آوریل 18, 2018
خورش
خاطره خسرونیا _روانشناس
امید در زندگی انسان همان‌قدر اهمیت دارد ک بال برای پرنده!
در اصطلاح علم اخلاق، ب راحتی و لذتی ک از انتظار تحقق امری محبوب در قلب انسان حاصل میشود امید میگویند. امید در لغت ب معنای ” گمانه زنی برای تحقق خیری در آینده است، چیزی ک امکان وقوع داشته باشد “.
از آن رو ک امید ب امری خیر و مسرت بخش تعلق میگیرد و طبعا موجب اشتیاق شخص امیدوار ب آن امر شده و حالت انتظار و توقع در او ایجاد می‌کند، امید را ب توقع، شوق و انتظار هم معنا کرده اند.
در بسیاری از آیات قرآن، با واژه ها و تعابیر مختلف از امید سخن گفته شده و نامیدی و یاس از رحمت الهی، از بزرگترین گناهان شمرده شده است. حضرت یعقوب در حالی که در اثر درد طاقت سوز فراق یوسف (ع)،روشنایی چشم خود را از دست داده بود و در معرض زمین گیر شدن و یا از دست جان خویش بود ب درد فراق بنیامین هم گرفتار شد، وی در چنین شرایطی نه تنها امید خود را از دست نداد بلکه ب دیگر فرزندانش دستور داد برای یافتن یوسف و بنیامین حرکت کنند و ب جستجوی آنها بپردازند و به آنها تاکید کرد ک مبادا از رحمت خدا نامید شوید،
زیرا حقیقت این است ک از رحمت خدا جز گروه کافران نامید نمیشوند. مفهوم این اندیشه و رفتار پیامبران آن است ک هر گاه حادثه‌ای ناراحت کننده در زندگیتان پیش آمد بجای اینک مایوس و نگران بشوید آنرا ب فال نیک گرفته و ب این فکر کنید ک قطعا راه دیگری برای سعادت و خوشبختی شما گشوده شده و می‌بایست آن راه را بیابید، کمتر کسی از خود شکست، شکست خورده است،
بلکه بیشتر قبول شکست است ک منجر ب شکست میشود، پس سعی کنیم همواره مثبت اندیش باشیم و با این خصلت زیبا و سازنده تغییرات مفیدی در رفتار، گفتار، افکار و حالات خود ایجاد کنیم، اگر از زندگی خویش از بیماری یا مشکل خاصی رنج میبرید، بدانید ک امید راستین ب بهبودی و شرایط بهتر، حداقل کمک می‌کند تا درد را تحمل کنیم،و چه بسا زمینه کسب سلامتی و برطرف شدن مشکل را فراهم سازد در حالی ک نامیدی بر مشکل میافزاید و درد را تشدید می‌کند.
