اخبار استقلال

سه شنبه همین هفته ( ۲۰ تیر ماه ۱۳۹۶) در مراسمی که در خرم آباد مرکز لرستان به مناسبت تجلیل از دانش آموزان و پیشکسوتان ورزشی آموزش و پرورش برگزار شد، توسط مسوولین محترم این اداره کل و بخصوص دوست عزیزم آقای دکتر فرید بهرامی از اینجانب (فرهاد داودوندی) روزنامه نگار، وبلاگ نویس و خبرنگار منتقد بروجردی بخاطر نوشتن نقدهایی بر ورزش آموزش و پرورش، با اهدا لوح و جایزه تجلیل بعمل آورده شد!

بله درست خوانده اید، بخاطر “نقدهای” تند و تیزی که سال گذشته خطاب به ورزش آموزش و پرورش لرستان  نوشته بودم در مرکز استان از من که یک بروجردی هستم تجلیل بعمل آوردند!

مورد دیگر…سال قبل مطلب  بسیار تندی در رابطه با دو و میدانی لرستان و ربط آن به یک ورزشکار نوجوان دو و میدانی بروجرد نوشته بودم، آقای سید علی کریمی ریاست محترم هیات دو و میدانی لرستان و معاون اداره کل ورزش و جوانان طی دیداری که همین سه شنبه در خرم آباد با هم داشتیم بسیار با روی باز با من برخورد نمود و حتی موقع خداحافظی وقتی به ایشان گفتم که از توضیحات شان قانع نشده ام، تاکید نمود که برای رشد دو و میدانی لرستان به اینگونه نقدهای ورزشی احتیاج داریم و درخواست نمود که ارتباط مطبوعاتی و ورزشی مان قوی تر از قبل بشود.

مطلب انتقادی صریحی نسبت به خواهر گرامی مان، سرکار خانم فیضی مسوول محترم روابط عمومی اداره کل ورزش و جوانان لرستان سال قبل نوشته بودم، اما این خواهر گرامیم، سه شنبه گذشته در محل اداره کل ورزش و جوانان استان، آنچنان مرا شرمنده لطف بیکران خود نمود که همانجا در حضور ریاست محترم اداره کل ورزش استان از خانم فیضی بخاطر حسن برخوردشان تشکر کردم.

طی چند مرحله انتقاداتی رُک و بی رودربایستی به  نوع مدیریت ورزش لرستان در نشریات و سایت ها داشته ام، اما دکتر عزیز پور سه شنبه همین هفته در خرم آباد با روی باز و بدون اینکه مرا پشت در معطل کنند، پذیرای من شد و وقتی برای دقایقی همصحبت شدیم دانستم که انتقادات بسیار تند من از ورزش لرستان که حتما قبلا به سمع و نظر ایشان رسیده، خللی در روابط ایشان بعنوان یک مسوول ورزشی بلند مرتبه با من بعنوان  یک خبرنگار منتقد پیش نیاورده است

 در یک جمع بندی بسیار کوتاه، وقتی موارد بالا در خرم آباد برای من پیش آمد، به واقع دانستم موارد بالا نمی تواند “اتفاقی” باشد.

برای فردی به مانند من که در سال شاید یک یا دو بار به خرم آباد می روم، تغییرات مثبت شهری آن کاملا محسوس است، شهری که تاریخ معاصرش  را با دقت بسیار استاد سید فرید قاسمی به نگارش در آورده، شهری که هر هفته در آن کنسرت بزرگان موسیقی ایران برگزار می شود، شهری که مردمش برای اعتراض به کمبود امکانت پزشکی بیمارستان مطرح شهرشان با به همراه داشتن یک بنر اعتراضی، بسیار متمدنانه ناراحتی خود را  نشان می دهند و به مانند بعضی جاهای دیگر! شیشه و در و پیکر بیمارستان را خرد و خاکشیر نمی کنند،

شهری که مدیران ارشدش کینه خبرنگار منتقد را به دل نمی گیرند، شهری که مردمش به آن سطح از آگاهی رسیده اند که برای انتخاب اعضای شورای شهر به فردی ساده اما خدمتگزار به شهرشان با ۴۰ هزار رای بیشتر از نفر دوم رای می دهند و اسیر دوست و رفیق بازی و فامیل بازی نمی شوند، شهری که خبرنگارانش به آن مرحله از سواد می رسند که به نویسندگی و تاریخ نگاری روی می آورند،

شهری که در خیابانهایش آکواریوم ماهی طبیعی نصب می شود، کتابخانه باز نصب می شود،  شهری که فضای سبز خیابانهایش زیباست، شهری که 55 هکتار آثار تاریخی اش را با چنگ و دندان حفظ می کند، شهری که حتی در خیابانهای تنگ قدیمی اش ترافیک روان دارد، شهری که مردمی مهربان دارد، شهری که نمی خواهد اسیر درگیری های جناح جناح بازی های افراطی بشود،

خوب معلوم است که باید رشد کند.

تاکید بسیار دارم که موارد مثبت بالا نمی تواند اتفاقی باشد،

 روی تک تک اینها کار شده، نمی خواهم بگویم خرم آباد در حال حاضر بسیار ایده آل شده، اما همین شهر وقتی مسوولینش به منتقد ورزشی شهری دیگر که آنها را نقد کرده، لوح تقدیر و جایزه می دهند، حرکت به جلو را با سرعت بسیار باور نکردنی آغاز کرده اند.

خرم آباد در حال حاضر شاید زیباترین شهر ایران نباشد، اما در آینده نه چندان دور بسیار زیبا خواهد شد، شاید این شهر فرهنگی ترین شهر کشور عزیزمان نباشد، اما تا چند سال آینده یکی از تاثیر گذارترین شهر های ایران در عرصه فرهنگی خواهد شد.

فیلسوفی می گوید: تو یک جمله بگو تا من در رابطه با شخصیت تو یک کتاب قطور بنویسم.

برخوردهای با جاذبه بسیار قوی از سوی مسوولین خرم آباد نشان می دهد که این شهر برای آینده برنامه دارد،  شاید خود خرم آبادی های عزیز بخاطر پروسه زمانبر تغییرات اجتماعی فرهنگی،  برای شان بطور محسوس  این تغییرات ملموس نباشد، اما واقعیت این است که این رخدادهای بسیار مثبت در این شهر زیبا و تاریخی به بهترین نحو رخ داده است.

مردم شریف، خونگرم، میهمان نواز و بسیار عزیز خرم آباد، تصمیم گرفته اند نسبت به آینده شهرشان بی تفاوت نباشند، مطالبه گر باشند، برای سرعت در تغییرات، هر مدیری نتوانست برای شان خوب کار کند را سریعا تغییر بدهند،

خرم آبادی های دوست داشتنی، به رمز و رموز پیشرفت شهری دست یافته اند و با تمام وجود قصد دارند شهرشان را تا چند سال آینده سرآمد شهرهای منطقه کنند، هر چند که با این روندی که در این شهر زیبا با مردمی خونگرم و پیگیر آغاز شده، انجام این پروسه تا ۱۰ سال آینده قطعا،خرم آباد را بعنوان یکی از قطب های فرهنگی هنری ایران به کشورمان خواهد شناساند.

شهری که خواسته یا ناخواسته به “منتقد” احترام می گذارد، روند رو به رشد خود را آغاز کرده، همانگونه که این شهر در دیگر قدم های مثبت برداشته شده اش، خود را از بندهای دست و پاگیر بازی با الفاظ و لغات رهانیده و اینک در قید و بند اینکه آنرا پاریس بزرگ یا کوچک بنامند نیست، همانگونه که در زمان گذشته نیز توقف نکرده و از مشاهیر و مفاخر قرن های قبلی شان بعنوان افتخار کنونی شان نام نمی برد!

 ختم کلام اینکه  برای چشم انداز های چند سال آینده که در خرم آباد زیبا بر اثر وجود مردمی خونگرم و مطالبه گر و همیشه “در صحنه نظارت بر اوضاع شهرشان”، تعریف شده، بزودی در واقعیت، این شهر تاریخی، یکی از قطب های فرهنگی هنری ایران خواهد شد.