اخبار استقلال

هیچکس نمی تواند منکر ۳۸ سال حضور مداوم سرلشکر محسن رضایی در راس تصمیم گیری های مملکت باشد.

این چهره نظامی که در سطوح نظامی بین المللی فردی کاملا شناخته شده است به مناسبت گرامیداشت روز سوم خرداد و همچنین سالگرد شهید محمد بروجردی سفری به بروجرد داشت…..

تا اینجا را داشته باشید دوباره به موضوع بر می گردم.

فلان رئیس درجه هزار! استان و یا رده پائین فلان وزارتخانه به بروجرد سفر می کند، روسای فلان اداره اینقدر سیاه سیاه می کنند و با شگردهای مختلف مانع از دیدار آن شخص با یک وبلاگ نویس ساده بروجردی می شوند که انگار آسمان دهان باز کرده و فلان رئیس درجه هزار استان فقط از آسمان به سوی زمین پرتاب شده است! از آن جالبتر برخورد همان رئیس استانی و یا رده چندم مملکتی است که اگر منعش نکنی با دیدن رفتار فلان رئیس بروجردی از همه ما حضار سلام می خواهد!

در اول نوشته ام داشتم از حضور سردار سرلشکر محسن رضایی در بروجرد می گفتم.

با اینکه ایشان در یک جایگاه حساس قرار دارند، اما در موقع حضورشان در بروجرد از همان لحظه اول تا آخر شانه به شانه خبرنگاران و عکاسان بروجردی بود و آنقدر ساده برخورد کردند که برای خود من هم بسیار جالب بود که چگونه است شخصیت نظامی سرشناسی به مانند ایشان اینقدر ساده رفتار می کند، اما در عوض فلان مسوول رده هزارم! استان یا مملکت که به بروجرد می آیند در برخورد با خبرنگاران و عکاسان خبری اینقدر دست بالا می گیرند!

بالاخره هر چه نباشد سرلشکر رضایی  از لحاظ جایگاهی که در نظام جمهوری اسلامی دارند از دیگر مسوولین سیاسی به مانند حتی وزرأ مملکتی که به بروجرد آمده اند یک سر و گردن بالاتر است.

اما………..

اما یک نکته ظریف در این میان وجود دارد که چرا خبرنگاران بروجردی در برخورد و دیدار با یکی از بالاترین شخصیت های نظامی حال حاضر ایران اینقدر راحت هستند اما در دیدار با فلان معاون وزارتخانه و یا فلان رئیس درجه چندم استانی اینقدر معذب هستند؟!

فقط و فقط باید خبرنگار یا عکاس خبری بود تا لذت قرار گرفتن در یک موقعیت عکسبرداری خاص را احساس کنید، هر چقدر که از این احساس بنویسم نمی توانم منظورم را از لذت بردن از آن لحظه قرار گرفتن در موقعیت مناسب را  به رشته تحریر در بیاورم.

وقتی در موقع دیدار سرلشکر محسن رضایی از بروجرد و موقع سخنرانی ایشان، توسط فرمانده محمد پاپی نژاد بعنوان میزبان رسمی مراسم، با اشاره  متوجه شدم که می توانم به راحتی در موقع سخنرانی سرلشکر محسن رضایی با قرار گرفتن در جایگاه در کنار آقای رضایی از جمعیت و میهمان برنامه عکس هایم را بگیرم بسیار لذت بردم.

 شاید عکس های من صد در صد هنری نباشد، شاید ارزش خبری آن آنطور که باید و شاید مورد توجه قرار نگیرد، اما بسیار خوشحال شدم که حتی با توجه به شخصیت خاص میهمان برنامه، این میزبان برنامه بود که بنا به شرایط موجود راسا تصمیم گرفت که  یک وبلاگ نویس بروجردی بتواند تصاویر دلخواهش را از جایگاهی بگیرد که برای قرار گرفتن در آن مکان حساسیت های بسیار خاصی وجود داشت.

متاسفانه در مراسم های دیگر که در بالا اشاره هایی به آنها کردم بعضی از روسای شهری با دیدن مافوق های خودشان که از استان و یا پایتخت به بروجرد آمده اند چنان دست و پای خود را گم می کنند که باید بود و دید!

حداقل چندین مورد از چنین بی مهری های روسای شهری را سراغ دارم که با دیدن روسای مافوق شان فکر می کنند دیگر در این شهر فردایی وجود ندارد! بنا بر این در لحظه حساس کسب خبر و یا گرفتن عکس، خبرنگاران و وبلاگ نویسان بروجردی را دنبال نخود سیاه! می فرستند و بنوعی بسیاری از خبرنگاران را دست به سر می کنند!!!

به هر حال روابط خبری یک جاده دو طرفه است که شوربختانه بعضی روسای شهری راه آن را بلد نیستند، اما خوشبختانه تعدادی از مسوولین محترم شهر قواعد بازی آن را بخوبی بلدند.

هیچکس نمی تواند منکر ۳۸ سال حضور مداوم سرلشکر محسن رضایی در راس تصمیم گیری های مملکت باشد.

این چهره نظامی که در سطوح نظامی بین المللی فردی کاملا شناخته شده است به مناسبت گرامیداشت روز سوم خرداد و همچنین سالگرد شهید محمد بروجردی سفری به بروجرد داشت…..

تا اینجا را داشته باشید دوباره به موضوع بر می گردم.

فلان رئیس درجه هزار! استان و یا رده پائین فلان وزارتخانه به بروجرد سفر می کند، روسای فلان اداره اینقدر سیاه سیاه می کنند و با شگردهای مختلف مانع از دیدار آن شخص با یک وبلاگ نویس ساده بروجردی می شوند که انگار آسمان دهان باز کرده و فلان رئیس درجه هزار استان فقط از آسمان به سوی زمین پرتاب شده است! از آن جالبتر برخورد همان رئیس استانی و یا رده چندم مملکتی است که اگر منعش نکنی با دیدن رفتار فلان رئیس بروجردی از همه ما حضار سلام می خواهد!

در اول نوشته ام داشتم از حضور سردار سرلشکر محسن رضایی در بروجرد می گفتم.

با اینکه ایشان در یک جایگاه حساس قرار دارند، اما در موقع حضورشان در بروجرد از همان لحظه اول تا آخر شانه به شانه خبرنگاران و عکاسان بروجردی بود و آنقدر ساده برخورد کردند که برای خود من هم بسیار جالب بود که چگونه است شخصیت نظامی سرشناسی به مانند ایشان اینقدر ساده رفتار می کند، اما در عوض فلان مسوول رده هزارم! استان یا مملکت که به بروجرد می آیند در برخورد با خبرنگاران و عکاسان خبری اینقدر دست بالا می گیرند!

بالاخره هر چه نباشد سرلشکر رضایی  از لحاظ جایگاهی که در نظام جمهوری اسلامی دارند از دیگر مسوولین سیاسی به مانند حتی وزرأ مملکتی که به بروجرد آمده اند یک سر و گردن بالاتر است.

اما………..

اما یک نکته ظریف در این میان وجود دارد که چرا خبرنگاران بروجردی در برخورد و دیدار با یکی از بالاترین شخصیت های نظامی حال حاضر ایران اینقدر راحت هستند اما در دیدار با فلان معاون وزارتخانه و یا فلان رئیس درجه چندم استانی اینقدر معذب هستند؟!

فقط و فقط باید خبرنگار یا عکاس خبری بود تا لذت قرار گرفتن در یک موقعیت عکسبرداری خاص را احساس کنید، هر چقدر که از این احساس بنویسم نمی توانم منظورم را از لذت بردن از آن لحظه قرار گرفتن در موقعیت مناسب را  به رشته تحریر در بیاورم.

وقتی در موقع دیدار سرلشکر محسن رضایی از بروجرد و موقع سخنرانی ایشان، توسط فرمانده محمد پاپی نژاد بعنوان میزبان رسمی مراسم، با اشاره  متوجه شدم که می توانم به راحتی در موقع سخنرانی سرلشکر محسن رضایی با قرار گرفتن در جایگاه در کنار آقای رضایی از جمعیت و میهمان برنامه عکس هایم را بگیرم بسیار لذت بردم.

 شاید عکس های من صد در صد هنری نباشد، شاید ارزش خبری آن آنطور که باید و شاید مورد توجه قرار نگیرد، اما بسیار خوشحال شدم که حتی با توجه به شخصیت خاص میهمان برنامه، این میزبان برنامه بود که بنا به شرایط موجود راسا تصمیم گرفت که  یک وبلاگ نویس بروجردی بتواند تصاویر دلخواهش را از جایگاهی بگیرد که برای قرار گرفتن در آن مکان حساسیت های بسیار خاصی وجود داشت.

متاسفانه در مراسم های دیگر که در بالا اشاره هایی به آنها کردم بعضی از روسای شهری با دیدن مافوق های خودشان که از استان و یا پایتخت به بروجرد آمده اند چنان دست و پای خود را گم می کنند که باید بود و دید!

حداقل چندین مورد از چنین بی مهری های روسای شهری را سراغ دارم که با دیدن روسای مافوق شان فکر می کنند دیگر در این شهر فردایی وجود ندارد! بنا بر این در لحظه حساس کسب خبر و یا گرفتن عکس، خبرنگاران و وبلاگ نویسان بروجردی را دنبال نخود سیاه! می فرستند و بنوعی بسیاری از خبرنگاران را دست به سر می کنند!!!

به هر حال روابط خبری یک جاده دو طرفه است که شوربختانه بعضی روسای شهری راه آن را بلد نیستند، اما خوشبختانه تعدادی از مسوولین محترم شهر قواعد بازی آن را بخوبی بلدند.

وارد سالن طالقانی بروجرد که می شوید، گوشه سمت چپ دیوار روبرو را اگر نگاه کنید، اصطلاحا دیوار کاملا باد کرده است و خدای ناکرده هر لحظه خطر ریزش جان تماشاگران را تهدید می کند.

از آنجا که کاشی ها سفید می باشد مشکل رخ داده زیاد به چشم نمی آید.

با توجه به برگزاری هر روزه تمرین و مسابقات ورزشی و حتی جشن های ملی و مذهبی در این سالن و تردد ورزشکاران و علاقمندان به ورزش به این مکان ورزشی، هر لحظه امکان ریزش دیوار وجود دارد.

لازم است متولیان محترم سالن طالقانی هر چه سریعتر نسبت به تعمیر این دیوار اقدام نمایند.