اختصاصی آبیته- مهیار اسعد- در بازی های گذشته استقلال با توجه به سیستم اتخاذی که اغلب ۲-۴-۴ بود (اگر چه در دقایقی از بازی ها ۴-۵-۱ بازی کرد) نفوذ از کانال های کناری و استفاده از توپ های دوم و سوم را در دستورِ کارِ تهاجمی خود قرار داده بود و در این بازی نیز در صدد استفاده از همین پتانسیل بود.
نگاهی به خطِ هافبک استقلالِ خوزستان می اندازیم که می توان نکاتی را از آن استنباط کرد.
با نگاهی به تمامی هافبک های رو به جلو در تیم های مختلفِ جهان می توان سبک بازی آن ها را به سه گروه عمده:
۱- طراح: که با پاس های هدف دار خلقِ موقعیت می کنند به طوری که اکثر پاس های این نوع بازیکن ها هدف دار است.
۲-توزن: که با حرکات تکنیکی و سرعتی خود به قلب دفاع تیم حریف می زنند و با این حرکتِ خود یا برای هم تیمی ها فضا ایجاد می کنند و یا از فضای ایجاد شده توسط هم تیمی ها استفاده می کنند.
۳-نبض دهنده: که با پاس های متوالی و کوتاه خود به بازی نبض و هارمونی لازم را می دهند.
با این تفاسیر در کمتر تیمی مشاهده می شود که از هر ۳ این خصوصیات در بازیکن های مختلف سود ببرد.
تیمِ استقلالِ خوزستان با وجود ایمانِ مبعلی دارای خصوصیت سوم یعنی نبض دهندگی به طور کامل بود و هم چنین با وجود مهدی خیری، یک بازیکن توزن را نیز در اختیار داشت که این می تواند برایِ هر تیمی مشکل ایجاد کند و به نوعی باعث آشفتگی و بر هم زدن نظمِ تیمی و انفرادی و تیمِ مقابل می شود.
__________________________________________________ ___
· پیش زمینه های ذهنی دو تیم:
عبدالله ویسی را باید ستود به خاطرِ پیش زمینه های فکری ای که از این بازی داشت.
به طورِ کلی سه مرحله تجزیه و تحلیل برای برگزاری یک بازی فوتبال توسط مربیان انجام می شود:
۱-آنالیز قبل از بازی
۲-بازی خوانی که در حین بازی انجام می شود.
۳- آنالیز بعد از بازی.
که از این موارد عبدالله ویسی گزینه ی ۱ را به خوبی بررسی کرده بود که در زیر نگاهی به این پیش زمینه ها می اندازیم:
-استفاده از یک مهاجم به عنوانِ دفاعِ راست: با علمِ به ضعیف بودن سمتِ چپِ دفاع استقلال، عبدالله ویسی یک مهاجم را به عنوان دفاع راستِ خود قرار داد. خنیفر که از بابِ عدمِ حمله ی استقلال از سمتِ چپ خیالِ آسوده ای داشت، با فراغِ بالِ کامل به امور تهاجمی خود و اضافه شدن به خطِ هافبک پرداخت که موثر هم واقع شد.
– گذاشتن حسین کعبی به عنوان دفاع چپ: همه ما می دانیم که حسینِ کعبی به عنوان یک راست پا، بکِ راست کلاسیک است ولی در این بازی به عنوان دفاع چپ قرار گرفت. بازیکن های متعددی نقشِ مهار کننده ی خسروحیدری را داشته اند که اغلب آنها خصوصیت بارزشان صرفا فیزیکی بودنشان بوده و همان طور که در عمل دیده ایم از انجام وظیفه ی خود به خوبی برنیامدند. نمونه ی دیگرِ راه های حریفان برای مهار خسرو حیدری گذاشتن پیستونِ چپِ جمع شونده بوده است که بیشتر به دردِ بازی های خارج از خانه می خورد، به مانندِ کاری که سپاهان در مقابل استقلال در ورزشگاه آزادی و بعد از اضافه شدنِ خسرو حیدری به خطِ هافبک انجام داد.
عبدالله ویسی با علمِ بر نتایجِ حضور بازیکنانِ فیزیکی در آن پست و عدمِ موثر واقع شدنشان روی به ایده ی جدید آورد و آن استفاده از بازیکنِ صرفا دونده و پر تلاش برای خسته کردن خسروحیدری و به مرور از کار انداختن او بود که البته باید در اینجا به شرایط محیطی بازی هم اشاره شود که ویسی به خوبی این شرایط را وارد استراتژی تیمی خود کرد.
– استفاده ی توامان از یک توزن و یک نبض دهنده که تاثیر به سزایی در آشفتگی خطِ دفاعی استقلال داشت.
– برنامه ی استقلال برای عدمِ خطا دادن جلوی ۱۸ قدم.
__________________________________________________
· عدمِ ثبات موقعیتی در ترکیبِ خطِ دفاعی استقلال:
در تمامیِ بازی های این فصل، استقلال در خطِ دفاعی خود ثبات نداشته است (عدمِ ثباتِ مورد نظر، نفراتی نیست، بلکه موقعیتِ بازیکنان خط دفاعی است).به عنوانِ مثال روند تغییرات خطِ دفاعی استقلال در این بازی را بررسی می کنیم:
-استقلال با ترکیبِ حنیف عمران زاده و امیرحسین صادقی در وسط و پژمان منتظری و هاشم بیگ زاده در راست و چپ بازی را شروع کرد.
– در ادامه با مصدومیتِ هاشم بیگ زاده، امیر حسین صادقی به دفاعِ چپ رفت و پژمان منتظری و حنیف عمران زاده در وسط قرار گرفتند و فردین عابدینی به عنوان بکِ راست ایفای نقش کرد.
– در ادامه حنیف عمران زاده به خطِ حمله اضافه شد و صادقی به قلبِ خط دفاعی بازگشت و پژمان نوری به دفاعِ چپ رفت.
این روند در تمامی بازی های استقلال در این فصل برقرار بوده است و این عدمِ ثبات باعثِ به وجود آمدنِ سردرگمی بینِ بازیکنان و حتی روندِ تیمی استقلال شده است.
نکته ی حائزِ اهمیت دیگر استفاده از بازیکنان دفاع میانی به عنوانِ بکِ چپ است. در فوتبالِ دنیا نمونه های متعددی از استفاده ی بازیکنانِ دفاع میانی به عنوانِ دفاع های کناری مشاهده می شود که شاید آخرین مورد آن که در بازی چلسی و بایرن مونیخ مشاهده کردیم، استفاده ی ایوانوویچ به عنوانِ دفاع راست باشد. ولی شاخصه هایِ مختلفی برای این تغییرِ موقعیت در نظر می گیرند و بازیکن باید دارای ویژگی های معینی باشد که این مورد کم تر در ایران مدِ نظر قرار گرفته می شود. خصوصیاتی که پژمان منتظری تا حدودی دارد ولی امیرحسین صادقی با توجه به نوعِ بازیِ خود نمی تواند داشته باشد.
__________________________________________________ __
· عدمِ بالانس تیمی در استقلالِ تهران:
استقلال در این فصل از بازی ها به هیچ عنوان بالانسِ مناسبی بینِ جناجِ چپ و راستِ خود نداشته است که این امر پیش بینی را چه برای کادرِ فنی تیمِ مقابل و چه برایِ بازیکنانِ حریف آسان می کند و می توانند سمت راست استقلال را پوشش دهند و تمرکزِ خود را تنها به جناجِ چپِ خود بدهند.
__________________________________________________
* نکاتی چند:
– بررسی روندِ گلِ اولِ بازی:
این گل پس از اشتباهاتِ متعددِ بازیکنان استقلال به ثمر رسید. در ابتدا به گپِ موجود در عکسِ زیر توجه فرمایید.
در ادامه، در عکسِ زیر مشاهده می فرمایید که سه بازیکن استقلال به راحتی می توانستند میلاد میداوودی را مهار کنند ولی با عدمِ تمرکز و دست پاچگی توپ را ناقص دفع کردند و باعث به ثمر رسیدنِ گل برای استقلال خوزستان شدند.
__________________________________________________ _
– استفاده از صادقی به عنوانِ دفاعِ چپ و نا آماده بودنِ وی در این بازی:
مشابه این صحنه بارها و بارها در بازی دیده شد که امیر حسین صادقی به عنوانِ بکِ چپ جا بماند که البته طبیعی هم هست، زیرا او خصوصیاتِ یک دفاعِ چپ را دارا نیست.
__________________________________________________
– اشتباه در آفساید گیری:
در این دیدار برخلافِ بازی های گذشته، استقلالی ها در آفساید گیری به هیچ عنوان موفق نبودند.
تصویرِ زیر را مشاهده کنید. اگر چه در این صحنه با اشتباهاتِ مدافعینِ استقلال توپ به عادل کلاه کج رسید و او موفق به گلزنی شد، ولی نباید از پر کردنِ اشتباه آفساید هم چشم پوشی کرد و این یعنی عدمِ رعایتِ موازینِ دفاعِ ۴ نفره.
همین طور در این صحنه که منجر به گلِ دومِ استقلالِ خوزستان شد.
__________________________________________________
– عدمِ بازی سازی مناسبِ هافبک های استقلال از عمق:
مشابه تصویر زیر در بازی های این فصلِ استقلال زیاد مشاهده شده است . برای برون رفت از این مشکل یا باید به لحاظِ نفراتی تیم را تقویت کرد یا باید به لحاظِ سیستمی، تجدیدِ نظر شود.
همان گونه که می بینید نوری گزینه های مختلفی برای پاس دادن دارد.