اخبار استقلال

اختصاصی آبیته- مهدی عالیشاه- تا آغاز دوباره لیگ برتر زمان اندکی باقی مانده است و هواداران آبی رنگ، لحظه شماری می کنند تا بازی های تیم محبوب خود را در فصل جدید رقابت ها به نظاره بنشینند و از کیفیت و کمیت تیمی که یک ماه چشم انتظار هنرنمایی دوباره اش بودند آگاه شوند.

با قرعه کشی و تعیین برنامه بازی ها، این شور و هیجان وارد فاز جدیدی شده است. بر طبق این قرعه کشی استقلال یکی از حساس ترین بازی های خود را در هفته دوم بازی ها با سپاهان انجام می دهد. این بازی فارغ از حساسیت های معمولِ خود، به واسطه ی حضور یکی از ارکان قهرمانی های این سال های استقلال یعنی مجتبی جباری، این بار در ترکیب سپاهان، حساسیت های منحصر به فردی را نیز در خود گنجانده است. هنوز هم خیل عظیمی از هواداران جدایی مجتبی را باور نکرده اند و نمی توانند استقلال را بدون شماره هشت محبوبشان تصور کنند.

می خواهیم فلاش بکی به شهریورماه ۸۹ بزنیم. جایی که در دور رفتِ لیگ برتر، استقلال در آزادی از سپاهان میزبانی می کرد. خسرو آن روزها با لباس زرد رنگ سپاهان بازی می کرد. هواداران در آن بازی، رفتن خسرو به سپاهان را به منزله «های» در نظر گرفتند و یک دل شدند که جواب «های » همانا «هوی» خواهد بود. حیدری که تصور نمی کرد چه جهنمی در آزادی برای او رقم خواهد خورد در ابتدای آن بازی دسته گلی را برای هواداران استقلال آماده و آن را به سوی هواداران پرت کرد اما به ثانیه نکشید که همان دسته گل این بار با شدت بیشتر به سوی خسرو برگردانده شد.

شعارهای ریز و درشت هواداران بود که از جای جای ورزشگاه، نثار خسرو می شد. دشنام بود و دشنام! توهین بود و توهین! خسرو مات و مبهوت به گوشه کنار ورزشگاه می نگریست. هرچه که بود او یکی از ارکان قهرمانی استقلال در لیگ هشتم بود. تصور هواداری که تا دیروز، او را به عنوان هافبک منحصر به فرد جناح راست تیم خود می ستود و امروز چنین متکبرانه با انواع و اقسام شعارها به او می تاخت، در ضمیر خسرو نمی گنجید. کار یک نفر و دو نفر هم نبود و نمی شد صفت تماشاگرنما به کسی داد. هزاران نفر آن چه را که حیدری لایق آن نبود به او نسبت می دادند.

اما کسی نمی داند سرنوشت چگونه رقم خواهد خورد. همان خسرو حیدریِ به زعم هواداران آن روز «پولکی» بار دیگر به استقلال بازگشت و آن قدر خوب ظاهر شد که به همان حیدریِ دلخواه و محبوب هواداران تبدیل شد. هافبکی که بدون حضورش گویی هواداران گمشده ای در زمین داشتند و استقلال یکی از بال های خود را از دست می داد. اکنون مگر می شود به بازیِ فوق استثنایی و اروپایی خسرو در برابر الشباب در ورزشگاه حریف نگریست و حسرت آن روزی را نخورد که خسرو را بار توهین کردند و شرمنده ی آن روز نشد؟ مگر می شود به بازیکنی که به پیشنهادهای نجومی تیم های وطنی و غیر وطنی چشم پوشید و قراردادش را تمدید کرد، افتخار نکرد و نبالید؟

مشابه این قصه در هفته ی دوم رقابت های لیگ سیزدهم برای مجتبی جباری رقم خواهد خورد. حال جباری آن لباس زرد رنگ را به تن کرده است. دیگر نباید به دنبال مقصر گشت که چرا و چگونه او در قامت این لباس در مقابل تیم ما ایستاده است. در هفته دوم بازی ها فقط و فقط باید به یاد این باشیم که مجتبی، سند و هویت استقلال است. ۸ سال با شماره هشتِ به یاد ماندنی اش در میدان بازی، طنازی می کرد. مگر می شود پاس های عمقی جباری که هر کدام بوی گل می داد را از یاد برد؟ مگر می شود آن دربی فراموش نشدنی که با پاس فوق العاده جباری و فرار مجیدی روزی تاریخی را برایمان رقم زد را از یاد برد؟ گل های فراوان سه امتیازی مجتبی از یاد رفتنی است؟ جباری در این سال ها همه کار برای ما کرده است و مطمئن باشید در آینده ای نزدیک بار دیگر با لباس آبی رنگ دوست داشتنی ما هواداران، نمونه این کارها را تکرار خواهد کرد.

بازی استقلال و سپاهان در هفته دومِ لیگ سیزدهم، موسمِ امتحان دیگری است. یادمان باشد روزی جباری باز خواهد گشت و مانند حیدری ما را شرمنده بازی های خوبِ خود خواهد کرد. پس هوادار! هوشیار باش! مبادا جباری خسروی ثانی شود…