اختصاصی آبیته- علی رضا حاتم وند- اصلا شاید نوشتن این متن اشتباه باشد. در ادبیات مبحثی داریم به نام «توضیح واضحات» که به نوشتن مطالب آشکار اشاره دارد. این متن هم چنین چیزی است. ستاره ی بی چون و چرای میدان معلوم بود و ما فقط می خواهیم ستایشش کنیم.
اولش که بازی شروع شد، یازده به یازده تعداد بازیکنان با هم برابر بود. اما هر چه از بازی پیش می رفت به این باور می رسیدیم که گویا سپاهان دوازده نفره بازی می کند. علیرضا فغانی، داور بین المللی فوتبال ایران، قضاوت این دیدار را بر عهده داشت. قضاوت که چه عرض کنم قساوت! قساوتی یک طرفه علیه استقلال…
آقای فغانی! شما مثلا از داوران نامدار ما هستی و کمیته داوران خیر سرش به شما اعتماد کرده و شما را فرستاده تا جلوی صد هزار نفر سوت بزنی. داوری این طور است؟
هنوز هم مات آن هستم که شما چگونه آن خطای واضحی (واضح به معنای واقعی کلمه) را که روی پژمان نوری در محوطه ی جریمه ی سپاهان انجام شد نگرفتی. ما از خانه هایمان و از طریق تلویزیون فهمیدیم پنالتی است. شما که آن جا بودی و نگرفتی!
گفتم مات این صحنه شدم. می دانید چرا؟ چون قبلش کیش پنالتی شده بودم که به نفع سپاهان گرفتی. کسی که نفهمید چرا. خودت مردی کن و بگو. شاید چشم دل می خواهد دیدن این خطاها.
مزدک میرزایی هم در لا به لای گزارشش جملات خوبی را به زبان آورد. این که فغانی از همان اول هم قصد ایجاد مزاحمت برای مجیدی را داشت. به جزئیات اشاره نشود بهتر است ولی همه دیدند که کاپیتان استقلال چطور آرامشش را به خاطر ناداوری های این داور از دست داده بود.
آقای فغانی! شمایی که داعیه ی قضاوت در جام جهانی را داری، با این قضاوت ها (؟) احتمال حضور شما در جام جهانی به اندازه احتمال آقای گل شدن سید مهدی رحمتی است!
معمولا در لیگ های فوتبال بهترین بازیکن زمین را به صورت رسمی اعلام نمی کنند ولی انصافا اگر قرار بر این بود که انتخاب شود گزینه ای شایسته تر از فغانی نبود. هر چند که آندو هم فوق العاده کار کرد اما معمولا رسم بر این است که بهترین بازیکن از تیم برنده اعلام شود!