اختصاصی آبیته- مهدی عالیشاه- همیشه بازی های هفته اول حساس و تعیین کننده است و بازی استقلال و گسترش نیز از این قاعده مستثنی نبود. قلعه نویی باید در گام اول اثبات می کرد که طبق گفته خودش استقلال این فصل ایده آل تر و بهتر از گذشته است و از آن سو، رسول خطیبی هم باید بر این ادعا صحه می گذاشت که گسترش، زنگ تفریح تیم های دیگر نیست و آمده تا در لیگ برتر شگفتی خلق کند.
ترکیب نیمه اول قلعه نویی بیانگر وجود توازن میان خطوط تهاجمی و تدافعی بود. اگرچه اوایل نیمه اول بازی بیشتر در میانه زمین دنبال شد اما گسترش فولاد به خوبی توانست عمل پرسینگ را در زمین استقلال پیاده کند. در ترکیب گسترش فولاد، هافبک هایی وجود داشتند که همگی خاصیت تهاجمی را نیز دارا بودند و این کار را برای مدافعان استقلال سخت می کرد. اشتباهاتی هم که گهگاه از مدافعین استقلال سر می زد ناشی از همین پرسینگ بود. گسترش از دقیقه ۱۰ به بعد با اتکا به همین هافبک ها، آهسته نبض بازی را در اختیار گرفت و در نتیجه همین فشارها بود که در پی یک ضربه ایستگاهی، بایرامی گل اول بازی را به ثمر رساند.
بعد از این گل استقلال از لاک احتیاط بیرون آمد و از دقیقه ۲۵ به بعد بود که شاهد همان بازی شاداب همیشگی یاران قلعه نویی بودیم.
خسرو حیدری؛ ستاره بی چون و چرای نیمه اول
یکی از کلیدی ترین بازیکنان این فصل قلعه نویی بدون شک خسرو حیدری است. خسرو همانند بازی های فصل قبل بار اصلی جناح راست استقلال را به دوش می کشد. نیمه اول بازی استقلال و گسترش فولاد، صحنه هنرنمایی دوباره این بازیکن ارزشمند بود. خسرو با حمل توپ عالی خود که اغلب با دریبلینگ ماهرانه همراه بود بارها و بارها دفاع گسترش را آزرد و هر توپی که به سمت او می رفت به محوطه جریمه می رسید.
حیدری بارها با پاس های خود، قاضی و برهانی را در موقعیت گل قرار داد و در یکی از همین صحنه ها که با سانتر بی نقص خسرو همراه بود آرش برهانی با استفاده از ریباند توپِ خود توانست دروازه گسترش را باز کند. اگر چه برهانی چند موقعیت تک به تک را از دست داد اما عملکرد هوشیارانه آرش در استفاده از توپ ریباند، تحسین برانگیز بود.
سمت چپ پویاتر از همیشه
پژمان نوری دیگر بازیکن تأثیرگذار استقلال در این بازی بود. با حضور پژمان تحول بزرگی در دایره حرکتی سمت چپ شکل گرفته و در واقع آن بار همیشگی که بر روی سمت راست بود تا حدود زیادی برداشته شده است.
اگر دو جناحِ چپ و راست تیم را از لحاظ بار حرکتی (میزان گردش توپ در جناحین) و بار تهاجمی (میزان تأثیرگذاری بر مهاجمان) مورد بررسی قرار دهیم، باید گفت اگر چه کفه بار تهاجمی هنوز بر سمت راست سنگینی می کند اما بار حرکتی هر دو سمت به تعادل پایدار رسیده است و این تعادل را مدیون تفکرات قلعه نویی و تزریق بازیکنی با خصوصیات پژمان نوری به تیم هستیم.
نیمه دوم بازی؛ تعویض های هوشمندانه قلعه نویی
قلعه نویی خوب می دانست که تیم تبریزی به واسطه دارا بودن بازیکنان جوان و پشت سر گذاشتن تمرینات متوالی و بلندمدت بدن سازی به این سادگی ها از لحاظ بدنی تحلیل نخواهد رفت و باید در اندیشه نفوذ به روزنه های دفاعی تیم تبریزی باشد و از پرس شدن توسط حریف و ارائه بازی بسته گسترش نیز جلوگیری کند.
از همین رو قلعه نویی در گام اول، مجیدی را جایگزین برهانی کرد تا مهاجم و کاپیتان تمام نشدنی آبی ها علاوه بر حضور در محوطه جریمه با درگیر کردن مدافعان تبریزی، برای هافبک ها و مهاجمان دیگر فضاسازی کند و در مواردی نیز با حضور در پشت محوطه جریمه برای هافبک های کناری و همچنین مهاجمان بازیسازی کند.
تعویض دوم قلعه نویی هم برای شاداب کردن بازی شاگردانش بود. احمد جمشیدیان جایگزین پژمان نوری شد. با خروج پژمان، هاشم بیک زاده یک خط به جلو آمد. حضور خسرو حیدری در سمت راست، جمشیدیان در وسط و هاشم بیک زاده در سمت چپ باعث شد تا به واسطه درگیر شدن مدافعان و هافبک های حریف با آنان، تیم گسترش بازتر بازی کند و استقلال توانست از این باز بودن نهایت استفاده را ببرد و بارها به سمت دروازه گسترش حمله ور شود. در نهایت در یکی از همین فشارها بود که گسترش تن به اوت داد و فرهاد مجیدی که استاد مسلم جایگیری در محوطه جریمه است گل برتری آبی پوشان را به ثمر برساند.
اگرچه ساموئل در دقیقه ۷۵ بازی اخراج شد اما نباید بازی فوق العاده او در میانه زمین را از یاد ببریم. در بازی گسترش و استقلال تمامی توپ هایی که از طرف حریف به میانه زمین ختم می شد توسط ساموئل به گردش درمی آمد و ساموئل گرداننده و پرگار میانه میدان بود و به همین خاطر باید او را ستود.
بردهای هفته ی اول استقلال، سریالی تکراری و اما خوشایند است و این سریال، امروز خوشایندتر شده است. خوشایند از آن جهت که این تیم در سال جاری روایت متفاوتی دارد. امسال هواداران از استقلال قهرمانی می خواهند، آن هم از نوع آسیایی! هر قدر استقلال قوی تر باشد تلالو ستاره سوم در ذهن هواداران بیشتر خواهد شد و چه چیزی خوشایندتر از این؟…