بالاخره در آخرین میدان زندگی مغلوب مرگ شد اما حتی شکست در این مبارزه هم چیزی از ارزش هایش کم نکرد و برای همیشه نامش در ورزش بروجرد، لرستان و کشور جاودانه شد.
همه می دانند هزینه های بیماری سرطان بسیار کمر شکن است و در این شرایط توان بیمار و همراهان بیمار را می گیرد.
استاد غلامرضا فهیمی با اینکه به بیماری سرطان مبتلا شده بود اما هیچگاه شرفش را به بهایی نفروخت. هیچگاه دستش را پیش کسی دراز نکرد، انسان زیست و مرد و مردانه جان باخت، بدون اینکه ذره ای از شرافتش را به دنیا دوستانی که شب و روز در حال گرد آوری مال دنیا هستند بفروشد.
آقا رضا فهیمی از میان همه ما رفت و در اولین شب درگذشتش پس از سالها در اولین شب درگذشتش بدون هیچگونه درد جانفرسایی
در جوار حق آرام سر بر بالین خواهد گذاشت.مطمئنا در آینده هم عده ای دیگر که ادعای شان در کسوت ورزشی بودن گوش فلک را کر کرده است خواهند رفت، همانها که ادعای ورزشی بودن داشته و دارند و چنان غرق در مسائل دنیوی شده اند که دینار 
دینار جمع کردن های به حق و ناحق را سر لوحه زندگی خود قرار داده اند و معرفت را یک لقمه کرده و حتی بخاطر غرور کاذب شان در این مدت از یک تماس تلفنی هم با استاد رضا فهیمی دریغ نمودند.
بله اینها هم خواهند رفت، اما میان رفتن آقا رضا فهیمی تا رفتن اینگونه افراد، بسیار تفاوت است. همان تفاوت میان ماه من تا ماه گردون!
